Research on Migration Experiences of the International Students in Istanbul and Their Integration to the City

Yıl 2022, Sayı: 43, 51 - 93, 25.05.2022

Ebru Yılmaz

Öz

Migration is a process that forms the lives of individuals who are involved in migration and the lives of the people who live in the settlements where migration takes place. The variation of communication and transportation networks, diversify the migration experiences of individuals and enable individuals to complete the migration process safely with the benefits of the social networks offer. Furthermore, social network is an important strategy tool for migrant individuals to fight the negative effects of migration. In addition to the developments in communication and transportation, the incentives and policies of the governments offer are also among the factors that shape migration notion. Within this scope, these factors also have a role in the migration of international students in Istanbul. Hereby, educational institutions become areas that host cultural diversity. Different socio-cultural groups sharing the common areas sometimes results in social cohesion and sometimes it causes intergroup separation and marginalization. Therefore, in this study it is aimed to examine the migration experiences, integration processes of international students, and the impact of social networks on these processes with in-depth interviews conducted with 10 international students studying in Istanbul. As a result, it was determined that the most basic problem between international students and Turkish citizens is language and communication limitations that open the distance between the two groups. In addition, it has been identified that the demographic characteristics, ethnicity, social networks, and educational institutions also have decisive effects on adaptation to life after migration.

Anahtar Kelimeler

International students,, social networks,, cohesion ande decomposition

İstanbul’daki Uluslararası Öğrencilerin Göç Deneyimleri ve Kente Entegrasyonu Araştırması

Öz

Göç, göçe dahil olan ve göçün gerçekleştiği yerleşim alanında yaşayan bireylerin yaşamını biçimlendiren bir süreçtir. Çeşitlenen iletişim ve ulaşım ağları, bireylerin göç deneyimlerini çeşitlendirmekle beraber sunduğu sosyal ağlar sayesinde bireylerin göç sürecini güvenli bir şekilde tamamlamalarını sağlamaktadır. Sosyal ağlar ise göç eden bireylerin göç deneyimlerindeki olumsuz ihtimallerle mücadele konusunda önemli strateji alanı olmaktadır. İletişim ve ulaşım alanındaki gelişmelerin yanı sıra hükümetlerin teşvik ve politikaları da göç olgusunu biçimlendiren faktörlerdendir. Bu kapsamda İstanbul’daki uluslararası öğrencilerin göç olgusunda da bu faktörler etkili olmaktadır. Böylelikle eğitim kurumları, kültürel çeşitliğe ev sahipliği yapan alanlara dönüşmektedir. Sosyo-kültürel olarak farklı grupların ortak alanları paylaşımları kimi zaman sosyal uyum ile sonuçlanırken kimi zaman da gruplar arası ayrışma ve ötekileştirilmelere neden olmaktadır. Mevcut çalışmada İstanbul’daki uluslararası öğrencilerin göç deneyimlerini, entegrasyon süreçlerini ve sosyal ağların bu süreçlere etkisini incelemek amacıyla İstanbul’da öğrenim gören uluslararası 10 öğrenci ile derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın sonucunda uluslararası öğrenciler ve Türkiye vatandaşları arasındaki en temel problemin dil olduğu ve iletişim kısıtlılıklarının iki grup arasındaki mesafeyi açtığı tespit edilmiştir. Bunun yanı sıra demografik özellikler, etnisite, sosyal ağlar ve öğrenime devam edilen eğitim kurum gibi etkenlerin de göç sonrası yaşama uyum sağlama konusunda belirleyici etkilere sahip olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Uluslararası öğrenciler, sosyal ağlar, uyum ve ayrışma

