EĞİTİM OLGUSUNUN SİNEMATOGRAFİK ANLATIDAKİ YERİ ÜZERİNE BİR YAKLAŞIM DENEMESİ (“BAL” FİLMİ ÖRNEĞİ)

Yıl 2014, Sayı: 60, 487 - 502, 31.08.2014

Aslı Yurdigül

Öz

Toplum hayatındaki gerçekleri kurgusal bir yansımayla sunan sinema ele aldığı konular,
bu konuları ele alış tarzı ve sunum şekilleriyle hem toplumdan etkilenmekte hem
de toplumu etkileyerek yönlendirmektedir. Bu bağlamda sinemanın ele aldığı konulardan
biri de eğitim olgusudur. Sinema filmleri doğrudan ya da dolaylı olarak her daim eğitimle
iç içe olmuştur. Filmlerde eğitim bazen ulaşılması gereken bir amaç olarak sunulurken
bazen de filmler eğitim için bir araç olmuştur.
Bu çalışma kapsamında öncelikle eğitim olgusunun kavramsal çerçevesi verilmekte,
sonrasında ise kitle iletişim araçlarından biri olarak sinema ve eğitim ilişkisi; özellikleri,
avantaj-dezavantajları, içerik, biçim ve sunum şekilleri yönlerinden açıklanmaya çalışılmaktadır.
Çalışmanın son bölümünde ise Semih Kaplanoğlu’nun yönetmenliğini yaptığı
“Bal” filmi sinema-eğitim ilişkisi bağlamında çözümlenerek filmin bu bağlamda izleyiciler
üzerindeki etkisi tartışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Sinema, Eğitim, Toplum, Bal Filmi

Kaynakça

• Başaran, İ.E. (1996). Eğitim psikolojisi. Ankara: Gül Yayınevi
• Cömert, D., Güleç, H. 2004). Okul öncesi eğitim kurumlarında aile katılımının önemi:
• Öğretmen-aile- çocuk ve kurum. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(1), 132-145.
• Gölpek, F.(2012). Eğitim getirilerinin özel ve sosyal açıdan incelenmesi. Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt:14, sayı:1, 43-53.
• Jenkins, J. (1980). Örgün olmayan eğitimde film. (Çev.Dursun Gökdağ) Kurgu Dergisi, sayı:3, 352-360.
• Kazancı, O.(1989). Eğitim psikolojisi. Ankara: Kazancı Hukuk Yayınları.
• Kılıç, D. (2009). Eğitim bilimine giriş. Ankara: Nobel Yayınları.
• Öcel, N.(2002). İletişim ve çocuk. İstanbul: İ.Ü. İletişim Fakültesi Yayınları.
• Önder, S., Baydemir, A. (2005). Türk sinemasının gelişimi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:6, sayı:2.
• Özbek, A.(1987). Kurân-ı kerim ve türkçe açıklamalı tercümesi, Suudi Arabistan Krallığı Neşriyâtı, Medine-i Münevvere.
• Tezcan, M.(1972). Toplumsal yaşantımızda sinema ve halk eğitimindeki rolü. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt:5, sayı:3, 171-204.
• Türkmen, H.(2010). İnformal (sınıf-dışı) fen bilgisi eğitimine tarihsel bakış ve eğitimimize entegrasyonu. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt:3, No: 39, 46-59.
• Ulusoy, A., vd. (2008). Eğitim psikolojisi, Ankara: Anı Yayınları.
• Uysal, Ö. S.(2012). Sinema estetiğine giriş, İstanbul: İkinci Adam Yayınları.
• Varış, F. (1994). Eğitim bilimine giriş, Ankara: Atlas Kitapevi Yaşartürk, G.(2011). Türk sinemasında iki farklı dönem, iki öğretmen: Hakkari’de bir mevsim ve gönül yarası. Ö. Yılmazkol.(Editör). 2000 Sonrası türk sineması’na eleştirel bakış, İstanbul: Okur Kitaplığı. s.173-193’deki makale.
• Yetişkin, E. (2010). Güncel politik sinemayı yeniden düşünmek. Sakarya Üniversitesi Akademik İncelemeler Dergisi, 5 (2), 95-116.
• Yıldıran, N. B.M. (2007). İlköğretim 8. sınıf bilgisayar ders kitaplarının görsel tasarım ilkelerine uygunluğunun değerlendirilmesi ve içerik analizinin yapılması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi S.B.E.
• Yurdigül, Y., Yurdigül, A. (2010). “Recep İvedik: Ötekine karşı gelişen “sorunlu” bir alan olarak gülme edimi”, Ulusal İletişim Kongresi Gülmenin Arkeolojisi ve Medyada Mizah Olgusu Kongresi Bildiriler Kitabı, Erzurum, 769-779.