Bâkıllânî, i‘câzu’l-Kur’an tarihinde “kitaplar dönemi” (IV. asır vs.) olarak bilinen dönemde eser verip, eseri elimize ulaşan ilk ehl-i sünnet âlimidir. İ‘câza dair görüşleri yaklaşık 14 asır boyunca tartışma konusu olup, gündemden düşmemiştir. Müellif, İ‘câzu’l- Kur’an adını verdiği eserinde, i‘câz çeşitlerine yer verir. Bunları, (ı) gâipten haberler, (ıı) Hz. Peygamber’in (a.s) ümmiliği ve (ııı) Kur’an nazmının (üslûbunun) emsalsiz oluşu şeklinde üç temel başlıkta ele alır. Müellifin üzerinde detaylı olarak durduğu bu üçüncü kısımdır. On alt başlık altında ele aldığı konuda hedefi, bir dil metni olarak Kur’an’ın edebî değerini ortaya koymak ve bir benzerinin getirilemeyişinin (i‘câz) temel gerekçelerini açıklamaktır. Bâkıllânî’nin temel tezi; Kur’an’ın üslûp ve anlatım biçiminin o güne kadar bilinen bütün edebî tür ve biçimlerden farklı olduğu şeklindedir. Yazar tezini, Kur’an’da, insan sözünde bulunamayacak; Kur’an’a özel belâgat unsurlarını belirlemek suretiyle ispata çalışır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Aralık 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 80 |