A Critical Perspective on Private Vehicle Oriented Regulations in Urban Transport

Yıl 2019, Cilt: 13 Sayı: 19, 1976 - 2014, 30.09.2019

Aysu Uğurlar

https://doi.org/10.26466/opus.607571

Cited By: 3

Öz

Especially in the 1980s,
the increase in environmental awareness and the decrease of existing resources
have created the consciousness that unlimited development cannot be possible in
a limited environment. The concept of sustainable development emerged in this
context has been reflected in transportation policies, as in many other areas.
In general, sustainable transportation is defined as meeting the mobility needs
for both present and future with the condition of protecting and developing
human and ecosystem health, economic development, and social justice. The
concept of sustainable urban transportation refers basically to a comprehensive
transportation system that provides equal access to all individuals of the
society and fosters integration of public transportation and non-motorized
transportation alternatives with other types (modes) of transportation. Today,
both in developed countries and developing countries such as Turkey, efforts
are spent to establish sustainable transport systems and various policies are
implemented to this end. The present study examines the parking meter and exclusion of a part of Cumhuriyet
Street, which is one of the two main streets of Van central business district
(CBD) from public transportation route by the Transportation and the
Coordination Center department of the local government in order to reduce the
current traffic density. From this perspective, the implementation and policy
of the local government's change of route are discussed both in terms of
sustainable transport policies and legislation.

Anahtar Kelimeler

Sustainable Urban Transport, Public Transport, , Local Government, Regulations, Van

Kentsel Ulaşımda Özel Araç Odaklı Düzenlemelere Eleştirel Bir Bakış

Öz

Özellikle 1980li yıllarda
çevre bilincinin artması ve var olan kaynakların azalması gibi nedenler sınırlı
bir ortam içinde sınırsız bir gelişmenin olamayacağı farkındalığını oluşturmuştur.
Bu bağlamda ortaya çıkan "sürdürülebilir gelişme" kavramı birçok
alanda olduğu gibi ulaşım politikalarında da kendini göstermiştir.  Genel olarak "sürdürülebilir bir
ulaşım" insan ve ekosistem sağlığını, ekonomik gelişmeyi ve sosyal adaleti
koruyup geliştirmek koşulu ile hem günümüz hem gelecek için hareketlilik
ihtiyacının karşılanması olarak tanımlanmaktadır. Sürdürülebilir kent içi
ulaşım kavramı ise temelde toplumun tüm bireylerine eşit erişim imkânı sunan,
toplu taşımayı ve motorsuz ulaşım alternatiflerini ön planda tutan, diğer
ulaşım türleri(modları) ile entegrasyonunu sağlayan kapsamlı bir ulaşım
sistemidir. Günümüzde hem gelişmiş hem de Türkiye gibi gelişmekte olan
ülkelerde sürdürülebilir ulaşım sistemleri oluşturulması hususunda çabalar
gösterilmekte ve çeşitli politikalar uygulanmaktadır. Bu çalışmada, Van kent
merkezi iş alanında (MİA) ilgili yerel yönetimin ilgili birimi olan Ulaşım ve
Koordinasyon Merkezi tarafından mevcut trafik yoğunluğunu azaltmak amacı ile
parkomat uygulaması ve kent merkezinin iki ana caddelerinden biri olan
Cumhuriyet Caddesi’nin bir kısmının toplu taşım güzergâhı kapsamından
çıkarılması ele alınmaktadır.  Buradan
hareketle çalışmada, yerel yönetimin bu düzenlemeleri sürdürülebilir ulaşım
politikaları bağlamında mevzuat ve mekânsal açısından tartışılmaktadır. 

