İslam düşüncesinin 10. yüzyılı medeniyet tarihçileri açısından altın çağ olarak nitelendirilir. Bu çağda yetişen İslam düşünürleri hemen her alanda büyük düşünce ve bilim adamlarının İslam dünyasında boy gösterdiği dönemdir. Bu dönemde en önemli filozofu olan Fârâbî İslam dünyasına genel olarak felsefeyi özel olarak siyaset felsefesini öğreten kişidir. Bu dönemde yetişen Fârâbî ile İhvân-ı Safâ insanın doğası ve varlık gayesine uygun en önemli yönetim şeklini araştırarak; insanı gerçek mutluluğa ulaştırmanın izlerini sürmüşlerdir. Onlar, toplumu oluşturan ve bir arada tutan kurum olarak siyaseti görmekte, siyasetin de temeline ahlakı yerleştirmektedirler. Bu makalede dönemin önemli konularından biri olan ve Fârâbî’nin büyük ivme kazandırdığı ahlak-toplum-siyaset ilişkisi ile İhvân-ı Safâ da ortak noktalar ele alınacak ve dönemin anlayış ve orijinalliği ortaya konmaya çalışılacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Mart 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 81 |