Hz. Peygamber (s.a.s.), şiiri tamamen reddetmek yerine, yaşadığı toplumun gerçeklerini göz önüne alarak, topluma ait bir olgu olarak şiiri ıslâh etmiştir. Hz. Peygamber (s.a.s.) sahâbesinden şiir söylemelerini kendisi istemiştir. Bu şiirleri dinlemiştir. Onun şiir anlayışında şiir ile hikmet içiçedir. Şair sahâbîler ise, bu hikmetin arayıcılarıdır. Ayrıca bu tür şiirleri cihat vesilesi saymıştır. Hangi konularda şiir okunması gerektiği onun sünnetindeki uygulamalarla ortaya çıkmıştır. Şiirler Rasûlullah (s.a.s.) döneminde mescid, savaş, hastalık konularında okunmuştur. Hz. Peygamber, bunların kimisine sözlü, kimisine ikrar yoluyla onay vermiştir. Hz. Peygamber (s.a.s.)’in olumsuz tavır sergilediği şiirler de vardır. Bu şiirler, hikmetten uzaktır. Bunlar, içleri boş kafiye dizelerinden öteye geçemeyen şiirlerdir. Bu şiirler, irine benzetilmiştir. Bu konuda gelen iki farklı rivayet vardır. Her iki rivayeti sened ve metin yönünden zayıf bulanlar olduğu gibi, sahih kabul edenler de olmuştur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Şubat 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Sayı: 65 |