İLKÖĞRETİMDE YÖNELTME YÖNERGESİ UYGULAMALARININ ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİNE GÖRE DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2014, Sayı: 58, 59 - 72, 20.03.2014

Durdağı Akan Zübeyir Çelik Okan Diş

Öz

İlköğretimde yöneltme yönergesi uygulamalarının amacı 8. sınıfı bitiren öğrencilerin ilgi,
yetenek ve niteliklerine göre uygun akademik eğitime, meslekî ve teknik eğitime veya güzel sanatlar
eğitimine yönelmelerine yardımcı olmaktır. Yöneltme etkinlikleri sayesinde öğrenciler
ilgi ve yeteneklerini geliştirerek alanlara ve mesleklere hazırlanma fırsatı bulmaları beklenir.
Bu çalışmada 2003-2004 eğitim-öğretim yılında okullarda uygulanmaya başlanan “İlköğretimde
Yöneltme Yönergesi” uygulamalarını ortaokul öğretmenlerinin görüşleri doğrultusunda
değerlendirilmesine çalışılmıştır. Bu amaçla Erzurum il merkezindeki 10 şube rehber öğretmeni
ve 10 rehber öğretmenin görüşlerine başvurulmuştur. Çalışmada nitel araştırma yöntemi
kullanılmıştır ve elde edilen bulgular nitel veri analizi yöntemiyle incelenmiştir. Araştırma
sonucuna göre ilköğretimde yöneltme yönergesi uygulamasının amacına yönelik etkili biçimde
uygulanamadığı ve bir takım eksiklikler ve aksaklıklar olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Rehberlik, Yöneltme ve Yerleştirme, Mesleki Rehberlik

Kaynakça

• Aydın, B. (2007). Rehberlik. Pegem A Yayıncılık, Ankara.
• Aşık, T. (2008). İlköğretimde yöneltme öneri formu uygulamasının öğrencilerin okul ve alan seçimlerine etkilerinin belirlenmesi, Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Bakırcıoğlu, R. (2005). İlköğretim ortaöğretim ve yükseköğretimde rehberlik ve psikolojik danışma, anı yayınları. Ankara.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Can, G. (2005). Psikolojik danışma ve rehberlik. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Çevik, K. (2006). İlköğretim ikinci kademede çoklu zeka kuramına dayalı yönlendirme etkinliklerinin uygulanmasında karşılaşılan sorunlar. Yüksek Lisans Tezi. Balıkesir.
• Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Deniz, M. E., Erözkan, A. (2006). Psikolojik danışma ve rehberlik, Ankara: Tekağaç Eylül Yayınları.
• Güler, M. (2007). İlköğretimde yöneltme yönergesi uygulamalarının rehber öğretmenlerin görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi, Yüksek lisans tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Güven, M. (2008). Psikolojik danışma ve rehberlik. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Kepçeoğlu, M. (1993). Psikolojik danışma ve rehberlik. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
• Koçer, D. (2005). İlköğretim ve orta öğretim kurumları için okulda uygulamalı rehberlik. Ankara: Piramit Yayıncılık.
• Korkut, G. (2009). İlköğretim okullarında 8. sınıf öğrencilerine hazırlanan “yönletme öneri formu” doğrultusunda öğrencilerin gittikleri üst eğitim kurumlarının araştırılması. Akademik Dizayn Dergisi, 3(1), 16-20.
• Kuzgun, Y. (2002). Rehberlik ve psikolojik danışma. Ankara: ÖSYM Yayınları.
• Kuzgun, Y. (2003). İlköğretimde rehberlik. Ankara: Nobel Yayınları.
• MEB. (2003). İlköğretimde yöneltme yönergesi. Tebliğler Dergisi, 2552.
• Özgüven, İ.E. (2000). Çağdaş eğitimde psikolojik danışma ve rehberlik. Ankara: Sistem Ofset.
• Ültanır, E. (2003). İlköğretim birinci kademe rehberlik ve danışma. Ankara: Nobel Yayınları.
• Sak, L. (2004). Okullarda rehberlik ve psikolojik danışmanlık. Ankara: Başak Matbaacılık.
• Şahin, A. (2007). Milli Eğitim Bakanlığı İlköğretimde Yöneltme Yönergesinin uygulandığı düşük sosyo-ekonomik seviyeden gelen 8. sınıf öğrencilerinin mesleki olgunluk düzeyleri ve ortaöğretim okul tercihleri, Yüksek lisans tezi. İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Vural, B. (2004). Her öğretmen rehberdir. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
• Yeşilyaprak, B. (2005). Eğitimde rehberlik hizmetleri. Ankara: Nobel Yayınları.
• Yıldırım, A., Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırıma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, H., Üre, Ö. (2004). Rehberlik. Konya: Çizgi Kitabevi Yayınları.