Geleneksel Türk Sanat Müziği Dersinde Uygulanan Dizgeli Öğretim Yönteminin Öğrenci Erişisine ve Kalıcılığa Etkisi/ The Effect Of Systematic Instruction Method On The Achievements And Permanence Of Students In Traditional Turkish Art Music

Yıl 2012, Cilt: 9 Sayı: 17, 0 - , 09.11.2013

Abdurrahim Eldemir

Öz

Bu araştırma; Eğitim Fakültelerine bağlı Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümleri Müzik Eğitimi Anabilim Dalları Lisans Programında yer alan Geleneksel Türk Sanat Müziği dersi öğretim sürecinde uygulanan Dizgeli Öğretim yönteminin öğrenci erişisi üzerindeki etkisini ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Araştırmada yer alan problemlerin çözümü için gerekli olan veriler ise hazırlanan Geleneksel Türk Sanat Müziği dersi öğretim programı ve erişi testi yoluyla toplanmıştır. Verilerin istatistiksel analizlerinde SPSS 15 (The Statistical Packet For The Social Science) paket programı kullanılmıştır.

Erişi testleri üzerinde yapılan çözümlemeler sonucunda, Dizgeli Öğretim yöntemine göre eğitim verilen deney grubunun bilgi, kavrama, toplam erişi ve toplam kalıcılık düzeyi puanları ile geleneksel öğretim yöntemine göre eğitim verilen kontrol grubunun bilgi, kavrama, toplam erişi ve toplam kalıcılık düzeyi puanları arasında, deney grubu lehine istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmuştur. Bu araştırma ile Dizgeli Öğretim yönteminin, Geleneksel Türk Sanat Müziği eğitimini, nitelik ve verimlilik bakımından bulunduğu noktadan daha üst noktaya taşıyabilecek özellikte bir yaklaşım olduğu ortaya koyulmuştur.

Anahtar Kelimeler: Müzik eğitimi anabilim dalı, geleneksel Türk sanat müziği dersi, öğretim programı, dizgeli öğretim yöntemi, geleneksel öğretim yöntemi, erişi testi.

Abstract

This research related to Faculty of Education Departments of Music Education Degree Programme in Fine Arts Education Departments in the Faculty of Traditional Turkish Art Music course Systematic method applied in the teaching process was carried out to demonstrate the impact on student achievement. The data needed for the solution of problems in the study prepared in the traditional Turkish art music through curriculum and achievement test were collected. Statistical analyzes of data using SPSS 15 (The Statistical Packet for the Social Science) program is used.

As a result of the analyses of the achievement tests, according to the systematic instruction method there is statistically significant difference in favor of the experiment group between the scores of comprehension, total achievement and total permanence of the experiment group and the scores of comprehension, total achievement and total permanence of the control group in terms of traditional instruction method. Through this study it has been put forward that compared to the traditional instruction method, the systematic instruction method is the approach with the potential to enrich and enhance the education of traditional Turkish art music in quality and quantity.

Key Words: music education program, traditional Turkish art music, instructional program, systematic instruction model, traditional instructional method, achievement test.

