Mükerrer Suçluluk, Davranım Bozukluğu ve Antisosyal Kişilik Bozukluğu’nun Ortak Değişkenleri Üzerine Bir Derleme

Yıl 2020, Cilt: 15 Sayı: 24, 2912 - 2936, 30.04.2020

Beril Yavuz , Müjdat Avcı

https://doi.org/10.26466/opus.687095

Cited By: 1

Öz

Bu çalışmada, mükerrer suçluluğun Davranım Bozukluğu, Antisosyal Kişilik Bozukluğu gibi psikopatolojik rahatsızlıklar ile olan ilişkisi incelenmiştir. Çalışma kapsamında Davranım Bozukluğu ve Antisosyal Kişilik Bozukluğu tanısı alan bireylerin suç işleme oranları, ne tür suçlar işlemeye meyilli oldukları ve suç örüntülerini inceleyen çalışmalardan bahsedilmiştir. Antisosyal Kişilik Bozukluğu ile mükerrer suçluluk arasındaki ilişki boylamsal çalışmalar ışığında ele alınmıştır. Söz konusu bu çalışmada; suçun tekrarlı bir örüntü haline gelmesine etki eden mekanizmalar Davranım Bozukluğu ve Antisosyal Kişilik Bozukluğu gibi psikolojik bozukluklarda hesaba katılarak değerlendirilmiştir. Çalışmada, mükerrer suçluluğun Davranım Bozukluğu ve Antisosyal Kişilik Bozukluğu’nun ortak risk faktörleri olarak; yaş durumu, işlenen ilk suçun niteliği, aile tutumu, aile yapısı faktörleri, sosyoekonomik faktörler, zekâ ve okul başarısı gibi çeşitli faktörler incelenmiştir. Ek olarak, antisosyallik kavramının mükerrer suçlulukla ilişkisinin daha kapsamlı incelenmesi amacıyla bu çalışma içerisinde Yaşam Boyu Kriminoloji Teorilerine yer verilmiştir. Yaşam Boyu Kriminoloji Teorileri arasında yer alan Entegre Bilişsel Antisosyal Potansiyel Teorisi (Integrated Cognitive Antisocial Potential Theory, ICAP) ve Gelişimsel Sınıflandırma Teorisi; mükerrer suçluluğun gelişimine etki eden faktörleri antisosyallik kavramı üzerinden ele alarak, iki kavramın birbiriyle olan ilişkisinin daha sağlam temeller üzerine oturtulmasında yardımcı olmaktadır.

Anahtar Kelimeler

mükerrer suçluluk, kronik suçluluk, davranım bozukluğu, antisosyal kişilik bozukluğu

A Review on the Common Variables of Repetitive Guilt, Conduct and Antisocial Personality Disorders

Öz

In this study, the relationship of repeated criminality with psychopathological disorders such as Behavioral Disorder and Antisocial Personality Disorder was investigated. Within the scope of the study, it was mentioned about the individuals who were diagnosed with Conduct Disorder and Antisocial Personality Disorder, their crime rates, what kind of crimes they tend to commit, and the studies examining crime patterns. The relationship between Antisocial Personality Disorder and repeated guilt has been addressed in the light of longitudinal studies. In this study; The mechanisms that affect the repetitive pattern of crime were evaluated by taking into account psychological disorders such as Conduct Disorder and Antisocial Personality Disorder. In the study, the common risk factors of the Conduct Disorder and Antisocial Personality Disorder; Various factors such as age status, quality of the first crime committed, family attitude, family structure factors, socioeconomic factors, intelligence and school success were examined. In addition, in this study, Lifelong Criminology Theories are included in this study in order to examine the relation of the concept of antisociality with the repeated criminality. Integrated Cognitive Antisocial Potential Theory (ICAP) and Developmental Taxonomy Theory, which are among the Lifelong Criminology Theories; By addressing the factors that affect the development of repetitive criminality through the concept of antisociality, it helps to establish the relationship between the two concepts on more solid foundations. 

