HUKUK YARGILAMASINDA TARAF VEKİLİ AVUKATIN TANIKLIĞI

Yıl 2021, , 33 - 71, 30.06.2021

Ali Fuat Çiçekli

https://doi.org/10.51562/nkuhukuk.2021213

Öz

Tanıklık, taraflar arasında çekişmeli olan olaylar hakkında bilgi sahibi olan taraflar haricindeki bir kimsenin, bildiklerini mahkemeye sunmasıdır. Davada vekâlet ise tarafın mahkemede temsilidir. Vekillik rolü ile tanıklık rolü birbirinden ayrı olarak konumlanır. Vekilin tarafla ilişkisi ve onun yargılamadaki konumu da tanıklık rolüne etki edecek niteliktedir. Taraf vekili, kural olarak avukat olmak zorundadır. Çalışmada tanıklık yapma zorunluluğu ve tanıklıktan çekinme hakkına sahip bulunan kimseler açıklanmıştır. Ardından davada iradi-kanuni temsil kurumu ve avukatın temsil yetkisi incelenmiştir. Tanıklık üzerinden taraf vekili avukatın, hem taraf vekili olmasından hem de mesleki konumundan kaynaklanan çeşitli nitelikleri bulunmaktadır. Taraf vekili olması, adil yargılanma hakkı, silahların eşitliği ilkesi ve hukuki dinlenilme haklarını ilgilendirmektedir. Mesleki konumu ise onun yargının kurucu unsurlarından bağımsız savunma görevi ve hukukun yerine getirilmesi işlevine işaret etmektedir. Çalışma, tüm bu ihtimaller dâhilinde karşılaştırmalı hukuktaki örneklerine de değinerek taraf vekili avukatın tanık olup olamayacağını incelemektedir.

Anahtar Kelimeler

Tanıklık, Avukat, Adil Yargılanma Hakkı, Silahların Eşitliği, Avukatlık Meslek Etiği

