WOMEN IN POST-APOCALYPTIC NATURE: ECOFEMINIST TRACES IN MEGAN HUNTER'S THE END WE START FROM

Yıl 2024, Sayı: Edebiyat Kuramları ve Eleştiri Özel Sayısı, 75 - 89, 31.10.2024

Kübra Baysal

https://doi.org/10.29110/soylemdergi.1546112

Öz

Contemporary British writer Megan Hunter’s popular climate fiction novel, The End We Start From, depicts the struggle of the main character waiting to give birth in a flooded London due to climate crisis, and of her baby to survive amidst the disaster. Reflecting women's trans-corporeal interaction with the damaged posthuman nature, London is flooded again after the main character's water breaks, and she gives birth. Taking shelter in the mountains in the north with her newborn son and husband, she cares for her son and takes on all the responsibilities, being subjected to sexist treatment before and after birth. She sets out in solidarity with the character O, a single mother in the refugee camp in Scotland with the children. Harassed on the road, they eventually reach a safe point, establish a harmonious order in nature and raise their children. Even though they experienced various difficulties throughout the flood disaster, women stood stronger than men and survived the disaster with their children. Amid the chaos, the main character, who draws herself up despite everything, feels that the disaster is over, thanks to her bond with her child and her instincts, and returns to the city to reunite with her missing husband. Although seemingly painting a pessimistic picture as it conveys the drama and difficulties experienced amidst the disaster, the novel promises hope to the reader with the happy ending of the main character with her son after their struggle for survival. In this article, Megan Hunter's The End We Start From will be analyzed as a climate fiction novel and the place of nature and women in the anthropocentric order will be examined in the light of ecofeminism and Anthropocene theories.

Anahtar Kelimeler

women, environment, ecofeminism, Anthropocene, climate fiction

Felaket Sonrası Doğada Kadın: Megan Hunter’ın Sondan Sonra Romanında Ekofeminist İzler

Öz

Çağdaş İngiliz yazar Megan Hunter’ın popüler iklim kurgu romanı Sondan Sonra, iklim krizi sonucu sular altında kalan Londra’da doğum yapmayı bekleyen baş karakterin, bebeğiyle birlikte felaketin ortasında verdiği yaşam mücadelesini resmetmektedir. Zarar gören insan-ötesi doğayla kadının bedenler-arası etkileşiminin yansıması olarak, baş karakterin suyunun gelip doğumun gerçekleşmesinin ardından Londra’yı yeniden sel vurur. Yeni doğmuş oğlu ve kocasıyla kuzeydeki dağlara sığınan kadın karakter, doğum öncesinde olduğu gibi sonrasında da cinsiyetçi muamelelere maruz kalarak oğlunun bakımını ve bütün sorumlulukları üstlenir. İskoçya’daki mülteci kampında yalnız bir anne olan O karakteriyle dayanışma içine girerek çocuklarıyla yola koyulurlar. Yolda taciz edilen kadınlar, sonunda güvenli bir noktaya ulaşarak doğa içinde uyumlu bir düzen kurup çocuklarını büyütürler. Yaşanan sel felaketiyle türlü sıkıntılar yaşasalar da erkeklere kıyasla daha güçlü durmuş ve felaketi çocuklarıyla sağlam şekilde atlatırlar. Kaosun ortasında, her şeye rağmen dik duran ana karakter, çocuğuyla arasındaki bağ ve içgüdüleri sayesinde felaketin sona erdiğini hissederek şehre dönüp kayıp kocasıyla kavuşur. Felaketin ortasında yaşanan dram ve zorlukları aktarması nedeniyle karamsar bir tablo çizer gibi görünse de roman aslında, ana karakterin oğluyla kurtuluş mücadelesinin mutlu sonla bitmesiyle okuyucuya umut vadeder. Bu makalede Megan Hunter’ın Sondan Sonra eseri, iklim kurgu romanı olarak ele alınarak doğa ile kadının insan-merkezci düzendeki yeri ekofeminizm ve Antroposen kuramları ışığında irdelenecektir.

Anahtar Kelimeler

kadın, çevre, ekofeminizm, Antroposen, iklim kurgu

Kaynakça

• Alaimo, Stacy (2010). Bodily Natures: Science, Environment and the Material Self. Bloomington: Indiana University Press.
• Baysal, Kübra (2021). “Introduction” Apocalyptic Visions in the Anthropocene and the Rise of Climate Fiction. Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing, p. vii-xiii.
• Bloom, Dan (2018). ”Cli-fi has arrived. Have you read any lately?” “Burning Ashes” A Global Cli-fi Forum. 31 Aug. 2018. https://cli-fi-books.blogspot.com/2018/08/cli-fi-hasarrived-have-you-read-any.html 1 Sept. 2018.
• Bonneuil, Christophe ve Jean-Baptiste Fressoz (2016). The Shock of the Anthropocene: The Earth, History and Us. Londra: Verso.
• Çetiner, Niğmet (2021) “Dystopias of Reproductive Nightmares: The Ice People and The Children of Men” Söylem Filoloji Dergisi, 6(3), p. 645-657.
• Dibley, Ben (2012). “‘The Shape of Things to Come’: The Seven Theses of the Anthropocene and Attachment” Australian Humanities Review, 52, p. 139-15.
• Erdem Ayyıldız, Nilay (2023). “‘Who the Hell Are You?’: Gender Performativity in Tom Stoppard’s Hapgood” Acta Neophilologica 56(1-2), p. 53-65.
• Estok, Simon (2023). “Climate change and migration”, Neohelicon, 50, p. 239-251.
• Gaard, Greta (1993). Ecofeminism: Women, Animals, Nature. Philadelphia: Temple University Press.
• Gaard, Greta ve Patrick Murphy (1998). Ecofeminist Literary Criticism: Theory, Interpretation, Pedagogy. Chicago: University of Illinois Press.