Amaç: Bu çalışma, klinik olmayan yetişkin bir popülasyonda çocukluk çağı travması ile psikosomatik semptomlar arasındaki ilişkide öz-şefkat ve psikolojik sağlamlığın aracı rollerini incelemektedir.
Yöntem: Çalışmaya, klinik tanısı olmayan, 18-65 yaş aralığında 385 yetişkin (250 kadın, 135 erkek) katılmıştır ve örneklem uygunluk örneklemesi yöntemiyle seçilmiştir. Veriler, Kişisel Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Travma Anketi, Somatizasyon Ölçeği, Öz-Şefkat Ölçeği ve Kısa Psikolojik Sağlamlık Ölçeği kullanılarak toplanmıştır.
Bulgular: Çocukluk çağı travması, somatizasyonu anlamlı bir şekilde öngörmektedir. Çocukluk çağı travması somatizasyonu pozitif yönde öngörürken, öz-şefkat aracı olarak eklendiğinde model istatistiksel olarak anlamlı kalmış, çocukluk çağı travması somatizasyonu pozitif yönde, öz-şefkat ise somatizasyonu negatif yönde öngörmüştür. Benzer şekilde, psikolojik sağlamlık aracı olarak eklendiğinde model anlamlı kalmış, çocukluk çağı travması somatizasyonu pozitif yönde, psikolojik sağlamlık ise somatizasyonu negatif yönde öngörmüştür.
Sonuç: Çocukluk çağı travması, psikosomatik semptomlarla pozitif bir ilişki göstermektedir. Ancak öz-şefkat ve psikolojik sağlamlık aracı olarak eklendiğinde, bu ilişkinin yoğunluğu kısmi arabuluculuk etkisiyle azalmıştır. Bu bulgular, öz-şefkat ve psikolojik sağlamlığın geliştirilmesinin çocukluk çağı travmasının psikosomatik semptomlar üzerindeki etkisini hafifletmeye yardımcı olabileceğini öne sürmektedir.
Çocukluk Çağı Travmaları Psikosomatik Semptomlar Öz şefkat Psikolojik Sağlamlık
Objective: This study investigates the mediating effects of self-compassion and psychological resilience on the association between childhood trauma and psychosomatic symptoms in a non-clinical adult population.
Method: A convenience sample of 385 adults (250 women, 135 men), aged 18–65 years without clinical diagnoses, participated in the study. Data were collected using the Personal Information Form, Childhood Trauma Questionnaire, Somatization Scale, Self-Compassion Scale, and Brief Resilience Scale.
Results: Childhood trauma significantly predicted higher somatization. When self-compassion was included as a mediator, the model remained significant, with childhood trauma positively associated with somatization and self-compassion negatively associated with somatization. Similarly, when psychological resilience was introduced as a mediator, the model remained significant, with childhood trauma positively predicting somatization and psychological resilience negatively predicting somatization.
Conclusion: Childhood trauma is positively associated with psychosomatic symptoms. Self-compassion and psychological resilience partially mediate this relationship, reducing its intensity. These findings suggest that enhancing self-compassion and psychological resilience may help alleviate the impact of childhood trauma on psychosomatic symptoms.
Childhood Traumas Psychosomatic Symptoms Self-Compassion Psychological Resilience
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Klinik Psikoloji |
| Bölüm | Araştırma |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 7 Haziran 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 2 Kasım 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 18 Eylül 2024 |
| Kabul Tarihi | 3 Haziran 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 17 Sayı: Supplement 1 |
![]()
