Investigation of the Situation of the Children’s Intellectual Field in Families With 3-4 Years of Education Who Continues Pre-School Education in Toy Selection

Yıl 2021, Cilt: 3 Sayı: 2, 86 - 96, 31.12.2021

Şeyma Türkmen Salih Türkmen

Öz

Pre-school education; It can also be considered as a learning stage that aims to reveal the potential of the individual within the 0-72 months period, and which is tried to be carried out in a regular and consistent manner that supports the individual in creating his/her own development (Haktanır, 2012). The aim of this study is to examine whether families with children aged 3-4 years attending pre-school education consider children's intelligence areas when choosing toys. In the study, the scanning model was used to examine whether families with children aged 3-4 years should consider intelligence areas in choosing toys. In the research, the families of the children attending the pre-school education institution in the province of Amasya, Taşova were determined as the universe. The sample of the study, on the other hand, is formed by using the appropriate sampling method from families with children aged 3-4 years who continue basic education in the 2018-2019 academic year. In the research, the Questionnaire Form was used as a data collection tool and multiple choice questions were used. In the analysis, descriptive statistics, percentage, frequency were used and interpreted with the support of related researches. According to the research, the participants; their level of knowledge about Multiple Intelligence Areas is insufficient, They do not think enough about which intelligence area or areas their children have, They do not know enough what kind of activities to do to develop their children's intelligence areas, It is seen as the result of the research that which intelligence areas they do not aim to develop.

