The Relationship between Leisure Activities Participation and Perceived Wellness

Yıl 2021, Cilt: 18 Sayı: 42, 5444 - 5479, 13.10.2021

Özlem Gürsoy , Halise Dilek Sevin

https://doi.org/10.26466/opus.897041

Cited By: 3

Öz

The study was conducted to determine how senior and graduate students treat their leisure, the relationship between their participation in leisure activities and wellness and their perceptions regarding their wellness dimensions. The sample consisted of 516 students among 3298 students registered in 13 educational institutions offering courses within the scope of the KPSS-A Group in Çankaya, Ankara. The personal information form, “Leisure Participation Scale” developed by Cheng-Yu Tsai (2004) and “Perceived Wellness Scale” developed by Adams, Bezner and Stein-hardt (1997) and adapted to Turkish by Memnun (2006) were used as the data collection tools. T test, One-Way ANOVA test, Pearson correlation test and regression test were used to evaluate the data. According to the findings obtained in this study, there is a significant difference between the demographic variables of perceived wellness and leisure time participation according to gender, marital status, age, place of residence, education level, monthly total budget, time allo-cated to oneself and weekly leisure time (p<0, 05). According to the results of the Pearson correlation test, a weak negative correlation (r= -0.139) was found between social wellness and sports activities, while there was a positive correlation between other levels.

Anahtar Kelimeler

Leisure, Recreation, Activity, Wellness, Perceived Wellness

Boş Zaman Aktivitelerine Katılım ile Algılanan Wellness (Esenlik) İlişkisi

Öz

Araştırma, üniversite son sınıf ve üniversiteden mezun olan öğrencilerin boş zamanlarını nasıl değerlendirdikleri, boş zaman aktivitelerine katılımı ile wellness arasındaki ilişkinin tespit edilmesi ve öğrencilerin wellness boyutlarına ilişkin algılarının ortaya konulması amacıyla hazırlanmıştır. Araştırmanın örneklemini, Ankara Çankaya’da KPSS-A Grubu kapsamında kurs veren toplam 13 eğitim kurumunda kayıtlı 3.298 öğrenci içinden 516 öğrenci oluşturmaktadır.Araştırmada veri toplama aracı olarak, kişisel bilgi formu, Cheng-Yu Tsai (2004) tarafından geliştirilen “Boş Zaman Katılım Ölçeği” ile Adams, Bezner ve Steinhardt (1997) tarafından geliştirilen ve Memnun (2006) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Algılanan Esenlik Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde t testi, One-Way ANOVA testi, pearson korelasyon testi ve regresyon testi kullanılmıştır. Bu çalışmada elde edilen bulgulara göre algılanan wellness ile boş zaman katılımın demografik değişkenlerden cinsiyet, medeni durum, yaş, yaşanılan yer, öğren-im durumu, aylık toplam bütçe, kendine ayrılan süre ve haftalık sahip olunan boş zaman süresine göre anlamlı farklılık bulunmaktadır (p<0,05). Pearson korelasyon testi sonuçlarına göre, sosyal wellness ile spor aktiviteleri arasında negatif yönlü zayıf bir ilişki (r= -0,139) tespit edilirken, diğer düzeyler arasında pozitif ilişki bulunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Boş Zaman, Rekreasyon, Aktivite, Wellness, Algılanan Wellness

