Lübnan coğrafyasında ortaya çıkan ayaklanmaların sosyal ve ekonomik nedenlere
dayandırılması yeterli değildir. Bunun yanı sıra siyasi gruplaşmaların dış müdahale ile
arttırılmaya çalışıldığı görülmektedir: Bir tarafta Fransa desteği ile Maruniler öte tarafta
İngiliz kontrolü altında birleşen Dürziler, inanç faktörü kullanılarak Avrupa Devletlerinin
bölgede kendi çıkarlarını gözetme adına faaliyetlere başladıkları da görülür.
Fransa bölgede öncelikle kültürel nüfuz politikasını uygulamış, misyonerlik faaliyetlerine
girmiştir. Bunun ardından siyasal baskı ve sonra da askeri müdahaleyle bölgede
hâkimiyetini, dolayısıyla ingiltere'ye karşı güç dengesini oturtmayı sağlamıştır. Buna karşın
İngiltere dengelerin değişmesini çıkarları açısından uygun gördüğü için zaman zaman
Fransa'ya karşı Osmanlı idaresiyle ittifak halinde görünmüştür.
Çıkar politikası çerçevesinde değişen dengeler sorunun çözümünü çabuklaştırmış
ve 1861 Nizamnamesi imzalanarak bölgenin Osmanlı Devleti tarafından seçilen ve ona
bağlı bir Hıristiyan mutasarrıf tarafından yönetilmesi kararı alınarak olaylar çözümlenmiştir
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 4 Mart 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Cilt: 4 Sayı: 8 |
.