Kaynakça

• 1. Abadan-Unat, N. (2002). Bitmeyen Göç: Konuk İşçilikten Ulus-Ötesi Yurttaşlığa. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• 2. Akıncı, B., Nergiz A ve Gedik, E. (2015) Uyum Süreci Üzerine Bir Değerlendirme: Göç ve Toplumsal Kabul. Göç Araştırmaları Dergisi, (2), 58-83.
• 3. Baltacı, A. (2018). Nitel Araştırmalarda Örnekleme Yöntemleri ve Örnek Hacmi Sorunsalı Üzerine Kavramsal Bir İnceleme. BEÜ SBE Dergisi, 7(1), 231-274.
• 4. Bazarbayeva L. (2017). Türk Toplumunda Uluslararası Öğrenci Algısı. UDEF Akademik Çalışmalar Koordinatörlüğü, Akademik Çalışmalar, 1-14.
• 5. Bulut, E., Yücetürk, H., Yılmaz, G., Gündoğdu, İ., Koç, N., Demiryürek, B. (2020). Uluslararası Öğrencilerin Psikososyal Sorun ve İhtiyaçları: Nitel Bir Çalışma. Nitel Sosyal Bilimler, 2(1), 60-73.
• 6. Çağlayan, S. (2006). Göç Kuramları, Göç ve Göçmen İlişkisi. Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, 67-91. 7. Çelik, Ö. (2019). Yabancı Uyruklu Öğrenciler ile Türk Öğrencilerin Birbirleri Hakkındaki Eğitim Algılarının Karşılaştırılması. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 8(1), 559-580.
• 8. Doğan, N., Süleymanoğlu, R., Bekaroğlu, E.A ve Cin, M. (2020). İstanbul Göç Araştırması. İstanbul: İstanbul Büyükşehir Belediyesi.
• 9. Ekşi, A. (2002), Sığınmacı ve Göçmelerde Psikopatoloji. Türk Psikiyatri Dergisi, 13(3). 215-221.
• 10. İçduygu, A., Erder, S. ve Gençkaya, Ö. F. (2014). Türkiye’nin Uluslararası Göç Politikaları, 1923-2023: Ulus-Devlet Oluşumundan Ulus-Ötesi Dönüşümlere. Koç Üniversitesi Göç Araştırmaları Merkezi. İstanbul: MİReKOÇ.
• 11. Karaköse, S. (2019).Uluslararası Öğrencilerin Öğrencilik Deneyimleri. (Yüksek Lisans Tezi). Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, , Ankara.
• 12. Karakullukçu, A. (2020).Uluslararası Öğrenci Hareketliliğinin Türkiye’de Eğitim Ekonomisinin Gelişimi Üzerine Etkisi. (Yüksek Lisans Tezi ). İstanbul Gelişim Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı. İşletme Bilim Dalı. İstanbul.
• 13. Kıroğlu, K., Kesten, A., ve Elma, C. (2010). Türkiye’de Öğrenim Gören Yabancı Uyruklu Lisans Öğrencilerinin Sosyo-Kültürel ve Ekonomik Sorunları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 26-39.
• 14. Neuman, W,L. (2006). Toplumsal Araştırma Yöntemleri Nitel ve Nicel Yaklaşımlar (2). Sedef Özge (ÇEV). Ankara: Yayinodası Toplumbilim Dizisi. 7.Basım.
• 15. Osmanlı, Ü. (2018). Uluslararası Öğrencilerin Sosyal Adaptasyonuna Yönelik Bir Araştırma. LAÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 49-74.
• 16. Ihlamur, Öner, I, S.G. ve Şirin,Öner M.A. (2012). Küreselleşme Çağında Göç Kavramlar, Tartışmalar. İstanbul: İletişim Yayınları.
• 17. Özdemir, M. (2010). Nitel Veri Analizi: Sosyal Bilimlerde Yöntembilim Sorunsalı Üzerine Bir Çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi. Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 323-343.
• 18. Özer, M. (2012). Türkiye’de Uluslararası Öğrenciler, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2(1), 10-13.
• 19. Sezgin, A. A. ve Yolcu, T. (2016). Göç ile Gelen Uluslararası Öğrencilerin Sosyal Uyum ve Toplumsal Kabul Süreci. Humanitas, 4(7), 419-438.