Kaynakça

• Abdulhayoğlu, B., Kaya, B. ve Konar, N. (2012). Masa tenisi oyuncularının esenlik algıları. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 14(2), 268-272.
• Adams, T., Bezner, J. and Steinhardt, M. (1997). The conceptualization and measurement of perceived wellness: Integrating balance across and within dimensions. American Journal of Health Promotion, 11(3), 208-218.
• Ardahan, F. ve Yerlisu Lapa, T. (2010). Üniversite öğrencilerinin serbest zaman tatmin düzeylerinin cinsiyete ve gelire göre incelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi, 21(4), 129-136.
• Ardahan, F., Turgut, T. ve Kalkan, A. K. (2016). Her yönüyle rekreasyon. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Ardell, D. B. (1977). High level wellness strategeis. Health Education, 324.
• Arslan, H. (2014). Üniversite öğrencilerinin boş zaman değerlendirme tercihleri: Çankırı Karatekin Üniversitesi örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 40, 193-208.
• Baştürk, S., ve Taştepe, M. (2013). Evren ve örneklem. S. Baştürk (Ed.), Bilimsel Araştırma Yöntemleri (s.129- 159). Ankara. Vize Yayıncılık, 139.
• Blackshaw, T. (2010). Leisure. 1. Baskı, London: Routledge, 4-5.
• Bull, C., Hoose, J. and Wheet, M. (2003). AnIntroduction to leisure studies. New York: Prentice Hall, p.73.
• Chandler, C.K., Holden, J.M. and Kolander, C.A. (1992). Counseling for spiritual wellness: Theory and practice.Journal of Counseling and Development, 71, 168-175.
• Chaplin, L., Thomas, D. and Voyle, J. (1992). Sport, recreation and well-being. D. Thomas A. Veno (Eds) Psychology and Social Change Dunmore Press Palmerston North, NZ 132-156.
• Cummins, R. A. (2000). Personal income and subjective well-being: A review. Journal of Happiness Studies, 1, 133-158.
• Çakıcı, Z. (2010). Esenlik ve akademik tükenmişlik ilişkisi: İstanbul’daki Vakıf Üniversiteleri üzerine bir araştırma.Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Dierksen, F. W. (2005). Welness of Kansas Principals: Self perception. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Wichita State Üniversitesi, Kansas.
• Doğan, T. (2006). Üniversite öğrencilerinin iyilik halinin incelenmesi. H.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 120-129.
• Doğan, M. N. (2018). Hukuk fakültesi öğrencilerinin rekreasyonel aktivitelerden elde ettikleri faydaların ve mutluluk düzeylerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Dunn, H.L. (1961). High level wellness.Arlington, VA: Beatty Press, United States, 240.
• Edginton, C. R. (2007). The World Leisure Organization: Promoting social, cultural and economic transformation. Licere, Belo Horizonte, 10(2),1-15.
• Enochs, W. (2001).Wellness and adjustment to college based on type of residence hall and gender.Yayımlanmamış Doktora Tezi. Arkansas Üniversitesi.
• Ergül, O. K. (2008). Üniversite gençliğinin sportif rekreasyon etkinliklerine yönelik ilgileri ve katılma düzeylerinin belirlenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Celal Bayar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Manisa.
• Eruzun, C. (2017). Kadınların spor etkinliklerine katılımlarının boş zaman tatmini ve yaşam kalitesine etkilerinin araştırılması: B-Fit Spor Merkezleri üyeleri örneği.Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
• Garrity, T. E, Somes, G. W. and Marx, M. B. (1978). Factors Influencing Self-Assessment of Health. Soe. Sci. Med., 12, 77-81.
• Güler, H. (2017). Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokullarında Öğrenim gören öğrencilerin boş zaman engellerinin boş zaman motivasyonlarına etkisinin araştırılması (Bartın Üniversitesi Örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
• Güler, M. M. (2010). Yoga egzersizlerinin, çalışanlarda esenlik ve yaşam kalitesi üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Haug, C. V. (1991). Gesundheitsbildung im Wandel. Bad Heilbrunn, 428.
• Kafkas, M. E., Kafkas, Ş. A. and Acet, M. (2012). Beden eğitimi öğretmenlerinin sağlıklı yaşam biçimi davranış düzeylerinin incelenmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 32(2), 47-56.
• Kaplan, G. A. and Camacho, T. (1983). Perceived health and mortality: A nine-year follow-up of the human population laboratory cohort. Am. J. Epidemiol., 117, 292-304.
• Karagözoğlu, C. (2005). Sporda psikolojik destek. İstanbul: Morpa Yayınları, 10.
• Karaküçük, S. (1999). Rekreasyon boş zamanları değerlendirme. (Üçüncü Baskı). Ankara: Bağırgan Yayınevi. 6-128.
• Karaküçük, S. (2008).Rekreasyon: Boş zaman değerlendirme. Altıncı Baskı. Ankara: Gazi Kitabevi, 14-66.
• Karaküçük, S. (2016). Rekreasyon bilimi. Birinci Baskı. Ankara: Gazi Kitabevi, 562-563.
• Karaküçük, S. ve Akgül, B. M. (2016).Ekorekreasyon: Rekreasyon ve çevre. Birinci Baskı. Ankara: Gazi Kitabevi, 5-88.
• Kılbaş, Ş. (2001). Rekreasyon. Birinci Baskı. Adana: Anaca Yayınları, 28.
