Mikro Öğretimin Öğretmenlik Meslek Bilgi ve Becerilerinin Kazanılmasına Etkisi/The Effect of Micro Teaching on Teachers' Gaining of Knowledge and Skills

Yıl 2009, Cilt: 6 Sayı: 11, 383 - 400, 24.01.2014

Kezban Kuran

Öz

Bu çalışmanın amacı, öğretmen adaylarına öğretmenlik bilgi ve becerilerinin kazandırılmasında mikro-öğretimin etkisini araştırmaktır. Araştırma, tek gruplu öntest-sontest modeli türünde deneysel bir çalışmadır. Araştırma, MKÜ Eğitim Fakültesi İlköğretim Bölümü ikinci sınıfında okuyan toplam 136 öğrenciden random yöntemiyle seçilen 50 öğrenci üzerinde yürütülmüştür. Mikro-öğretim yapan 50 adaydan 35'nin sunuları videoya kaydedilerek izlettirilmiş ve gerekli dönütler verilmiştir. Aynı gruba ikinci kez mikro-öğretim yapma fırsatı verilerek birinci ve ikinci mikro-öğretim sonuçları karşılaştırılmıştır. Veri toplama araçları olarak 33 yeterlik maddesinden oluşan bir değerlendirme formu ile açık uçlu sorulardan oluşan bir anket kullanılmıştır. Verilerin analizinde yüzde, aritmetik ortalama, standart sapma ve eşli gruplar t testinden yararlanılmıştır. Araştırma sonunda, adayların ikinci mikro-öğretim uygulamalarında öğretmenlik mesleğiyle ilgili olarak edindikleri bilgi ve becerileri uygulamada daha başarılı oldukları gözlenmiştir. Ayrıca, mikro-öğretimin adayların öğretmenlik mesleğini sevmelerine büyük katkı sağladığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Mikro-öğretim, öğretmen yetiştirme, öğretim yöntemleri, öğretim becerileri

Abstract

The purpose of this study is to investigate the effectiveness of micro-teaching in helping student teachers gain teaching knowledge and skills. The study is a pretest-posttest, one group experimental research. Participating 50 subjects were randomly selected among the 136 second-year Preliminary School department students in Mustafa Kemal University, Faculty of Education. Among the 50 subjects who received micro-teaching, 35 participants' presentations were recorded. These subjects watched the video and received feedback. Then they were given a second chance in micro-teaching. The results from the first and the second micro-teaching were compared. Data collection was achieved through a questionnaire consisting open-ended questions where likert scale with 33 competency items was used. In data analysis, percentage, mean value, standard deviation, and paired t tests were used. In the second micro-teaching application, the subjects were more successful in applying teaching knowledge and skills in practice and they liked teaching profession more.

Key Words: Micro-teaching, teacher training, teaching methods, teaching skills

Anahtar Kelimeler

Mikro-öğretim, öğretmen yetiştirme, öğretim yöntemleri, öğretim becerileri

Kaynakça

• Adler, S. & Goodman J. (1986). “Critical theory as a fundation of methoods courses”. Journal of Teacher Education. 7(4).
• Alkan, C. (1984). Eğitim Teknolojisi. Ankara: Aşama Matbaacılık Sanayii
• Allen, D.W. (1980). “Micro-teaching. personel review”. British Journal of Teacher Education. 6 (2).
• Avalos, B. (2000). “Policies for teacher in developing countries”. International Journal of Educational Research. 33.451-452.
• Balcı, A. (2000). Sosyal Bilimlerde Araştırma-Yöntem, Teknik ve İlkeler (5. Baskı). Ankara. Pegem Akademi Yayıncılık.
• Bayraktutar, E. (1982). Mikro-Öğretim Yöntemi ve Uygulaması. Yayınlanmamış Asistanlık Tezi. Ankara: Kız Teknik Yüksek Öğretmen Okulu.
• Bayraktutar, E. (1994). “Öğretmen Eğitiminde Çağdaş Bir Yaklaşım Olarak Mikro-Oğretim Yöntemi Üzerine Bir Araştırma”. I. Eğitim Bilimleri Kongresi Cilt I. Adana: Ç.Ü. Eğitim Fakültesi Yayınları.
• Baytekin, Ç. (1972). “Mikro-Öğretim Metodunun Geliştirilmesi”. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Semineri. Ankara: A.Ü. Eğitim Fakültesi.
• Çakır, Ö. & Aksan, Y. (1992). “Yabancı Dil Öğretmeni Yetiştirmede Mikro-Öğretimin Rolü-Bir Model”. Ankara: H.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, 7.
• Çakır, Ö. (2000). “Öğretmen Yetiştirmede Teoriyi Pratiğe Bağlayan Mikro-Öğretimin Türkiye'deki Üç Üniversitede Durumu”. Ankara: H.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, 18.
• Deniz, L. (1993). “Mikro-öğretim”. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Dergisi 5, İstanbul.
• Goodman, J. (1986). “Universty education courses and the professianal preparition of teachers”. Teaching and Teacher Education, 12 (2).
• Hacıoğlu, F. & Alkan, C. (1997). Öğretmenlik Uygulamaları. Alkım Yayınevi. İstanbul.
• Külahçı, Ş.G. (1994). “Mikro-öğretimde Fırat Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Deneyimi II. Değerlendirme”. Eğitim ve Bilim. 18 (92).
• Küçükahmet, L. (2000). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Lanier, J.E. & Little, J.W. (1986). “Research in teacher education”. In M.C Wittrock (Ed.) Handbook of Research on Teaching. New York: Macmillian.
• Meral, M. A. & Zerayak, E. (1999). “Öğretmen Yetiştirmede Mikro-Öğretim” 4. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Roos, E.W. & Hannay, L.M. (1986). “Towards a critical theory of reflective inquiry”. Journal of Teacher Education. 37(4). 9-15.
• Selçuk, Z. (2000). Okul Deneyimi ve Uygulama. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Struyk, L.R. & McCoy, L.H. (1996).” Pre-service teachers use of videotape for self-evaluation”. Clearing House 09/93 Volume, 67.
• Tobias, S. (1979). “Anxiety research in educational psychology”. Journal of Educational Psychology, 71.
• Wallace, M. (1979). “Micro teaching: skills and strategies”. Holden, S. (Ed.) Teacher Training. London: Modern English Publication
• YÖK/Dünya Bankası. (1998). Hizmet Öncesi Öğretmen Eğitimi. Ankara: Öğretmen Eğitimi Yayınları.