The Evaluation of the Approaches of Psychotherapy Theories to Human Aggressive and Violent Behaviors

Yıl 2021, Cilt: 18 Sayı: 44, 8475 - 8499, 26.12.2021

Ayşe Cansu Başeğmez Halis Özerk

https://doi.org/10.26466/opus.942149

Öz

Each year, more than a million people lose their lives, and many more suffer physical, sexual, psychological and mental problems. Aggression and violence have become a frequently exhibited behavior in our society. Facing considerable levels of aggression and violence today suggests that the understanding of ongoing concepts should be deepened and the psychological roots of these behaviors should be re-analyzed. In this study, it is aimed to evaluate psychotherapy theories by reviewing their approaches to human aggressive and violent behaviors. The study is a qualitative research and includes the method of document analysis. In the light of the information examined; it cannot be claimed that any of the psychotherapy theories are completely right or wrong. Therefore, in order to prevent aggression and/or violent behavior and to establish healthy behaviors, it would be healthier to adopt a basically synthesistic approach in both individual and group psychotherapy practices, and to determine which theories should be given more weight by considering individual and cultural factors. In addition, it was thought that this approach should be taken into consideration in all studies to be planned and carried out by the relevant organs of the state, and recommendations were made in this context.

Anahtar Kelimeler

Psychotherapy, Violence, Aggression

İnsanın Saldırgan ve Şiddet İçeren Davranışlarını Psikoterapi Kuramlarının Ele Alış Biçimlerinin Değerlendirilmesi

Öz

Her yıl, dünya çapında 1.6 milyondan fazla insan hayatlarını şiddet yüzünden kaybetmekte, daha fazlası ise fiziksel, cinsel, psikolojik ve zihinsel problemler nedeniyle zarar görmektedir. Saldırganlık ve şiddet toplumumuzda da kamusal ya da özel alanda sıklıkla sergilenen bir davranış biçimi haline gelmiştir. Günümüzde, azımsanmayacak düzeyde saldırganlık ve şiddetle yüz yüze olunması, süregelmiş kavramlara dair kavrayışın derinleştirilmesi ve bu davranışların psikolojik kökenlerinin analiz edilmesi gerektiğini göstermektedir. Bu çalışmada psikoterapi kuramlarının, insanın saldırgan ve şiddet içeren davranışlarına yaklaşımlarının yeniden gözden geçirilerek değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışma, nitel bir araştırma olup doküman incelemesi yöntemini içermektedir. İncelenen bilgilerin ışığında; psikoterapi kuramlarının herhangi birisinin tamamen haklı ya da haksız olduğunun ileri sürülemeyeceği görülmüştür. Dolayısıyla saldırganlığı ve/veya şiddet davranışını önlemek ve yerine sağlıklı davranışları oluşturabilmek için gerek bireysel gerek grup psikoterapisi uygulamalarında, temelde sentezci bir yaklaşımın benimsenmesinin, bireysel ve kültürel unsurlar göz önünde bulundurularak hangi kuramlara daha fazla ağırlık verilmesi gerektiğine karar verileceğinin belirlenmesinin daha sağlıklı bir yaklaşım olacağı kanaatine varılmıştır. Yanısıra bu yaklaşımın, devletin ilgili organlarınca planlanacak ve yürütülecek tüm çalışmalarda da göz önünde bulundurulması gerektiği düşünülmüş ve bu bağlamda önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Psikoterapi, Şiddet, Saldırganlık

