RELATING TO THE CONVENTION BASIS IN THE CONSTIVIST TRAINING APPROACH: A QUALITATIVE RESEARCH

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 5, 1 - 16, 24.06.2020

Murat Göl Okan Sarıgöz

Öz

Education is an important tool that serves individuals’ culture, personal development, revealing talents and adapting to social life. Today, the ease of accessing information together with the technological developments creates a perception towards pushing education and schools into the background, especially on students. At the beginning of the problems caused by the loss of credibility of schools is the formation of individuals who have the feeling of being sufficient without needing of education, who are unable to carry out ideas, who want everything ready and inexperienced. This problem prevents societies from developing and advancing completely. Constructivism theory is that shows consistent behavior by recovering the individual from these negative thoughts by constructing and assimilating the information expected from the individual, by producing correct and reliable information. As a result of the research carried out using semi-structured interview form and criterion sampling method on teachers, teachers gave lessons on the subject they found the most problematic by using persuasion techniques in classrooms. As a result of the analysis made for the courses taught based on persuasion, it was determined that the courses taught increased the comprehensibility of the subjects and the efficiency of the courses. In addition, in research, results have been reached such as the persuasion methods which require the content and learner research that can be used to increase the level or quality of education in schools.

Anahtar Kelimeler

Constructivist education, Persuasion, Personal development, Communication

Kaynakça

• Abbott, J. & Ryan, T. (1999). Constructing knowledge, reconstructing schooling. Educational Leadership, 57, 66-69.
• Alexander, P.A., Fives, H., Buehl, M.M. & Mulhern, J. (2002). Teaching as persuasion. Teaching and Teacher Education, 18(7), 795–813.
• Alkan, C. (1997). Eğitim Teknolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Ana Britannica, (2001). Genel Kültür Ansiklopedisi. İstanbul: Ana Yayıncılık.
• Anık, C. (2016). Siyasal İkna. İstanbul: Derin Yayınları.
• Aydın, H. (2007). Felsefi Temelleri Işığında Yapılandırmacılık. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Balcı, Ş. (2013). Türkiye’de negatif siyasal reklamlar: 1995, 1999, 2002 genel seçimleri üzerine bir analiz. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(4), 122-142.
• Başar, H. (2001). Sınıf Yönetimi, Ankara: Pegem Yayınları.
• Bettinghaus, E.P. & Cody, M.J. (1994). Persuasive Communication. 5th ed., Fort Worth, TX: Harcourt Brace College.
• Bogdan, R.C. & Biklen, S.K. (1992). Qualitative Research for Education: An Introduction to Theory and Methods. Boston: Allyn and Bacon.
• Brooks, J. G. & Brooks, M. G. (1999). In Search of Understanding: The Case for Constructivist Classrooms. Alexandria, VA: Association for the Supervision and Curriculum Development.
• Burgoon, M. & Bettinghaus, E.P. (1980). Persuasive Message Strategies, Persuasion: New Directions In Theory And Research in to Michael Roloff, Gerald R. Miller (Eds.), London: SagePublicaitons.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem A Akademi.
• Can, B. (1991). İkna edici iletişimde duygu ve mantık kullanımı. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Cevizci. A. (2012). Eğitim Felsefesi. İstanbul: Say Yayınları.
• Cyndie, H. (2001). Persuasion and its role in meeting educational goals. Theory into Practice, 40(4), 268-277.
• Demirtaş, H.A. (2004). Temel ikna teknikleri: Tutum oluşturma ve tutum değişikliği. İletişim, 19, 73-93.
• Demirtaş-Andaç, H. (2005). Temel ikna teknikleri: tutum oluşturma ve tutum değiştirme süreçlerindeki etkilerinin altında yatan nedenler üzerine bir derleme. İletişim Dergisi, 19, 72-93.
• Deniz, K. (2007). İlköğretim ikinci kademede konuşma ve dinleme yoluyla öğrencileri ikna üzerine araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Dökmen, Z. Y. (2004). Toplumsal Cinsiyet. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Eggen, P. & Kauchak, D. (2001). Educational Psychology. (5th ed.) New Jersey: Merrill Prentice Hall.
• Fives, H. & Alexander, P.A. (2001). Persuasion as a metaphor for teaching: A case in point. Theory into Practice, 40(4), 242-248.