Anahtar Kelimeler

Sürdürülebilir Kentsel Ulaşım, Toplu Taşım, Yerel Yönetimler, Düzenlemeler, Van

Kaynakça

• Acar, İ. H. (2003). Bütünleşik ulaşım politikası ve Avrupa kentsel şartı. Ulaşım ve dolaşım ilkeleri içinde (41-59), Ulaştırma Politikaları Kongresi, Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği İnşaat Mühendisleri Odası, Ankara.
• Akbulut, F. (2016). Kentsel ulaşım hizmetlerinin planlanması ve yönetiminde sürdürülebilir politika önerileri. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(1), 336-355.
• Akman G., Atakan A. (2016). İzmit kentiçi ulaşımda alternatif toplu taşıma sistemlerinin aksiyomlarla tasarım yöntemi ile değerlendirilmesi, Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Bilim Dergisi, 22(1), 54-63.
• Arpa,E. (2018). Van kent merkezi kullanıcılarının güvenlik algısı. Yüksek Lisans Tezi. Fen Bilimleri Enstitüsü, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi.
• Asımgil, B.(2017). Yayalaştırma - cadde tasarımları hareketi ve politikalarının oluşturulmasında halk katılımının sağlanması: Provo “beyaz bisiklet devrimi. Ege Mimarlık, 95(1), 34-39.
• Balsas, C. J. (2015). Sustainable transportation planning, a new academic specialization in the USA. International Journal of Transportation Science and Technology, 4(1), 1-15.
• Boltze, M., Tuan, V. A. (2016). Approaches to achieve sustainability in traffic management. Procedia engineering, 142, 205-212.
• Boschmann, E. E., ve Kwan, M. P. (2008). Toward socially sustainable urban transportation: Progress and potentials. International journal of sustainable transportation, 2(3), 138-157.
• Cirit, F. (2014). Sürdürülebilir kentiçi ulaşım politikaları ve toplu taşıma sistemlerinin karşılaştırılması. Uzmanlık Tezi. TC Kalkınma Bakanlığı, Ankara.
• Resmi Gazete (2004). 5216 Sayılı Büyükşehir Belediye Kanunu.
• Resmi Gazete (2005). 5393 Sayılı Belediye Kanunu.
• Resmi Gazete (2006). Büyükşehir Belediyeleri Koordinasyon Merkezleri Yönetmeliği.
• Resmi Gazete (2008). Ulaşımda Enerji Verimliliğinin Artırılmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik.
• Resmi Gazete (2014). Mekânsal Planlar Yapım Yönetmeliği.
• Google Map, (2019). Van. 12 Ocak 2019 tarihinde https://www.google.com.tr/maps adresinden erişildi.
• Görentaş, G. (2015). Van’ın büyükşehir olma sürecinde ulaşım planlaması politika ve ilkeler. Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Neyastani, B. (2015). A Proposed Sustainable Transportation and Urban Mobility Design. MPRA-Munich Personal RePEc Archive, 1(1), 1-22.
• Sutcliffe E. (2009 a). Sürdürülebilir ulaşım yaklaşımlarında dünya, Türkiye ve Ankara uygulamaları, 11(4), 37.46.
• Sutcliffe E. (2009 b). Clean transport: Innovative solutions to the creation of a more sustainable urban transport system. Research in Transport and Logistics içinde ( 89-94), Dogus University Publication. İstanbul.
• Şenbil, M. Fujiwara A. ve Zhang J. (2007). What can we do to decrease private car ownership and its usage in developing countries: A Capacity Development Approach for Jabotabek MA (Indonesia). Discussion Paper, 2007(2).
• Şeremet M., Alaeddinoğlu F. (2018). İletişim - etkileşim ve akışkan metanın coğrafyası: Ulaşım & ulaştırma coğrafyası, Nurettin Özgen, Ed. Sosyal Coğrafya içinde , Ankara: Pegem Akademik Araştırmalar Yayınevi, , ss.203-225, 201.
• TBB(Belediyeler Birliği) (2016). Büyükşehir belediyeleri ulaşım koordinazyon merkezi (UKOME) kılavuzu. Ankara.
• Tsay, S. P., ve Herrmann, V. (2013). Rethinking urban mobility: sustainable policies for the Century of the City. Washington, DC: Carnegie Endowment for International Peace.
• TÜİK (2018). http://www.tuik.gov.tr
• UNESCAP, CITYNET. (2011). Sustainable urban transportation systems. United Nations Economic and Social Commission.
• Ürün U. (2015). Van kentinin deprem sonrası yeniden yapılandırılması sürecinde ulaşım sorunları ve geliştirilebilecek ulaşım politikaları. Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Van Büyükşehir Belediyesi (2019). 10 Ocak 2019 tarihinde https://van.bel.tr/HaberDetay/parkomata-2019da-da-zam-yok-.html adresinden erişildi.
• Yiğitcanlar, T., Fabian, L. ve Coiacetto, E. (2008). Challenges to urban transport sustainability and smart transport in a tourist city: The Gold Coast, Australia. Open Transportation Journal, 2, 29-6.