MATEMATİK ÖĞRETMENİ ADAYLARININ BULUŞ YOLUYLA ÖĞRENME YAKLAŞIMINI KULLANMA DURUMLARINDAN YANSIMALAR

Yıl 2019, Cilt: 48 Sayı: 223, 5 - 32, 15.08.2019

Mihriban Hacısalihoğlu Karadeniz

Öz

Yapılan bu çalışma ile öğretmen adaylarına, buluş yoluyla öğrenme

konusunda, eğitimleri sürecinde kazandırılmaya çalışılan bilgi ve becerilerin,

uygulamaya yansıma durumu nitel bir bakış açısıyla ortaya konulmaya çalışılmıştır.

Dolayısıyla çalışma, öğretmen adaylarına buluşa dayalı bir çalışma yaprağı

hazırlatmak, hazırladıkları buluşun türü, kapsamı, hangi seviyelere yönelik

olduğu ve bu çalışma yaprağını hazırlama gerekçeleriyle birlikte gerçek ortamda

uygulamasını yaptırarak hedef grup üzerindeki etkilerini ortaya koymak amacıyla

yürütülmüştür. Çalışma, nitel araştırma yaklaşımıyla desenlenmiştir. Çalışma,

Karadeniz Bölgesinde yer alan bir devlet üniversitesinin Eğitim Fakültesi

Matematik Eğitimi Anabilim Dalının 3.sınıfında öğrenim gören 110 öğretmen

adayının oluşturduğu 39 grupla yürütülmüştür. Çalışmada veri toplama aracı

olarak; araştırmacı tarafından geliştirilen “Buluşa Dayalı Çalışma Yaprağı Tasarlama

Formu”, adayların hazırladıkları “Buluşa Dayalı Çalışma Yaprağı Raporu”

ndan yararlanılmış, veriler içerik analizine tabi tutulmuştur. Elde edilen

sonuçlara göre; öğretmen adaylarının buluş yoluyla öğrenmeye dayalı çalışma

yaprağı tasarlama ve uygulama konusunda yeterince bilgileri olmakla birlikte,

ortaokullarda gerçekleştirilen uygulama sürecine yönelik desteklenmesi gereken

yönlerinin bulunduğu görülmüş ve bu yönde öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Buluş yoluyla öğrenme yaklaşımı, yapılandırmacı yaklaşım, öğrenme ortamlarının tasarlanması, ilköğretim matematik öğretmeni adayı

