Nudity, which has always manifested itself in human history and is sometimes considered one of the biggest taboos, has been treated in different ways in many societies and cultures. Although nudity is quite natural in some cultural circles, this situation is evaluated within the framework of beauty and idealism, while in some understandings, nudity is considered immoral and shameful. When we look at the cuneiform texts left behind by the Hittites, who established political dominance in Anatolia in the 2nd millennium BC, we can still see some concrete examples of nudity, although we do not have a wide range of information on how this issue was handled. Nudity, which we encounter in various Hittite festivals and is considered natural, was accepted as a ritualistic act by the Hittites. According to the Hittite cuneiform texts analyzed, the officials who were naked were singers, dancers, ALAN.ZU9, dog-men, and hapiya-men. While the naked performance of some of these officials is sometimes considered a form of entertainment to make people and gods laugh, it also suggests that nudity may be related to hunting, which had an important place in the past. At the same time, although nudity in the Hittite world sometimes expresses humiliating and degrading situations, there are some situations where the act of goodness is emphasized in relation to the dressing of naked people. In mythology, it was sometimes necessary to clothe naked gods to protect them from negative situations, while sometimes the nudity of goddesses, who were depicted naked and symbolized abundance and fertility, was used as a means to seduce evil people. In this study, we will try to examine how nudity, which is still a controversial issue today, is reflected in the Hittite world through Hittite cuneiform sources.
The Hittites Nudists Naked Officials in the Hittites Nudity in Hittite Festivals Hittite Cuneiform Texts
İnsanlık tarihinde daima kendini gösteren zaman zaman ise en büyük tabulardan bir tanesi sayılan çıplaklık, birçok toplumda ve kültürde farklı şekillerde işlenmiştir. Bazı kültür çevrelerinde çıplaklık oldukça doğal bir durum olsa da bu durum güzellik ve idealizm çerçevesinde değerlendirilmiştir. Kimi zaman ise bazı anlayışlarda çıplaklık ahlaksız ve utanç verici olarak kabul edilmiştir. M.Ö. 2.binyılda Anadolu’da siyasi hakimiyet kuran Hititlerin geride bıraktığı çiviyazılı metinlere bakıldığında, bu konunun işleniş biçimine dair çok çeşitli bilgiler olmasa da yine de çıplaklığa dair bazı somut örnekler görülmektedir. Çeşitli Hitit bayramlarında karşılaşılan ve doğal kabul edilen çıplaklık, Hititlerde ritüelistik bir eylem olarak kabul edilmiştir. İncelenen Hitit çiviyazılı metinlere göre çıplak olan görevliler şarkıcılar, dansçılar, ALAN.ZU9, köpek adamlar ve hapiya-adamlardır. Bu görevlilerden bazılarının çıplak performans sergilemesi kimi zaman insanları ve tanrıları güldürmek için bir eğlence biçimi olarak değerlendirilirken, çıplaklığın geçmişte önemli bir yere sahip olan avcılıkla ilgili olabileceğini de düşündürmektedir. Aynı zamanda Hitit dünyasında çıplaklık, bazen aşağılayıcı, küçük düşürücü durumları ifade etse de çıplak kimselerin giydirilmesiyle ilişkili olarak iyilik eyleminin vurgulandığı bazı durumlar da bulunmaktadır. Mitolojide ise olumsuz durumlardan korunmak adına bazen çıplak olan tanrıları giydirmek gerekirken bazen de çıplak tasvir edilen ve bolluk ile bereketi simgeleyen tanrıçaların çıplaklığı kötü kimseleri baştan çıkarmak adına araç olarak kullanılmıştır. Bugün hala tartışmalı bir konu olan çıplaklığın Hitit dünyasına nasıl yansıdığı ise bu çalışmada Hititçe çiviyazılı kaynaklar sayesinde irdelenmeye çalışılacaktır.
Hititler Çıplaklar Hititlerde Çıplak Görevliler Hitit Bayramlarında Çıplaklık Hititçe Çiviyazılı Metinler
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Hititoloji |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 24 Mart 2024 |
Gönderilme Tarihi | 23 Ekim 2023 |
Kabul Tarihi | 1 Mart 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 |
OANNES Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır. (CC BY NC)
Dergimize yalnızca Eskiçağ Tarihi, Arkeoloji ve Eskiçağ Dilleri ve Kültürleri alanlarından yayın kabulü yapılmaktadır. Diğer alanlardan gönderilen yayınlar değerlendirmeye alınmamaktadır.