HOMO-CONTRACTUS FICHTE’DE TOPLUM SÖZLEŞMESİNİN TEMELLENDİRİLMESİ
Yıl 2016,
, 151 - 170, 31.07.2016
Arslan Topakkaya
,
Sedat Doğan
Öz
Fichte Alman idealizmine uygulanacak bir
diyalektiğin tez aşamasını temsil eder. Kendi ifadesiyle özgürlüğün ilk
sistemini kurmuş olan Fichte’nin genel olarak Batı felsefe tarihindeki yeri ise
özbilinç teorisinde yeni bir aşamayı temsil etmesinden kaynaklanır. Fichte’nin
bu teoride ortaya koyduğu Ben,
rasyonel olmasıyla ve özgür eylemde bulunmak biçiminde ifade edilebilecek
özselliğiyle, kendisini yalnızca rasyonel ve özgür varlıklardan oluşan bir
topluluk içinde gerçekleştirebilir. Böyle bir topluluğun özgür bir toplum
formuna dönüşmesi ve sürekliliği ise ancak ve ancak bir sözleşme etrafında
birlikte yaşamın inşa edilmesiyle mümkündür. Hakların temellendirildiği bu
kompozisyon Fichte açısından doğal hukukun gerçekleşmesi olarak pozitif hukukun
ortaya çıkması ve gerçekleşmenin somut formu olarak devletin ortaya çıkması
anlamına gelir. Bu yazıda Fichte’nin, Ben
ilkesinin sözleşmeyi nasıl temellendirdiği betimlenmeye ve ilgili tartışmalar
açımlanmaya çalışılacaktır
Kaynakça
- CLARKE, J. A. (2009). Fichte and Hegel on recognition. British Journal fort he History of Philosophy, 17 (2), 365-385.
DİETER, H. (2011). Fichte’nin asıl görüşü. İçinde A. Topakkaya, Fichte. İstanbul: Say Yayınları.
FİCHTE, J. G. (2000). Foundations of natural right (Ed. F. Neuhouser, Çev. M. Baur). Cambridge, UK: Cambridge University Press.
GÖKBERK, M. (2008). Felsefe tarihi. İstanbul: Remzi Yayınevi.
JAMES, D. (2011). Fichte’s social and political philosophy: property and virtue. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
KILIÇASLAN, E. A., Ateşoğlu, G. (Ed.). (2006). Alman idealizmi I: Fichte. Ankara: Doğu-Batı Yayınları.
METZ, W. (2011). Fichte’nin özgürlük anlayışı. İçinde A. Topakkaya, Fichte. İstanbul: Say Yayınları.
NEUHOUSER, F. (1994). Fichte and relationship between right and morality. In Fichte: historical context/contemporary controversies (Eds. D. Breazeale and T. Rockmore). Humanities Press.
NEUHOUSER, F. (2011). Fichte kuramının kökleri: aklın birliği fikri. İçinde A. Topakkaya, Fichte. İstanbul: Say Yayınları.
NOMER, N. (2010). Self-positing and rights in Fichte. Journal of history of the philosophy, 48 (3), 469–490.
TOPAKKAYA, A. (2011). Fichte. İstanbul: Say Yayınları.
WEBER, A. (1998). Felsefe tarihi (Çev. H. V. Ersalp). İstanbul: Soyal Yayınları.
ZÖLLER, G. (2015). Fichte: political philosopher. In Oxford handbook to German 19th century philosophy (Eds. M. N. Forster and K. Gjesdal). Oxford: Oxford University Press.
Yıl 2016,
, 151 - 170, 31.07.2016
Arslan Topakkaya
,
Sedat Doğan
Kaynakça
- CLARKE, J. A. (2009). Fichte and Hegel on recognition. British Journal fort he History of Philosophy, 17 (2), 365-385.
DİETER, H. (2011). Fichte’nin asıl görüşü. İçinde A. Topakkaya, Fichte. İstanbul: Say Yayınları.
FİCHTE, J. G. (2000). Foundations of natural right (Ed. F. Neuhouser, Çev. M. Baur). Cambridge, UK: Cambridge University Press.
GÖKBERK, M. (2008). Felsefe tarihi. İstanbul: Remzi Yayınevi.
JAMES, D. (2011). Fichte’s social and political philosophy: property and virtue. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
KILIÇASLAN, E. A., Ateşoğlu, G. (Ed.). (2006). Alman idealizmi I: Fichte. Ankara: Doğu-Batı Yayınları.
METZ, W. (2011). Fichte’nin özgürlük anlayışı. İçinde A. Topakkaya, Fichte. İstanbul: Say Yayınları.
NEUHOUSER, F. (1994). Fichte and relationship between right and morality. In Fichte: historical context/contemporary controversies (Eds. D. Breazeale and T. Rockmore). Humanities Press.
NEUHOUSER, F. (2011). Fichte kuramının kökleri: aklın birliği fikri. İçinde A. Topakkaya, Fichte. İstanbul: Say Yayınları.
NOMER, N. (2010). Self-positing and rights in Fichte. Journal of history of the philosophy, 48 (3), 469–490.
TOPAKKAYA, A. (2011). Fichte. İstanbul: Say Yayınları.
WEBER, A. (1998). Felsefe tarihi (Çev. H. V. Ersalp). İstanbul: Soyal Yayınları.
ZÖLLER, G. (2015). Fichte: political philosopher. In Oxford handbook to German 19th century philosophy (Eds. M. N. Forster and K. Gjesdal). Oxford: Oxford University Press.