Kaynakça

• Adler, A. (2000). Yaşama sanatı. İstanbul: Say Yayınları.
• Akgün, S ve Araz, A. (2010). Anlaşmazlıkların çözümü. Ankara: Nobel Yayınları.
• Altun, M. (2006). Denizli İli kırsalında bir sağlık ocağı bölgesinde 15-49 yaş evli kadınların fiziksel şiddet görme durumları ve kadınların şiddete ilişkin tutumları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• APA (American Psychology Association) (1991). Report of the APA Commission on Violence and Youth. https://www.apa.org/pubs/info/reports/violence-youth.
• APA (American Psychology Association) (2019). Sözlük. https://dictionary.apa.org/aggression. Erişim tarihi: 26/12/2019.
• APA (American Psychology Association) (2020). Sözlük. https://dictionary.apa.org/destructiveness Erişim tarihi: 03/01/2020.
• Archer, J. ve Coyne, S.M. (2005). An integrated review of indirect, relational and social aggression. Personality and Social Psychology Review, 9(3), 212-230.
• Bandura, A. (1977). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
• Beck, A. T. (1976). Cognitive therapy and the emotional disorders. New York: International Universities Press. Berkowitz, L. (1993). Pain and aggression: Some findings and implications. Motiv. Emot., 17, 277-293.
• Berkowitz, Leonard (1989). Frustration-aggression hypothesis: Examination and reformulation. Psychological Bulletin, 106(1), 59–73.
• Breakwell, G. M. (1997) Coping with aggressive behaviour. Leicester: BPS Books.
• Bushman, B.J. ve Anderson, C.A. (2001). Is it time to pull the plug on the hostile versus instrumental aggression dichotomy? Psychol. Rev., 108, 273-279.
• Buss, A. H. and Perry, M. P. (1992). The Aggression Questionnaire. Journal of Personality and Social Psychology, 63, 452-459. https://psycnet.apa.org/record/1993-00039-001.
• Buss, A.H. (1961). The psychology of aggression. New York: Wiley.
• Buss, D. M. ve Shackelford, T. K. (1997). Human aggression in evolutionary psychological perspective. Clinical Psychology Review, 17(6), 605–619.
• Cohn, H. W. (1997). Existential thought and therapeutic practice: An introduction to existential psychotherapy. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Collins A.M. ve Loftus E.F. (1975). A spreading activation theory of semantic processing. Psychol. Rev., 82, 407–28. Cooper, M. (2003) Existential therapies. London: Sage Publications.
• Çuhadaroğlu, F., Canat, S., Kılıç, E.Z., Şenol, S., Rugancı, N. ve Öncü, B. (2004). Ergen ve ruhsal sorunları durum saptama çalışması. TÜBA raporları, 4, Ankara.
• Deffenbacher, J. L. (2011). Cognitive-behavioral conceptualization and treatment of anger. Cognitive and Behavioral Practice, 18(2), 212–221.
• Dollard, J., Miller, N. E., Doob, L. W, Mowrer, O. H. ve Sears, R. R. (1939). Frustration and aggression. New Haven: Yale University Press.
• Eron, L. D. (1987). The development of aggressive behavior from the perspective of a developing behaviorism. American Psychologist, 42(5), 435–442.
• Eron, L.D. (1994). Theories of aggression: From Drives to cognitions, aggressive behaviour: Current perspectives. New York: Plenum Press.
• Feist, J. and Feist, G.J. (2006) Theories of personality. 6th Edition. New York: McGraw Hill.
• Fitzpatrick, M. (2001) The tyranny of health: Doctors and the regulation of lifestyle. London: Routledge.
• Fletcher, R. ve Milton, M. (2007) Being aggressive: An existential-phenomenological critique of the psychological literature on Human Aggression Journal of Existential Analysis, 18(2), 297-314.
• Freedman, J. (1992). Television violence and aggression: What psychologists should tell the public. In P. Seudfeld, & P. Tetlock (Eds), Psychology and Social Policy. New York: Hemisphere Publishing Corp.
• Fromm, E. (2011). İnsandaki yıkıcılığın kökenleri. Birinci Kitap. (Çev. Ş. Alpagut). İstanbul: Payel Yayınevi (Orijinal eser 1973 yılında basılmıştır).
