Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Social Entrepreneurship and Voluntary Organizations

Yıl 2016, Cilt: 2 Sayı: 4, 72 - 82, 15.11.2016
https://doi.org/10.25069/spmj.290645

Öz

In today’s societies, innovative solutions are needed in order to struggle with increasing social problems. Social entrepreneurship, which finds sustainable solutions for social problems, practices these solutions, and creates social value, has arisen because of this need. Social entrepreneurship is applied in public, private and third sector institutions which are three main sectors serving to society. With the increasing number of social entrepreneurship applications carrying out in these sectors, the need for social entrepreneurship education has arisen. When three main sectors are evaluated in terms of giving education, it is seen that voluntary organizations, which are part of third sector, are prominent organizations regarding giving social entrepreneurship education.

In this context, the aim of the study is to reveal the importance of social entrepreneurship education that is recently outstanding and individual and social benefits of giving this education through voluntary organizations.

Kaynakça

  • Ateş, H. ve Nohutçu, H. (2006). Kamu Hizmeti Sunumunda Gönüllü Kuruluşlar ve Devlet. SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 6 (11): 245-276.
  • Bornstein, D. and Davis, S. (2010). Social Entrepreneurship: What Everyone Needs to Know. New York: Oxford University Press.
  • Çetindamar, D., Tutal, E., Titiz, S. ve Taluk, Ş. (2010). Sosyal Girişimcilik Ajanları: Sosyal Girişimciler. Social Entrepreneurship Conference 4 June, 2010, İstanbul. www.sosyalinovasyonmerkezi.com.tr/yayin/2020100002.pdf, Erişim: 16.07.2015
  • Dees, G. (1998). The Meaning of Social Entrepreneurship. Kauffman Center for Entrepreneurial Leadership. Ewing Marion Kauffman Foundation Working Paper.
  • Demir, Ö. (2014). “Sivil Toplum Kuruluşları”, “Sosyal Girişimcilik”, “ Kurumsal Sosyal Sorumluluk” ve “Sosyal İşletme”. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 2, Sayı: 6, ss. 347-356.
  • Denizalp, H. (2007). Toplumsal Dönüşüm İçin Sosyal Girişimcilik Rehberi. Ankara: Odak Ofset Matbaacılık.
  • Ersen, T. B., Kaya, D. ve Meydanoğlu, Z. (2010). Sosyal Girişimler ve Türkiye. İhtiyaç Analizi Raporu. İstanbul: TÜSEV Yayınları.
  • Hussey, D. E. and Perrin, R. (2003). How to Manage a Voluntary Organization: The Essential Guide for the Not-for-profit Sector. Kogan Page Publishers.
  • Johnson, S. (2000). Social Entrepreneurship Literature Review. Research Associate Canadian Centre for Social Entrepreneurship, November, pp.1-17.
  • Kümbül-Güler, B. (2010). Sosyal Girişimcilik. Ankara: Efil Yayınevi.
  • Leadbeater, C. (1997). The Rise of the Social Entrepreneur. London: Demos.
  • Light, Paul. C. (2009). The Search for Social Entrepreneurship. Washington, DC: Brookings Institution Press.
  • Marques, L. A. and Albuquerque, C. (2012). Entrepreneurship Education and the Development of Young People Life Competencies and Skills. ACRN Journal of Entrepreneurship Perspectives, 1 (2), pp. 55-68.
  • Öner, M. A. (2003). Kavram Kargaşası, Üçüncü sektör ?=Sivil Toplum. http://www.maoner.com/2002_04_st_us.pdf , Erişim: 19.07.2015.
  • Waddock, S. A. ve Post, J. E. (1991). Social Entrepreneurs and Catalytic Change. Public Administration Review. 51 (5): 393-401  Wu, H. (2011). Social Impact of Volunteerism. Atlanta, GA: Points of Light Institute. http://www.pointsoflight.org/sites/default/files/sitecontent/files/social_impact_of_volunteerism_pdf, Erişim: 20.07.2015.
  • http://www.pointsoflight.org, Erişim: 20.07.2015.
  • http://www.tema.org.tr, Erişim: 20.07.2015.
  • http://www.yes.org.uk, Erişim: 20.07.2015.