Kaynakça

• Akil C ve Ercan-Özler M, ‘Tanıklık Beyanının Delil Değerinin Değerlendirilmesi Hakkında Bir İnceleme (Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 25.02.2015 Tarihli Kararının Değerlendirilmesi)’, (Nisan 2018), TAAD, 9 (39), 61-73.
• Anaklı E, Silahların Eşitliği İlkesi, (2006), Marmara Üniversitesi SBE Yayımlanmamış YL Tezi.
• Ansay SŞ, Hukuk Yargılama Usulleri, (7. Baskı, Güzel Sanatlar Matbaası 1960).
• Alagonya Y, Yıldırım MK ve Deren Yıldırım N, Medeni Usul Hukuku Esasları, (7. Baskı, Beta Yayınları 2009).
• Atalı M, Ermenek İ ve Erdoğan E, Medeni Usul Hukuku, (3. Baskı, Yetkin Yayınları 2020).
• Arslan R, Yılmaz E, Taşpınar Ayvaz S ve Hanağası E, Medeni Usul Hukuku, (6. Baskı, Yetkin Yayınevi 2020).
• Bolayır N, Medeni Usul Hukukunda İspat Hakkı ve İspat Hakkının Sınırları, (2014), Prof. Dr. Ejder Yılmaz’a Armağan C.I.
• Börü L, Medeni Usul Hukukunda Davaya Vekâlet Ehliyeti, (2006), Yayımlanmamış YL Tezi, Ankara Üniversitesi SBE.
• Çelik M Lamih, ‘Meslek Kurallarında Avukatın Sır Saklama Yükümlülüğü’, (2007), Terazi Hukuk Dergisi, 2 (14), 85-92.
• Dinç G, AİHS’e göre Adil Yargılanma Hakkı, (İzmir Barosu Yayınları 2006).
• Doğru O ve Nalbant A, İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi ve Önemli Kararlar 1.Cilt, (Avrupa Konseyi/Yargıtay Başkanlığı 2012).
• Dutertre G, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarından Örnekler, (Avrupa Konseyi Yayınları, 2007).
• Enker A, ‘The Rationale of the Rule That Forbids a Lawyer To Be Advocate and Witness in the Same Case’, (1977), American Bar Foundation Research Journal, 2 (2), 455-465.
• Erişir E, Medeni Usul Hukukunda Taraf Ehliyeti, (Güncel Yayınevi 2007).
• Ertanhan M, Medeni Yargılama Hukukunda Tanık ve Tanıklık, (Seçkin Yayıncılık 2005).
• Fabreguettes MP, Adalet Mantığı ve Hüküm Verme Sanatı, Çev. TC. Adalet Bakanlığı, (Yeni Cezaevi Matbaası 1945).
• Görgün Ş, Börü L, Toraman B ve Kodakoğlu M, (9. Baskı, Yetkin Yayınları 2020).
• Güner S, ‘Sır Saklama Yükümlülüğü’,(2000) (3) Ankara Barosu Dergisi, 43-52.
• Günergök Ö, ‘Avukatın Sır Saklama Yükümlülüğü’ (2003), AÜ Erzincan Hukuk Fakültesi Dergisi, VII (1-2), 655-668.
• Mole N ve Harby M, Adil Yargılanma Hakkı, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin Uygulanmasına İlişkin Kılavuz, İnsan Hakları El Kitapları No:3, (Avrupa Konseyi İnsan Hakları Genel Müdürlüğü 2001).
• İnceoğlu S, Adil Yargılanma Hakkı, Anayasa Mahkemesine Bireysel Başvuru El Kitapları Serisi-4, (Avrupa Konseyi 2018), El Kitabı.
• İnceoğlu S, Adil Yargılanma Hakkı, Anayasa Mahkemesine Bireysel Başvuru Kapsamında Bir İnceleme, (Avrupa Konseyi Yayınları 2013).
• Kale S, Medeni Yargılamada Taraf Ehliyeti, (On İki Levha Yayınları 2010).
• Karamercan F, ‘Medeni Usul Hukukunda Tanık ve Tanıklık’ (2018) (3), Ankara Barosu Dergisi, 151-191.
• Karslı A, Medeni Muhakeme Hukuku, (5. Baskı, Filiz Kitabevi 2020).
• Kavasoğlu A, Medeni Usul Hukukunda Davada Temsil, (2007), Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi SBE.
• Korkmaz C, ‘Anayasa Mahkemesi’nin Bireysel Başvuru Sonucunda Verdiği Kararların Medenî Usûl Hukuku Bakımından Değerlendirilmesi’, (2017) (3), Yıldırım Beyazıt Hukuk Dergisi (YBHD), 215-276.
• Kuru B, Hukuk Muhakameleri Usulü Cilt III (6. Baskı, Demir Yayıncılık 2001).
• Kuru B ve Aydın B, İstinaf Sistemine Göre Yazılmış Medeni Usul Hukuku Ders Kitabı, (Yetkin Yayınevi, 2021).
• Kuru B, Nizasız Kaza, (Ajans Türk Matbaası, 1961), Nizasız.
• Kürtül, M, 2017-2020 Yılları Hukuk Genel Kurulu Emsal Kararlar ve İçtihadı Birleştirme Kararları, (Yetkin Yayınları, 2020).
• Namli M, ‘The Evidential Value of Interrogation in the Law of Civil Procedure’, (2020), Annales de la Faculté de Droit d’Istanbul, (68), 69-83.
• Ocaklı, H, ‘Yargı Bağımsızlığı Açısından Avukatların ve Baroların Bağımsızlığı’, (2020), Bahçeşehir Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15 (195), 1749-1772.
• Özekes M, Medeni Usul Hukukunda Hukuki Dinlenilme Hakkı, (Yetkin Yayınevi, 2003).
• Pekcanıtez H, ‘Hukukî Dinlenilme Hakkı’, (2000), Prof. Dr. Seyfullah Edis’e Armağan,753-791.
• Postacıoğlu İ, Medeni Usul Hukuku Dersleri, (6. Baskı, Sulhi Garan Matbaası 1975).
• Richmond DR,’ Lawyers as Witnesses’, (Winter 2006), New Mexico Law Review, 36 (Winter 1), 47-73.
• Robbins N, ‘The Attorney as Witness’, (1992), Family Advocate, 15 (2), 13-13.
• Sever DÇ, ‘Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarında Hak Öznesi Olarak Avukatlar’, (2018) (4), Ankara Barosu Dergisi, 243-258.
• Schilken E,(Çeviren: Deren-Yıldırım, N), Medenî Yargılamada Hâkimin Rolü, İlkeler Işığı Altında Yargılama Hukuku (Derleyen: Yıldırım MK), (6. Baskı, Beta Yayınları 2001).
• Şen M, Önceki Hukukumuzda Şahitliğin Tanımı Şartları ve Nisabı, (1998), AÜ Erzincan Hukuku Fakültesi Dergisi, 2 (1), 283-312.
• Tanrıver S, ‘Hukuk Yargısı (Medenî Yargı) Bağlamında Adil Yargılanma Hakkı’, (2004), TBB Dergisi, (53), 191-215, Yargı.
• Tanrıver S, Medeni Usul Hukuku Cilt I, (3. Baskı, Yetkin Yayınları 2020).
• Tercan E, Medeni Usul Hukukunda Tarafların İsticvabı, (Yetkin Yayınları 2001).
• Turan H, İHAS ve Türk Hukukunda Adil Yargılanma Hakkı, (Adalet Yayınevi 2016).
• Ulukapı Ö, Medenî Usul Hukuku, (3. Baskı, Mimoza Yayınları 2015).
• Umar B, Hukuk Muhakemeleri Kanunu Şerhi, (2. Baskı, Yetkin Yayınları 2014).
• Uysal L, Avukatın Hak ve Yükümlülükleri, (2008), İstanbul Barosu Dergisi, 82 (6), 2955-2973.
• Ülkü-Gören N, ‘Medeni Yargılama Hukukunda Avukatla Temsil Zorunluluğu’, (2010) MÜHF – HAD, 16 (3-4), 309-325.
• Yağcı U, ‘İsticvaba İlişkin Olarak Hukuk Muhakemeleri Kanunu İle Getirilen Düzenlemeler’, (2012), Erzincan Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, XVI (1–2), 285-308.
• Yaltı B, ‘Avukat’, (2011), İstanbul Barosu Dergisi 85 (4), 3-4, Avukat.
• Yaltı, B,’ Avukatın Yargılamadaki Yeri ve Önemi’, (2011), İstanbul Barosu Dergisi, 85 (5), 81-84.
• Yardımcı T E, Hukuk Yargılamasında Somutlaştırma Yükü, (On İki Levha Yayınları, 2017).