• Geçtan, E. (1998). Psikanaliz ve Sonrası. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Gökkaya, V. B. (2011). Türkiye’de kadına yönelik ekonomik şiddet. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 12(2), 101-112.
• Gruen, A. (2015). Normalliğin deliliği (Çev. İ. İgan). İstanbul: Çitlembik Yayınları.
• Heise, T. (1998) Violence against women, an ıntegrated ecological framework. Violence, 4, 267-290.
• Horney, K. (2003). Çağımızın nevrotik kişiliği (Çev. B. Kıcır). Ankara: Ege Matbaacılık (Orijinal eser 1937 yılında basılmıştır).
• Karr, B. (1971). Freudian aggression theory: Two hypotheses. Psychotherapy: Theory, Research & Practice, 8(4), 259–263.
• Kidd, J. D., Tarynn, A. B., Witten, M. (2008) Transgender and Transsexual ıdentities: The next strange fruit – hate crimes, violence and genocide against the global trans-communities. Journal of Hate Studies, 6(31), 31-63.
• Killick, C., Taylor, J. B. (2009) Professional decision making on elder abuse: Systematic narrative overview. Journal of Elder Abuse and Neglect, 21(3), 211-38.
• Klein, M. (1927). Criminal tendencies ın normal children. British Journal of Medical Psychology, 7, 177-192.
• Lorenz, K. (2008). İşte insan. Saldırganlığın doğası üzerine (Çev. E. T. Güney). İstanbul: Cumhuriyet Kitapları (Orijinal eser 1963 yılında basılmıştır).
• May, R. (2019). Güç ve masumiyet (Çev. M. Doğan). İstanbul: Okuyanus Yayınları (Orijinal eser 1972 yılında basılmıştır).
• Michaud, Y. (1991). Şiddet (Çev. C. Muhtaroğlu). İstanbul: İletişim Yayınları (Orijinal eser 1978 yılında basılmıştır).
• Nye, R.D. (1998). Three psychologies. Perspectives from Freud, Skinner and Rogers. Belmont: Wadsworth/Thomson.
• Öğretir-Özçelik, A. D. (2017). Aggression theories revisited: Lorenz’s Neoinstinctivism, Wison’s Socio-Biology and Skinner’s Behavioral Theories. Journal of Asian Scientific Research, 7(2), 38-45.
• Önal, E.E. (2011). Saldırganlık ve saldırganlık nedenlerine ilişkin kuramlar. https://www.tavsiyeediyorum.com/makale_7195.htm Erişim tarihi: 24/12/2019.
• Polat, O. (2016). Şiddet. MÜHF-HAD, 22, 15-34.
• Potter-Efron, R. T. (2005) Handbook of anger management. New York: Haworth Press Inc.
• Pulat, F., Sarıkaya, M.E. (2019). İnsanı anlamanın tarihi. Klasik eserlerin izinde psikoterapi pratiği. İstanbul: Kanon Kitap.
• Ramirez, J.M. ve Andreu, J.M. (2003). Aggression’s typologies. International Review of Social Psychology, 16, 145-161.
• Schultz, D. P. ve Schult, S. E. (2007). Modern psikoloji tarihi (çev. Yasemin Aslay). İstanbul: Kaknüs Yayınları (Orijinal eser 2004 yılında basılmıştır).
• Signorielli, N. (2005). Violence in the media: A reference handbook contemporary world issues. California:Abc-Clio.
• Tamer, N. ve Vatanartıran, S. (2014). Ergenlerin teknolojik zorbalık algıları. Online Journal of Technology Addiction & Cyberbullying, 1(2), 1-20.
• TDK (Türk Dil Kurumu) (2020). https://sozluk.gov.tr. Erişim tarihi: 03/01/2020.
• Ünsal, Artun (1996). Genişletilmiş bir şiddet tipolojisi. Cogito, 6, 29-36.
• Ünsal, Z. K. (2011). Winnicott’un kuramında şiddet ve suçluluk. Psikanaliz Yazıları (Psychoanalytic Writings), 23, 71-78.
• WHO (World Health Organisation) (1999). Injury: A leading cause of the global burden of disease. https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/66160/WHO_HSC_PVI_99.11.pdf?sequence=1&isAllowed=y Erişim tarihi: 22/12/2019.
• WHO (World Health Organisation) (2002). World report on violence and health. https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/42495/9241545615_eng.pdf?sequence1 Erişim tarihi: 27/12/2019.
• Zimbardo, P. G. (1969). The human choice: Individuation, reason, and order vs. deindividuation, impulse, and chaos. *In W. J. Arnold & D. Levine (Eds.), Nebraska Symposium on Motivation (p.237-307). Lincoln: university of nebraska press.