The use of robots in production has been increasing
rapidly in recent years. The fact that robots replace people in many sectors
has brought employment concerns. The idea that the robots will cause
unemployment has fueled fiscal debates. According to this idea, many states
taxes labor and tax revenues received from labor constitute a large part of
total tax revenues. Unemployment which is increased by robots would reduce tax
revenues and increase public spending on workers' education. In this regard,
robot tax has been proposed to prevent the fiscal problems of the states. From this
point on, this study investigates the potential of robot taxes in Turkey.
According to the results of the study, in Turkey, while robot taxes are not
necessary in the short-term period, with the automation that will increase in
the long term, it will be possible to include robot taxes.
Technological Unemployment Robot Tax Robotization Artificial Intelligence
Robotların
üretimde kullanımı son yıllarda hızla artmaktadır. Robotların birçok sektörde
insanların yerini alması ise istihdam endişelerini beraberinde getirmiştir.
Robotların işsizliğe neden olacağı görüşü mali tartışmaları da alevlendirmiştir.
Bu görüşe göre birçok devlet emek üzerinden vergi almaktadır ve emek üzerinden
alınan vergi gelirleri toplam vergi gelirlerinin büyük bir kısmını
oluşturmaktadır. Robotlar nedeniyle artan işsizlik ise bir yandan vergi
gelirlerini azaltırken diğer yandan işçilerin eğitimine yönelik yapılan kamu
harcamalarını arttırabilir. Bu anlamda, devletlerin mali problemler yaşamasının
önlenmesi için ise robot vergisi önerilmiştir. Bu noktadan hareketle çalışmada
robot vergilerinin Türkiye’deki potansiyeli araştırılmıştır. Çalışmanın
sonucuna göre, Türkiye’de kısa dönemde robot vergileri gerekli değil iken uzun
vadede artacak otomasyon ile robot vergilerine yer vermek çözüm olabilecektir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İşletme |
Bölüm | Sayı |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Kasım 2019 |
Gönderilme Tarihi | 30 Ocak 2019 |
Kabul Tarihi | 20 Mayıs 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 12 Sayı: 3 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
Bu lisans, üçüncü kişilerin ticari olmayan amaçla eserinizden yararlanmasına, farklı bir sürüm oluşturmasına, geliştirmesine ya da eserinizin üzerine inşa ederek kendi eserlerini oluşturmasına izin verir. Ancak üçüncü kişilerin bu eserleri gayri-ticari olmak zorundadır ve üçüncü kişiler Dergimizde yayımlanan makalelerin yazarlarına atıfta bulunmak zorundadır.
Makale göndermek için https://dergipark.org.tr/tr/journal/591/submission/step/manuscript/new