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

• Alacapınar, F. G. (2001). Hayat Bilgisi Öğretiminde Programlandırılmış Öğretimin Erişi ve Kalıcılığa Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi. Ankara.
• Alacapınar, F. G. (2007). “Geleneksel, Bilgisayarlı, Dizgeli Eğitim ve Erişi.” Eurasian Journal of Educational Research, 29, pp, 13-24.
• Balcı, A. (2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Bekçi, B. (2006). “Dizgeli Eğitimin İlköğretim Üçüncü Sınıf Öğrencilerinin Hayat Bilgisi Dersindeki Erişisine Etkisi.” Muğla Üniversitesi 15. Ulusal Eğitim Bilimleri (13-14 eylül 2006) Kongresi. Muğla.
• Beyazıtoğlu, E. N. (1996). İlkokul 2. Sınıf Hayat Bilgisi Dersinde Eğitsel Oyunlar Erişi ve Kalıcılık Düzeyi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi. Ankara.
• Bilen, M. (2006). Plandan Uygulamaya Öğretim. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Brubaker, L. D. (1982). Curriculum Planning the Dynamics of Theory and Practice. USA: Scott, Foresman and Company.
• Büyükkaragöz, S. (1997). Program Geliştirme. Kaynak Metinler. Konya: Kuzucular Ofset.
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Deneysel Desenler. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Cay, F. D. (1966). Curriculum: Desing for Learning. USA: The Bobbs-Merrill Company. Inc.
• Çetin, K. (2003). İlköğretim Sekizinci Sınıf T.C. İnkılap Tarihi ve Atatürkçülük Dersi Atatürk'ün Hayatı Ünitesinin Öğretiminin Dizgeli (Programlandırılmış) Öğretime Göre Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi. Bolu.
• Demirel, Ö. (2005). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Duman, B. (2009). Dizgeli Öğretimin Öğretmen Adaylarının Yansıtıcı Düşünme ve Demokratik Tutumlarına Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Fırat Üniversitesi. Elazığ.
• Emir, S. (2002). “Sosyal Bilgiler Öğretiminde Programlandırılmış Öğretimin Tutuma, Erisiye ve Kalıcılığa Etkisi.” Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2 (4) 68-87.
• Erdem, A. (2008). “Programlandırılmış Öğretime Göre Hazırlanan İlköğretim 2. Sınıf Hayat Bilgisi Dersi 'Temizlik ve Beslenme' Temasının Öğrencilerin Erişilerine Etkisi.” 7. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu Bildiriler (2-3-4 Mayıs 2008) Kitabı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Erden, M. (1998). Eğitimde Program Değerlendirme. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Ertürk, S. (1982). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayınları.
• Hesapcıoğlu, M. (2008). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Kapıcıoğlu, M. O. K. (2006). Dizgeli Öğretimin Etkililiği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi. Ankara.
• Kaptan, S. (1998). Bilimsel Araştırma ve İstatistik Teknikleri. Ankara: Tekışık Web. Ofset Tesisleri.
• Karakaya, Ş. (2004). Program Geliştirme Çalışmaları ve Yeni Yönelimler. İstanbul: Asil Yayınları.
• Karasar, N. (2002). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kayabaşı, Y. (1997). Programlandırılmış Dünya Bankası Eğitim Projesi ve Geleneksel Öğretime Göre Eğitim Gören Öğrencilerin Erişileri ve Kalıcılık Düzeyleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Kılıç, A. (2000). İlk Okuma Yazma Öğretiminde Programlandırılmış Öğretime Göre Metin Yönteminin Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi. Ankara.
• Koçak, M. (2004). Sosyal Bilgiler Dersinde Programlandırılmış (Dizgeli) Öğretimin Erişi, Kalıcılık ve Derse Karşı Tutuma Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi. Bolu.
• Küçükoğlu, A. (2007). Dizgeli Öğretimin Öğrenci Erişisine Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi. Erzurum.
• Memişoğlu, H. (2003). İlköğretim Okullarında Sosyal Bilgiler Dersi Coğrafya Konularının Öğretiminin Programlandırılmış Öğretime Göre Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi. Bolu.
• Olıva, F. P. (1988). Developing The Curriculum. Scott, Foresman/Little, Brown.
• Otacıoğlu, S. G. (2005). Müzik Öğretmenliği Piyano Dersi Eğitimi İçin Bir Model Denemesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi. İstanbul.
• Özçelik, D. A. (1981). Okullarda Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: ÖSYM Yayınları No:3.
• Pala, A. (2007). “Öğrenme ve Öğretim İlkeleri.” (Ed.: Şeref Tan, 2. Basım), Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. S:37.
• Paş, A. K. (2004). İlköğretim Beşinci Sınıf Sosyal Bilgiler Dersi Cumhuriyete Nasıl Kavuştuk Ünitesinin Öğretiminin Programlandırılmış Öğretime Göre Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi. Bolu.
• Piji, D. (2006). Dizgeli Öğretime Göre Geliştirilen Eşlik Dersi Programının Akademik Başarıya, Tutuma, Yeterlik Algısına ve Tutuma Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi. İstanbul.
• Senemoğlu, N. (2002). Gelişim Öğrenme ve Öğretim. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Sönmez, V. (2008). Eğitim Felsefesi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sönmez, V. (2004). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Tekin, H. (1996). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: Yargı Yayınevi.
• Taba, H. (1962). Curriculum Development: Theory and Practice. New York: Harcourt, Brace and World.
• Takkaç, A. (2007). Dizgeli Eğitimin Sosyal Bilgiler Dersinde 5. Sınıf Öğrencilerinin Erişilerine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi. Ankara.
• TDK. (2005). Türkçe Sözlük XX. Basım. Ankara: TDK Yayınları.
• Tyler, R.W. (1949). Basic Principles of Curriculum and Instruction. Chicago: The University of Chicago Press.
• Uçan, A. (2002). “Eğitimde Program Çözümleme.” İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 3 (4). 115-150.
• Uçan, A. (2005). Müzik Eğitimi. Müzik Eğitimi. Temel Kavramlar İlkeler Yaklaşımlar ve Türkiye'deki Durum. Ankara: Önder Matbaacılık.
• Varış, F. (1988). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları No: 157.
• Wıles, J., BONDI J. (1993). “Curriculum Development.” A Guide to Practise, Prentice- Hall Inc.,
• Woods, D. (1985). “Problem-Based Learning and Problem-Solving.” (Ed.: D. Boud.) “Problem-Based Learning for the Professions.” Sydney: Higher Education Research and Development Society of Australasian. 59-66.
• Yoncalık, O. (2004). “Millî Eğitimde Bir Kültür Aktarım Alanı Olarak Halk Oyunları (Dansları) ve Beden Eğitimi Öğretmenliği.” Milli Eğitim Dergisi, 32 (164) http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/164.
• www.askoxford.com