• Freedman, J.L. & Fraser, S.C. (1966). Compliance without pressure: The foot-in-the-door technique. Journal of Personality and Social Psychology, 4, 195–202.
• Gutek, G.L. (2006). Eğitime Felsefi ve İdeolojik Yaklaşımlar. Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Hilav, S. (1990). 100 Soruda Felsefe El Kitabı. İstanbul: Gerçek Yayınevi.
• Jamieson, H. (1996). İletişim ve İkna. (Çev.: N. Atabek & B. Dağtaş), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Sağlık ve Bilimsel Araştırma Çalışmaları Vakfı Yayınları.
• Janis, I. L. (1959). Personality and Persuasibility. New Haven: Yale University Press.
• Kalender, A. (2005). Siyasal İletişim, Seçmenler ve İkna Stratejileri. Konya: Çizgi Kitabevi Yayınları.
• Kaya, Ö. (2005). Kimya eğitiminde yapılandırıcı yaklaşım ile geleneksel yaklaşımın karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Kayalar, N. (2019). Siyasal iletişim ve ikna süreci: 2019 yerel seçimler örneği. Yayımlanmamış Yüksek lisans Tezi, Galatasaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Koç, G. & Demirel, M. (2004). Davranışçılıktan yapılandırmacılığa: Eğitimde yeni. bir paradigma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 174-180.
• Kotler, F. & Armstrong, G. (2001). Principals of Marketing. New Jersey: Prentice-Hall.
• Larson, C.U. (1995). Persuasion: Reception and Responsibility, Belmont. CA: Wadsworth Press.
• Laswell, H.D. (1973). Structure et La Fonction de la Communication dans la Societe. (Ed. Bale, F. & J.G. Padio-Leau), Sociologie de Information, Texte Fondemaentaux. Paris: Librairie Larousse.
• Merriam, S.B. (1988). Case Study Research in Education: A Qualitative Approach. Jossey-Bass, San Francis-co.
• Murphy, P. K. (2001). Teaching as persuasion: A new metaphor a for a New Decade. Theory into Practice, 40(4), 258-267.
• Mutlu, E. (1994). İletişim Sözlüğü. Ankara: Ark Yayınevi.
• Olkun, S. & Uçar, Z.T. (2004). İlköğretimde Etkinlik Temelli Matematik Öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Özden, Y. (2009). Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Pettinghaus, P.T. (1980). Persuasive Communication. New York, N.Y.: Holt, Rinehart and Winston.
• Sarıgöz, O. (2008). Yapısalcılık kuramının fen bilgisi öğretiminde uygulanması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
• Schramm, W. (1992). Haberleşme Nasıl İşler? Kitle Haberleşme Teorilerine Giriş. (Çev. Ü. Oskay), İstanbul: Der Yayınları.
• Schunk, D.H. (2001). Social Cognitive Theory and Self-Regulated Learning. In Zimmerman, B.J. & Schunk, D.H. (Eds.). Self-Regulated Learning and Academic Achievement: Theoretical Perspectivist Theories-An Educational Perspective. New Jersey: Prentice Hall. (125-151). New York, NY: Lawrence Erlbaum Associates.
• Seymenoğlu, Y. (1999). Televizyon reklamlarında iknanın belirleyicileri: animasyon karakter kullanımının tüketicilere ikna sürecine etkisinin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Shuell, T. J. (1986). Cognitive conceptions of learning. Review of Educational Research, 56, 411-436.
• Simons, H.B., Morreale, J. & Gronbeck, B.E. (2001). Persuasion In Society. London: Sage Publications.
• Sönmez, V. (2009). Eğitim Felsefesi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• TDK, Türk Dil Kurumu, (2005). Türkçe Sözlük. Ankara: TDK Yayınları.
• TDV, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, (2001). Mantık. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
• Türkkan, R.O. (2000). İkna ve Uzlaşma Sanatı. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
• Türnüklü, A. (2000). Eğitim bilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel araştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 6(24), 543-559.
• Ulusoy, K. & Dilmaç, B. (2016). Değerler Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi.
• Ünver, G., Bümen, N.T. & Başbay, M. (2010). Ortaöğretim alan öğretmenliği tezsiz yüksek lisans derslerine öğretim elemanı bakışı: Ege Üniversitesi Örneği. Eğitim ve Bilim, 155(35), 63-77.
• Verderber-Rudolph, F. (1985). The Challenge of Effective Speaking. 6.ed. Belmont: Wadsworth Publishing.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2003) Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, C. (1997). Bilimsel Düşünme Yöntemi: Yazılar, Bildiriler, Tartışmalar. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Yüksel, A. H. (1994). İkna Edici İletişim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.