Devletin
denetlenmesi konusunda yedi adet denetim mekanizması sayılabilir. Bunlar
yasamanın, yürütmenin, yargının,
medyanın, STK’larının, uluslararası
denetim mekanizmalarının ve kamu denetçiliği kurumunun denetimidir. Diğer
mekanizmalarla denetim sorunu çözülemediği için dünyanın büyük çoğunluğu
ombudsmanlık denetimi sistemine geçmiştir. Osmanlı’daki ombudsmanlığın tam
karşılığı olarak 13 tane kurumun olduğu belirtilebilir ki bunlar: ihtisap
kurumu, şurta kavramı, çarşı-pazar
görevlisi, divan, divan-ı mezalim, kadı’l-kudatlık, kazaskerlik, kadılık,
ahilik, fütüvvet, Meşveret/şura ilkesi ve Uzlaştırma Heyeti ve Sulh Meclisi’dir.
ABD gibi başkanlık
sistemi ile yönetilen ülkeler ile diğer ülkelerde kategorik ayrı bir
ombudsmanlık sistemi yoktur. Ülkeler arasındaki ombudsmanlık sistemlerinin
farklılığı, farklı siyasal-sosyal-ekonomik-tarihsel gibi yapısal ve hukuki
sistemlerinden kaynaklanmaktadır. Ayrıca ombudsmanlık kararlarının bir anlamda
bağlayıcı olmaması olumlu olarak yorumlanabilir; belki de bu yapısı,
Ombudsmanlığı Türkiye’nin en tatlı kurumu haline getirebilir. Kararlarının
yaptırım gücünün bir anlamda olmaması nedeniyle idare organları, ombudsmanlığa
daha olumlu bakacaklardır.
Türkiye’de 16
Nisan 2017 sonrasındaki anayasa değişikliği sonucunda ombudsmanlığı doğrudan
olmasa da dolaylı etkileyen bazı sonuçlar olduğu söylenebilir. 16 Nisan 2017 öncesindeki eski süreç ve 16 Nisan sonrasındaki yeni süreçle ilgili on önemli sonuç
vardır. Bunlar (1) Cumhurbaşkanının artık yürütmeyi tek başına temsil etmesi,
Başbakanlık ve Bakanlar Kurulunun olmamasıdır. (2) Devlet Denetleme Kuruluna
idari soruşturma yetkisinin ve Türk Silahlı Kuvvetlerini de denetleme
yetkisinin verilmesidir. (3) Cumhurbaşkanı Kararnamelerinin etkili biçimde
yeniden düzenlenmesidir. (4) Bütçe ve kesin hesap konusudur; artık geçici bütçe
ve enflasyona göre bütçe kavramları vardır. (5) Vesayet odaklarının
denetlenmesi, gereken önlemin alınması, (6)
Olağanüstü hal kanun hükmünde kararnamelerinin Mecliste 3 ay içerisinde
kabul edilmezse, çıkarılmamış sayılmasıdır. (7) Askerî Yargıtay, AYİM ve Askeri
Mahkemelerin kaldırılmasıdır. (8) Cumhurbaşkanına karşı etkili soruşturma
açılmasının kabul edilmesi, Anayasanın 125 inci maddesinin 2. Fıkrasının ilga
edilmesidir. (9) TBMM’nin HSK’ya 7 üye seçmesi, (10) TBMM’nin asli görevine
dönüyor olması ve kanun tasarısı kavramının Anayasadan çıkarılmasıdır.
Cumhurbaşkanlığı sistemi ombudsman denetim idare bürokrasi militarizm
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | 2016 Yılı 5. Sayı |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2016 |
Kabul Tarihi | 29 Haziran 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 |