Anahtar Kelimeler

repetetive guilt, chronic guilt, behavioral disorder, antisocial personality disorder

Kaynakça

• Ak, K. S. (2002). Antisosyal kişilik bozukluğunda sosyobiyolojik etkenler. Bull Clin Psychopharmacol, 12, 155-158.
• Algül, A., Semiz, Ü. B., Ateş, M. A., Başoğlu, C., Doruk, A., Ebrinç, S., ve Çetin, M. (2007). Antisosyal kişilik bozukluğu olan bireylerde madde kullanımı ve saldırganlık ilişkisi. Düşünen Adam, 20, 141-150.
• Anayurt, Ö. (2001). Hukuka giriş ve hukukun temel kavramları. Seçkin Yayıncılık.
• Andrews, D. A., Bonta, James ve Hoge, R. D.(1990), Classification for effective rehabilitation: rediscovering psychology.Criminal Justice and Behavior,17,19–52.
• Brennan, P. A., Mednick, B. R., ve Mednick, S. A. (1993). Parental psychopathology, congenital factors, and violence. Mental Disorder and Crime, 244-261.
• Brennan, P. A., Mednick, S. A., ve Hodgins, S. (2000). Major mental disorders and criminal violence in a Danish birth cohort. Archives of General Psychiatry, 57(5), 494-500.
• Cömert, Ö. (2018). Mükerrer çocuk suçluluğu: Bitlis ili örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi, Elazığ.
• Dönmezer, S. (1984). Kriminoloji, Filiz Kitabevi, İstanbul.
• Duncan, R. D., Kennedy, W. A. ve Patrick, C. J. (1995). Four-factor model of recidivism in male juvenile offenders. Journal of Clinical Child Psychology, 24(3), 250-257.
• Farrington, D. P. (1983). Offending from 10 to 25 years of age. Prospective studies of crime and delinquency içinde (s. 17-37). Springer, Dordrecht.
• Farrington, D. P. (1986). Age and crime. Crime and justice, 7, 189-250.
• Farrington, D. P. (2005). Childhood origins of antisocial behavior. Clinical Psychology & Psychotherapy: An International Journal of Theory & Practice, 12(3), 177-190.
• Farrington, D. P. ve Wikstrom, P. O. H. (1994). Criminal careers in London and Stockholm: A cross-national comparative study. Cross-national longitudinal research on human development and criminal behavior içinde (s. 65-89). Springer, Dordrecht.
• Farrington, D. P., Coid, J. W., Harnett, L., Jolliffe, D., Soteriou, N., Turner, R. ve West, D. J. (2006). Criminal careers up to age 50 and life success up to age 48: New findings from the Cambridge study in delinquent development (Vol. 94). Home Office Research, Development and Statistics Directorate, London, UK.
• Fergusson, D., Swain‐Campbell, N., ve Horwood, J. (2004). How does childhood economic disadvantage lead to crime?. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 45(5), 956-966.
• Fox, B. H., Jennings, W. G., ve Farrington, D. P. (2015). Bringing psychopathy into developmental and life-course criminology theories and research. Journal of Criminal Justice, 43(4), 274-289.
• Fridell, M., Hesse, M., Jæger, M. M., ve Kühlhorn, E. (2008). Antisocial personality disorder as a predictor of criminal behaviour in a longitudinal study of a cohort of abusers of several classes of drugs: relation to type of substance and type of crime. Addictive Behaviors, 33(6), 799-811.
• Güler, G. (2017). Suça sürüklenen çocukların biyopsikososyal değerlendirilmesi. Türkiye Klinikleri J Child Psychiatry-Special Topics, 3(3), 220-4.
• Hare, R. D. ve Neumann, C. S. (2009). Psychopathy: Assessment and forensic implications. The Canadian Journal of Psychiatry, 54(12), 791-802.
• Hirschi, T. ve Gottfredson, M. (1983). Age and the explanation of crime. American Journal of Sociology, 89(3), 552-584.