Sosyal Girişimcilik Eğitiminde Gönüllü Kuruluşlar

Yıl 2016, Cilt: 2 Sayı: 4, 72 - 82, 15.11.2016
https://doi.org/10.25069/spmj.290645

Öz

Günümüz toplumlarında hızla artan sosyal sorunlarla mücadelede yenilikçi çözümlere ihtiyaç duyulmaktadır. Sosyal girişimcilik, bu ihtiyaç noktasında ortaya çıkmış, sosyal sorunlara sürdürülebilir çözümler üreten, bu çözümleri uygulayan ve bunun sonucunda sosyal fayda oluşturan bir konudur. Sosyal girişimcilik, topluma hizmet eden üç ana sektör olan kamu, özel ve üçüncü sektör kuruluşlarında uygulanmaktadır. Bu sektörlerde gerçekleştirilen sosyal girişimcilik uygulamalarının sayısının artması ve sektörler arası işbirliklerinin çoğalması ile birlikte sosyal girişimcilik eğitimi ihtiyacı ortaya çıkmıştır. Üç ana sektör, eğitim verme açısından değerlendirildiğinde, sosyal girişimcilik eğitimi vermede öne çıkan kuruluşun üçüncü sektör alanında faaliyet gösteren gönüllü kuruluşlar olduğu görülmektedir.
Bu kapsamda çalışmanın amacı, son zamanlarda giderek öne çıkan sosyal girişimcilik eğitiminin önemini ve bu eğitimin gönüllü kuruluşlar aracılığıyla verilmesinin bireysel ve toplumsal faydalarını ortaya koymaktır.

Kaynakça

  • Ateş, H. ve Nohutçu, H. (2006). Kamu Hizmeti Sunumunda Gönüllü Kuruluşlar ve Devlet. SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 6 (11): 245-276.
  • Bornstein, D. and Davis, S. (2010). Social Entrepreneurship: What Everyone Needs to Know. New York: Oxford University Press.
  • Çetindamar, D., Tutal, E., Titiz, S. ve Taluk, Ş. (2010). Sosyal Girişimcilik Ajanları: Sosyal Girişimciler. Social Entrepreneurship Conference 4 June, 2010, İstanbul. www.sosyalinovasyonmerkezi.com.tr/yayin/2020100002.pdf, Erişim: 16.07.2015
  • Dees, G. (1998). The Meaning of Social Entrepreneurship. Kauffman Center for Entrepreneurial Leadership. Ewing Marion Kauffman Foundation Working Paper.
  • Demir, Ö. (2014). “Sivil Toplum Kuruluşları”, “Sosyal Girişimcilik”, “ Kurumsal Sosyal Sorumluluk” ve “Sosyal İşletme”. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 2, Sayı: 6, ss. 347-356.
  • Denizalp, H. (2007). Toplumsal Dönüşüm İçin Sosyal Girişimcilik Rehberi. Ankara: Odak Ofset Matbaacılık.
  • Ersen, T. B., Kaya, D. ve Meydanoğlu, Z. (2010). Sosyal Girişimler ve Türkiye. İhtiyaç Analizi Raporu. İstanbul: TÜSEV Yayınları.
  • Hussey, D. E. and Perrin, R. (2003). How to Manage a Voluntary Organization: The Essential Guide for the Not-for-profit Sector. Kogan Page Publishers.
  • Johnson, S. (2000). Social Entrepreneurship Literature Review. Research Associate Canadian Centre for Social Entrepreneurship, November, pp.1-17.
  • Kümbül-Güler, B. (2010). Sosyal Girişimcilik. Ankara: Efil Yayınevi.
  • Leadbeater, C. (1997). The Rise of the Social Entrepreneur. London: Demos.
  • Light, Paul. C. (2009). The Search for Social Entrepreneurship. Washington, DC: Brookings Institution Press.
  • Marques, L. A. and Albuquerque, C. (2012). Entrepreneurship Education and the Development of Young People Life Competencies and Skills. ACRN Journal of Entrepreneurship Perspectives, 1 (2), pp. 55-68.
  • Öner, M. A. (2003). Kavram Kargaşası, Üçüncü sektör ?=Sivil Toplum. http://www.maoner.com/2002_04_st_us.pdf , Erişim: 19.07.2015.
  • Waddock, S. A. ve Post, J. E. (1991). Social Entrepreneurs and Catalytic Change. Public Administration Review. 51 (5): 393-401  Wu, H. (2011). Social Impact of Volunteerism. Atlanta, GA: Points of Light Institute. http://www.pointsoflight.org/sites/default/files/sitecontent/files/social_impact_of_volunteerism_pdf, Erişim: 20.07.2015.
  • http://www.pointsoflight.org, Erişim: 20.07.2015.
  • http://www.tema.org.tr, Erişim: 20.07.2015.
  • http://www.yes.org.uk, Erişim: 20.07.2015.
Toplam 18 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Konular Siyaset Bilimi
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Eda Coşkun Bu kişi benim

Muammer Sarıkaya

Yayımlanma Tarihi 15 Kasım 2016
Gönderilme Tarihi 7 Şubat 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Cilt: 2 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Coşkun, E., & Sarıkaya, M. (2016). Social Entrepreneurship and Voluntary Organizations. Strategic Public Management Journal, 2(4), 72-82. https://doi.org/10.25069/spmj.290645

STRATEGIC PUBLIC MANAGEMENT JOURNAL © 2015 is licensed under Creative Commons Attribution 4.0 International