Kazuo Ishiguro'nun Klara ve Güneş'inde Posthümanist Etik ve Dağıtılmış Eyleyicilik

Yıl 2024, Sayı: Edebiyat Kuramları ve Eleştiri Özel Sayısı, 90 - 102, 31.10.2024

Selin Şencan

https://doi.org/10.29110/soylemdergi.1541383

Öz

Bu makale, Kazuo Ishiguro’nun Klara ve Güneş adlı eserinde posthümanist etik kavramını, dağıtılmış eyleyicilik kavramını kullanarak tartışmaktadır. AI (yapay zeka) başkahramanı Klara’yı inceleyerek, çalışma, Ishiguro’nun eyleyiciliği hem insan hem de insan olmayan aktörleri içeren ağsal bir olgu olarak yeniden tanımladığını ve geleneksel insanmerkezli etik çerçevelere meydan okuduğunu ileri sürmektedir. Roman, posthuman dünyada etik düşüncelerin, insan ve yapay zeka varlıklarının ortaklaşa oluşturduğu bu dağıtılmış eyleyiciliği hesaba katması gerektiğini öne sürmektedir. Bu çalışma, Ishiguro’nun eserinin yalnızca insanmerkezli etiğin sınırlamalarını eleştirmekle kalmayıp, aynı zamanda teknolojik olarak aracılık edilen bir dünyada ahlaki sorumluluğun yeniden değerlendirilmesini de teşvik ettiğini sonucuna varır. Klara ve Güneş’i posthümanist etik söylemi içinde konumlandırarak, makale yapay zekanın etik sonuçları ve eyleyiciliğin değişen doğası üzerine güncel tartışmalara katkıda bulunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kazuo Ishiguro, Klara ve Güneş, Posthümanist Etik, Dağıtılmış Eyleyicilik

Posthuman Ethics and Distributed Agency in Kazuo Ishiguro’s Klara and the Sun

Öz

This article discusses posthuman ethics in Kazuo Ishiguro’s Klara and the Sun by employing the concept of distributed agency. By examining the AI protagonist Klara, the study argues that Ishiguro redefines agency as a networked phenomenon involving both human and non-human actors, challenging traditional anthropocentric ethical frameworks. The novel suggests that ethical considerations in a posthuman world must account for this distributed agency, where human and AI entities co-create ethical dynamics. This study concludes that Ishiguro’s work not only critiques the limitations of human-centered ethics but also prompts a reevaluation of moral responsibility in a technologically mediated world. By positioning Klara and the Sun within the discourse of posthuman ethics, the article contributes to contemporary discussions on the ethical implications of AI and the evolving nature of agency.

Anahtar Kelimeler

Kazuo Ishiguro, Klara and the Sun, Distributed Agency, Posthuman Ethic

Kaynakça

• Anderson, Susan Leigh. (2011). Machine metaethics. In Michael Anderson & Susan Leigh Anderson (Eds.), Machine ethics (pp. 21–26). Cambridge University Press.
• Askew, Rachel (2021). Posthumanism in Kazuo Ishiguro’s Klara and the Sun. Journal of Posthuman Studies, 5(1), 1-15.
• Ajeesh, Raveendran, and Suryanarayan, Rukmini (2022). Kazuo Ishiguro’s Klara and the Sun: A Celebration of Posthumanism and Transhumanism. Journal of Contemporary Literature, 53(2), 147-162.
• Badmington, Neil (2000). Posthumanism. Palgrave.
• Barad, Karen (2007). Meeting the Universe Halfway: Quantum Physics and the Entanglement of Matter and Meaning. Duke University Press.
• Bennett, Jane (2010). Vibrant Matter: A Political Ecology of Things. Duke University Press.
• Block, Ned (1995). On a Confusion About a Function of Consciousness. Behavioral and Brain Sciences, 18(2), 227-247.
• Braidotti, Rosi (2013). Posthuman humanities. European Educational Research Journal, 12(1), 1-19.
• Coeckelbergh, Mark (2013). Human Being @ Risk: Enhancement, Technology, and the Evaluation of Vulnerability Transformations. Springer.