• Kalenderoğlu, A., Yumru, M., Selek, S. ve Savaş, H. A. (2007). Gaziantep Üniversitesi tıp fakültesi adli psikiyatri birimine gönderilen olguların incelenmesi. Nöropsikiyatri Arşivi.
• Kızmaz, Z. (2006). Şiddetin sosyo-kültürel kaynakları üzerine sosyolojik bir yaklaşım. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(2), 247-267.
• Loeber, R., ve Farrington, D. P. (1998). Serious and violent juvenile offenders: Risk factors and successful interventions. Sage Publication.
• Maner, F., Kayatekin, Z. E., Abay, E., Saygili, S., ve Sener, A. I.(1991).Psikiyatrik hastaliklar ve suç. Düsünen Adam, Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi,4,6-13.
• McCord, J. (1979). Some child-rearing antecedents of criminal behavior in adult men. Journal of Personality And Social Psychology, 37(9), 1477.
• Moffitt, T. E. (1993). The neuropsychology of conduct disorder. Development and Psychopathology, 5(1-2), 135-151.
• Murray, J., ve Farrington, D. P. (2010). Risk factors for conduct disorder and delinquency: key findings from longitudinal studies. The Canadian Journal of Psychiatry, 55(10), 633-642.
• Muş, E. (2016); Türkiye’de suç istatistikleri, kriminoloji suç teorileri ve uygulamalar. (Edt; Muş, E.), Ankara:Karınca Yayınları.
• Mutlu, C., Özdemir, M., Yorbik, O. ve Kilicoglu, A. G. (2015). Possible predictors of hospitalization for adolescents with conduct disorder seen in psychiatric emergency service. Düşünen Adam, 28, 301-8.
• Öncü, F., Soysal, H., Uygur, N., Özdemir, F., Türkcan, S., Yeşilbursa, D., ve Alataş, G. (2002). Zorunlu klinik tedavi sonrası yineleyici suç işleyen adli psikiyatri olgularının tanı ve suç niteliği açısından değerlendirilmesi. Düşünen Adam, Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi, 15(3), 132-48.
• Öztürk, M. O, Uluşahin A. (2016) Ruh sağlığı ve bozuklukları. Nobel Tıp Kitapları.
• Piquero, A. R., ve Moffitt, T. E. (2005). Explaining the facts of crime: How the developmental taxonomy replies to Farrington’s invitation. Integrated Developmental and Life-Course Theories of Offending, 51-72.
• Piquero, A. R., Farrington, D. P., Fontaine, N. M., Vincent, G., Coid, J. ve Ullrich, S. (2012). Childhood risk, offending trajectories, and psychopathy at age 48 years in the Cambridge Study in Delinquent Development. Psychology, Public Policy, and Law, 18(4), 577.
• Robins, L. N. (1978). Sturdy childhood predictors of adult outcomes: Replications from longitudinal studies, 8(4).
• Robins, L. N. (1991). Psychiatric disorders in America. The Epidemiologic Catchment Area Study.
• Rothbaum, F. ve Weisz, J. R. (1994). Parental caregiving and child externalizing behavior in nonclinical samples: A meta-analysis. Psychological Bulletin, 116(1), 55.
• Saldırım, M. ve Karacık, N. (2001). Suça itilmiş çocukların yeniden sosyalizasyonu projesi bildirileri. I. Ulusal Çocuk ve Suç: Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyumu, Unicef, 1-311.
• Sardoğan, M. E. ve Kaygusuz, C. (2006). Antisosyal kişilik bozukluğu tanısı almış ve almamış olan bireylerin duygusal zekâ düzeyleri açısından incelenmesi. Ege Eğitim Dergisi, 7(1), 85-102.
• Vaillant, G. E. ve Vaillant, C. O. (1981). Natural history of male psychological health: X. Work as a predictor of positive mental health. The American Journal of Psychiatry.
• Wolfgang, M. E., Figlio R. ve Sellin, T. (1972). Delinquency in a birth cohort. Chicago: University of Chicago Press.
• Yılmaz, C. (2018). Kriminolojik açıdan akıl hastalığı ve suç. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, 24(2), 743-765.