• 20. Slattery, M. (2011).Sosyolojide Temel Fikirler. Tatlıcan Ü, Demiriz G. (Ed.). İstanbul: Sentez Yayıncılık.
• 21. Şahin, Ç. (2010). Veri Toplama Teknikleri. Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Remzi Yavaş Kıncal (Ed.), 121–179. Ankara: Nobel Akademik.
• 22. Şaul, M. (2013). Sahra Altı Afrika Ülkelerinden Türkiye’ye İş Göçü. Ankara Üniversitesi. SBF Dergisi. 68(1), 83- 121.
• 23. Şeker, D. ve Uçan, G. (2016). Göç Sürecinde Kadın. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(1). 199-214.
• 24. Şeker, M., Taşçı, F., Erken, M., Tanyeri, F.N (2020). İstanbul Üniversitesi Öğrencilerinin Türkiye, İstanbul ve İstanbul Üniversitesi Algıları. İÜ Şehir Politikaları Uygulama ve Araştırma Merkezi Şehir Araştırma Notları-5, İSUMER Uluslararası Öğrencilik Raporları-1.
• 25. Şimşek, D. (2019). İstanbul’daki Afrika Ülkelerinden Gelen Göçmenlerin Ulus Ötesi Sosyal Allanlarının Entegrasyon Süreçlerine Etkisi. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi .(14) 52 Sayı 52. DO1: 10.14783/maruoneri.594943.
• 26. T.C. İstanbul Valiliği. Üniversite Şehri İstanbul. (2021). http://www.istanbul.gov.tr/universite-sehri-istanbul adresinden 12.01.2021 tarihinde erişildi.
• 27. T.C. Türkiye Yüksek Öğretim Kurulu (YÖK) (2019). https://www.yok.gov.tr/Documents/Yayinlar/Yayinlarimiz/2019/Higher_Education_in_Turkey_2019_tr.pdf adresinden 12.01. 2022 tarihinde erişildi.
• 28. T.C. Yüksek Öğretim Bilgi Sistemi. Yabancı Uyruklu Öğrencilerin Uyruklarına Göre Sayıları, 2020 – 2021. (2020). Ankara https://istatistik.yok.gov.tr/ adresinden 31.12.2021 tarihinde erişildi.
• 29. T.C. Yüksek Öğretim Bilgi Sistemi. İstanbul’daki Üniversitelerde Eğitim Gören Öğrencilerin Uyruklarina Göre Sayıları, 2020 – 2021. (2021) Ankara. https://istatistik.yok.gov.tr/ adresinden 31.12.2021 tarihinde erişildi.
• 30. Türkiye Gençlİk STK’ları Platformu (TGSP). (2021). Sivil Toplum Kuruluşları İçin Bir Rehber Türkiye’de Uluslararası Öğrenciler. Ankara: Selika Ajans. ISBN 978-605-06057-3-0 1.
• 31. Turut, H. ve Özgür.M.E. (2018). Bir Kente Göçün Hikâyesi: Süreçler, Bütünleşme ve Aidiyet. Coğrafi Bilimler Dergisi CBD, 16 (1), 153-180.
• 32. Tutkun, Ö. F. (2006). Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesindeki Türkiyeli Öğrencilerin Uyum Sorunları. Sosyal Bilimler Dergisi, 15(2): 256-267.
• 33. Ünal,S.(2014). Türkiye’nin Beklenmedik Konukları: “Öteki” Bağlamında Yabancı Göçmen ve Mülteci Deneyimi. ZeitschriftfürdieWelt der Türken Journal of World of Turks, 6(3).65-89.
• 34. Yalçın, C. (2004). Göç Sosyolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• 35. Yavuz, S. (2013). Göç, Entegrasyon ve Din: Avrupa’da Yaşayan Türkler Bağlamında Bir Değerlendirme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(26), 610-623.
• 36. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. 11. Baskı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• 37. Yurtdışı Akraba Topluluğu (YTB). Türkiye Bursları 2020 yıllık Raporu. (2020). https://www.turkiyeburslari.gov.tr/Content/Upload/files/TB%20Rapor-2020.pdf adresinden 31.11.2021 tarihinde erişildi.
• 38. Zijlstra, J. E.J. (2014). Türkiye’deki İranlı Öğrenci Hareketliliği: Kalıcı Bir Göçe Öncü Mü? .MA, University of Amsterdam, Graduate School of Social Sciences.