• Kim, O. A., Oh, J. W., Kim, Y. S., Kim, H. W., Lee, M. Y. and Ha, S. H. (2014). Impacts of Perceived Health Status and Self-Efficiacy in Hospital Nurses on Their Health Promoting Behaviors.Advanced in Information Sciences and Service Sciences, 6(1), 139-144.
• Lengfelder, J. R. (1987). Leisure wellness and time management: Is there a connection? College Student Journal, 21(2), 180–183.
• Marshall, G. (1999). Sosyoloji sözlüğü. (Çev. O. Akınhay ve D. Kömürcü). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları, 689. Mehmedoğlu, A. U. (2004). Kişilik ve din.İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
• Memnun, S. (2006). Algılanan Esenlik Ölçeğinin (Perceived Wellness Scale) geçerlilik ve güvenilirlik çalışması ve beden eğitimi öğretmenlerinin esenlik algıları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Myers, J. E. and Degges-White, S. (2007). Aging well in an upscale retirement community: The relationships among perceived stress, mattering, and wellness. Adultspan Journal, 6(2), 96-110.
• Myers, J. E. and Williard, K. (2003). Integrating Spirituality into counseling and counselor training: A developmental, wellness approach. Counseling & Values, 47(2), 145-146.
• Önal, L. (2017). Atatürk Üniversitesi öğrencilerinin boş zaman tutumları ile boş zaman aktivitelerine katılımını engelleyen faktörlerin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Öztürk, H. (2013). Sanayi çalışanlarının rekreatif aktivitelere katılımlarının örgütsel bağlılık ve tükenmişlik düzeylerine etkisi (Gaziantep Uygulaması). Yayınlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Penedo, F. J. and Dahn, J. R. (2005).Exercise and well-being: A review of mental and physical health benefits associated with physical activity. Current Opinion in Psychiatry, 18(2), 189-193.
• Richards, M., Hardy, R. and Wadsworth, M. E. (2003). Does active leisure protect cognition? Evidence from a national birth cohort. Social Science & Medicine, 56(4), 785-792.
• Sanghee, C.,Youngkhill, L., Byunggook, K. and Jinmoo, H. (2012). The contribution of leisure participation and leisure satisfaction to stress-related growth. Leisure Sciences, 34(5), 436-449.
• Schechtman, K. B. and Ory, M. G. (2001).The effects of exercise on the quality of life of frail older adults: A preplanned meta-analysis of the FICSIT trials. Annals of Behavioral Medicine, 23(3), 186-197.
• Sevin, H. D. ve Barakazı, E. (2018). Boş zaman, sağlık, esenlik (Wellness) ve yaşam kalitesi. İçinde B. Gülcan ve G. Sağlam Arı (Editörler). Çok Disiplinli Çalışmalar. Birinci Baskı, Ankara: Detay Yayınları, 296-311.
• Somuncu, M., Gültekin, A. S. ve Ceylan, S. (2015). Ankara’daki üniversite öğrencilerinin rekreasyon eğilimlerinin saptanması. 3. Rekreasyon Araştırmaları, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Kongresi Bildiri Kitabı, 304-316.
• Steward, J. L. (1998). Reliability and ty of the Testwell: Wellness inventory-the organizational context of burnout. Jhhsa Spring, 472- 489.
• Süzer, M. (2000). Üniversite öğrencilerinin boş zamanlarını değerlendirme alışkanlıkları. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(8), 123-133.
• Şimşek, H., Öztoprak, D., İkizoğlu, E., Safalı, F., Yavuz, Ö., Onur, Ö., Tekel, Ş. ve Çiftçi, Ş. (2012). Tıp fakültesi öğrencilerinde sağlıklı yaşam biçimi davranışları ve ilişkili etmenler. Dokuz Eylül Tıp Fakültesi Dergisi, 26(3), 151-157.
• Tavşancıl, E. (2005). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Terzioğlu, A. ve Yazıcı, M. (2003). Üniversite öğrencilerinin boş zamanlarını değerlendirme anlayış ve alışkanlıkları (Atatürk Üniversitesi Örneği).Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(2), 1-31.
• Thrane, C. (2000). Men, women, and leisure time: Scandinavian evidence of gender inequality. Leisure Sciences, 22,109-120.
• Tsai, C.Y. (2004). The Relationship Between Leisure Participation and Perceived Wellness among Taiwanese Adult Ages 55-75 Years. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Incarnate Word Üniversitesi, Texas.
• Türk Dil Kurumu (TDK). Büyük Türkçe Sözlük. 20 Şubat 2019 tarihinde http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.5cb08220578d48.60919583adresinden erişildi.
• Türkçe Sözlük (1983). Yedinci Baskı. Ankara: Türk Dil Kurumu, 1340.
• Türkkahraman, M. (2006). Toplum ve temel toplumsal kurumlar.Kurumlar Sosyolojisine Giriş. Ankara: Alp Yayınevi, 240.
• Uysal, V. (2003). Türkiye’de dindarlık ve kadın.İstanbul: Çamlıca Yayınları.
• Veblen, T. (1995). Aylak Sınıfı. (Çev. İ. User). İstanbul: Marmara Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Matbaası, 38-87.
• Vural, M. E. (2016). Yetişkinlerde alçakgönüllülük, dindarlık ve psikolojik iyi oluş ilişkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Zimmer, Z. and Lin H. S. (1996). Leisure activityand well-being among the elderly in Taiwan: Testing hypotheses in an Asian setting. Journal of Cross-Cultural Gerontology, 11(2), 167-186.
• Walton, E. and Takeuchi, D. (2010). Family structure, family processes, and well-being among asian americans: Considering