Kaynakça

• Açıkgöz, K. Ü. (2003). Aktif Öğrenme. (3. Baskı). İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Akar, F. (2006). Buluş Yoluyla Öğrenmenin İlköğretim İkinci Kademe Matematik Dersinde Öğrencilerin Akademik Başarılarına Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisan Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
• Altun, M. (2001). Matematik Öğretimi. Bursa: Alfa Kitabevi.
• Aydın, A. (2001). Gelişim ve öğrenme psikolojisi (3. Baskı). İstanbul: ALFA Basım Yayım Dağıtım Ltd. Şti.
• Baki, A. ve Bell, A. (1997). Ortaöğretim Matematik Öğretimi I-II Cilt. Ankara/Bilkent: YÖK/Dünya Bankası Yayınları.
• Baki, A. (2018). Matematiği Öğretme Bilgisi. Ankara: Pegem Akademi Yayınevi
• Baykul, Y. (2009). İlköğretimde Matematik Öğretimi: 6-8. Sınıflar. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Blackburn, I. M. ve Twaddle, V. (2011). Cognitive Therapy in Action: A Practitioner’s Casebook. London: Souvenir Press.
• Brechting, S. M. C. ve Hirsch, C. R. (1977). The effects of small group-discovery learning on student achievement and attitudes in Calculus. MATYC Journal, 11(2), 77-82.
• Bruner, J. S. (1991). Bir Öğretim Kuramına Doğru. (Çev: F. Varış ve T. Gürkan). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Castronova, J. A. (2002). Discovery learning for the 21st century: Article manuscript. Action Research Exchange, 1(1). [Online]: Retrieved on 19-January-2008, at URL: http://chiron.valdosta.edu/are/ Artmanscrpt/vol1no1/castronova_am.pdf
• Celep, A. ve Bacanak, A. (2013). Yüksek lisans yapan öğretmenlerin bilimsel süreç becerileri ve kazandırılması hakkındaki görüşleri. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 10(1), 56-78.
• Clements, D. H., Swaminathan, S., Hannibal, M. A. Z. ve Sarama, J. (1999). Young children's concept of shape. Journal for Research in Mathematics Education. 30(2), 192- 212.
• Cohen, L., Manion, L. ve Morrison K. (2000). Research Methods in Education (5th Edition). London: Routledge Falmer.
• Creswell, J. W. (2014). Research Design (G. Hacıömeroğlu, Çev.). Demir, Ş. B. (Ed.). Ankara: Eğiten Kitap.
• Demirel, Ö. (2002). Planlamadan Değerlendirmeye Öğretme Sanatı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Elbers, E. (2003). Classroom interaction as reflection: Learning and teaching mathematics in acommunity of inquiry. Educational Studies in Mathematics, 54, 77-99.
• Enç, M. (2005). Görme Özürlüler-Gelişim, Uyum ve Eğitimleri (2. baskı). Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
• Gerver, R. K. ve Sgroi, R. J. (2003). Creating and using guided-discovery lessons. Mathematics Teacher, 96(1), 6-13.
• Hacısalihoğlu Karadeniz, M. (2017). Reflections from the application of different type of activities: Special training methods course. European Journal of Educational Research (EU-JER), 6(2), 145-156.
• Hacısalihoğlu Karadeniz, M. (2018). Matematik öğretmeni adaylarının buluşa dayalı tasarladıkları çalışma yapraklarının Jones’in buluş yoluyla öğrenme kriterleri açısından incelenmesi. IV. International Academic Research Congress-INES (s. 77-90). Alanya/ Antalya.
• Johnson, B. ve Christiensen, L. (2014). Educational Reserach Quantative, Qualitative and Mixed Approaches: Mixed Methods (A. Türkdoğan, Çev.). Ankara: Eğiten Kitap.
• Kara, Y. ve Özgün-Koca, S. A. (2004). Buluş yoluyla öğrenme ve anlamlı öğrenme yaklaşımlarının matematik derslerinde uygulanması. İlköğretim Online, 3(1), 2-10. Kılıç, G. B. (2001). Oluşturmacı Fen Öğretimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 1(1), 8 - 22.
• Kızıltaş, F.(2005). İlköğretim 7. Sınıf Matematik Dersi Açılar Konusunun Buluş Yoluyla Öğretim Yöntemiyle Öğretiminin Öğrencilerin Başarısına Etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. London: Sage Publications. National Council of Teachers of Mathematics [NCTM] (2006). Curriculum Focal Points for Prekindergarten Through Grade 8 Mathematics: A Quest for Coherence. Reston, VA: Author.
• Okur-Akça, N., Akçay, A. ve Kurt, M. (2016). Ortaokul öğretmenlerinin öğretim yöntem ve tekniklerine yönelik görüş ve yeterliklerinin incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(1), 333-351.
• Orton, A. ve Frobisher, L. (1996). Insights into teaching mathematics. Cassell Wellington House, London.
• Özcan, B. N. ve Türnüklü, E. (2013). Buluş yoluyla öğrenme yönteminin ilköğretim öğrencilerinin geometrik düşünme düzeylerine etkisinin İncelemesi. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergi- si (BAED), Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 7(4), 29-45.
• Patton, Q. M. (2002). Practical Evaluation. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
• Senemoğlu, N. (2001). Gelişim öğrenme ve öğretim: Kuramdan Uygulamaya (3. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2013). Ortaokul matematik dersi (5-8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2017, 2018). Matematik dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: MEB Yayınevi.
• Temizöz, Y. (2005). Buluş yoluyla öğrenmeyi esas alan öğretme ve sunuş yoluyla öğretme yaklaşımlarının matematik öğretiminde uygulanması konusunda matematik öğretmenlerinin görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Temizöz, Y. ve Özgün-Koca, S. A. (2008). Matematik öğretmenlerinin kullandıkları öğretim yöntemleri ve buluş yoluyla öğrenme yaklaşımı konusundaki görüşleri. Eğitim ve Bilim-Education and Science, 33(149), 89-103.
• Yazıcı, E. (2002). Permütasyon ve Olasılık Konusunun Buluş Yoluyla Öğretilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• YinR. K. (2009). Case Study Research: Design and Methods (4th Ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.