Anahtar Kelimeler

okul öncesi, çoklu zeka, oyuncak

Kaynakça

• Adak Özdemir, A. & Ramazan, O. (2012). Oyuncağa çocuk, anne ve öğretmen bakış açısı. Eğitim Bilimleri Araştırma Dergisi, 2(1), 2-16.
• Akandare, M. (2003). Eğitici Okul Oyunları. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Altan, M. Z. (1999). Çoklu zekâ kuramı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, (17), 105-117.
• Aral, N., Kandır, A., & Can Yaşar, M. (2000). Okul öncesi eğitim 1. Ankara: Ya-Pa Yayın Pazarlama.
• Arı, M. (2003). Türkiye’ de erken çocukluk eğitimi ve kalitenin önemi. Müzeyyen Sevinç (Ed.) içinde. Gelişim ve Eğitimde Yeni Yaklaşımlar (s.31- 40). İstanbul: Morpa Yayınları.
• Armstrong T. (1994). Multiple intelligences in the classroom. Alexandria- Virginia: ASCD.
• Bayar Çelebi, D. (2007). Türkiye ve Azerbaycan‟daki çocuk oyunları ve oyuncaklarının karşılaştırmalı incelemesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çağdaş Türk Lehçeleri Ve Edebiyatları Anabilim Dalı, Muğla.
• Bilir, Ş. & Dönmez, B. (1995) Hastanede oyun-yaş gruplarına göre hastanede yatan çocuklar, çocuk ve hastane. (2. Baskı). Ankara: Sim Matbaacılık.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Yayınları.
• Canlı, G. A. (2014). Gelişen dünyada çağdaş çocuk oyun alanları. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Checkly, K. (1997). The first seven and the eight. Educational Leadership. 55(1), 8-13.
• Çakır, İ. (2005). Eğitimde yeni bir yaklaşım: Çoklu zekâ kuramı. Eğitim Bilim Aylık Eğitim ve Kültür Dergisi, Yıl:7, Sayı: 76, 2. 6-11.
• Demirel, Ö. (2000). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara PegemA Yayıncılık.
• Egemen, A., Yılmaz, Ö. & Akil, Ş. (2004). Oyun, oyuncak ve çocuk. ADÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 5(2), 39- 42.
• Ergül, K. O.,Alp H. Çamlıyer, H., & Çamlıyer, H. (2007). Çoklu zekâ kuramı ve kinestetik zekânın önemi. İnsan Bilimleri Dergisi.4(2), 2-11.
• Ergün, M. (1980). Oyun ve oyuncak üzerine. Milli Eğitim, 1(1), 102-119.
• Gardner, H. (1995). Reflections on multiple intelligences: Myths and messages. Phi Delta Kapan, 77, 200-203.
• Gardner, H. (2004). Zihin çerçeveleri: Çoklu zekâ kuramı. (Çev. E Kılıç). İstanbul: Alfa Yayıncılık.
• Gardner, H. (2004a). Zihniyetleri değiştirmek. (Çev. A. Kardam). İstanbul: Acar Matbaacılık.
• Gardner, H. (Mayıs 2009). Çoklu zekâ. Çoklu Zekâ Konferansı, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi. Burdur.
• Gürel, E., & Tat, M. (2010). Çoklu zekâ kuramı: Tekli zekâ anlayışından çoklu zekâ yaklaşımına. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3 (11), 336- 356.
• Haktanır, G. (Ed.). (2012). Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100’üncü yılına doğru ülkemizde okul öncesi eğitim. Okul öncesi eğitime giriş. Genişletilmiş 6. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Jackson, K. M. (2001). From control to adaptation: America‘s toy story. Journal of American and Comparative Cultures, 1 (2), 139-145. Kim, M. (2002). Parents‘ perceptions and behaviors regarding toys for young children‘s play in Korea. Education, 122 (4), 793-807.
• Kuru, E. (2001). Kinestetik zekâ ve beden eğitimi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 21 (2), 217-229.
• Mangır, M. (2005). Çoklu Zekâ Alanlarının Belirlenmesinin Eğitim Sürecine Etkisi. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 59(5), 52-58. Milli Eğitim Bakanlığı. (2013). Okul öncesi eğitim program kitabı.
• Oğuzkan, Ş. & Güler, O. (1997). Okul Öncesi Eğitimi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Oktay, A. (2007). Okul öncesi eğitimden ilköğretime geçiş projesi. Türkiye Özel Okullar Birliği Derneği, Okul Öncesi Eğitimi, Öğretmen Eğitimi. 01 Şubat 2007. Antalya. İstanbul: Neta.
• Oktay, A. (2010). Okul öncesi eğitim ve ilköğretimin çocuğun yaşamındaki yeri ve önemi. A. Oktay (Ed.) içinde, İlköğretime hazırlık ve ilköğretim programları (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Onur, B. (2002). Oyuncaklı dünya. Ankara: Dost Kitabevi.
• Ömeroğlu, E., & Kandır, A. (2005). Bilişsel gelişim. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları Ltd. Ş.
• Özdemir, B. (2006). 4–6 yaş grubu çocukların öğrenme sürecinde çoklu zekâ teorisinin yeri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
• Poyraz, H. (1999). Okul öncesi dönemde oyun ve oyuncak. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Radin, J.L. (2008). Creating enriched learning environments: Lessons from brain research. Erişim: 11 Mayıs 2013.Colorado State University. Ağ Sitesi: http://www.elementalethics.com/files/Radin_2.pdf
• Saban, A. (2002). Çoklu zekâ teorisi ve eğitim, 2. Basım, Ankara: Nobel Yayınları.
• Saban, A. (2004). Çoklu Zekâ Teorisi ve Eğitimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Saban, A. (2005). Çoklu zekâ teorisi ve eğitimi. (5.Basım). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Saban, A., (2010), Çoklu zeka kuramı ve Türk eğitim sistemine yansıması. Ankara:Nobel Yayın Dağıtım.
• Schmıdt, L. (2001). Seven times smarter activities, games and project to develop the seven ıntelligences of your child. New York: Three Rivers Press.
• Selçuk, Z. (2003). Çoklu zekâ uygulamaları. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Selçuk, Z. Kayılı, H. ve Okut, L. (2004). Çoklu zekâ uygulamaları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Sevinç, M. (2003). “Gardner’in çoklu zekâ kuramı’’, Erken Çocuklukta Gelişim ve Eğitimde Yeni Yaklaşımlar. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Stannford, P. (2003).Multiple ıntelligence for every classroom.www.sagepublications.com.
• Tarman, S. (1998). Çoklu zekâ kuramı ve zekânın yedi türü. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 58, 12-16
• Thompson, J. (1990) Playing at work. Community Outlook, April:15-17.
• Tuğrul, B., ve Duran, E. (2003). Her çocuk başarılı olmak için bir şansa sahiptir: zekânın çok boyutluluğu çoklu zekâ kuramı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 224- 223.
• Vural, B. (2004). Öğrenci Merkezli Eğitim ve Çoklu Zekâ. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
• Willis, J. K. and Johnson, A.N. (2001). With MI: to Master multiplicaiton. Teaching children mathematics. January, 7(5), 261-269.
• Yavuz, K. E. (2001). Eğitim-öğretimde çoklu zekâ teorisi ve uygulaması. (2. Baskı). Ankara: Özel Ceceli Okullar Eğitim Dizisi-1.
• Yiğit, R. (1995). Hastanede yatan çocuk için oyunun önemi. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2(2):18-24.