İlkokul 2. Sınıf Öğrencilerinin Okuduğunu Anlama Becerilerinin Cinsiyet ve Yaşa Göre İncelenmesi

Yıl 2015, Cilt: 5 Sayı: 3, 151 - 166, 10.12.2015

Esra Ceran , Miray Oğuzgiray Yıldız , İlke Özdemir

https://doi.org/10.19126/suje.70062

Cited By: 13

Öz

Bu çalışmanın amacı, 2013-2014 Eğitim-Öğretim yılı, 2. döneminde bulunan ilkokul 2. sınıf öğrencilerinin Türkçe dersindeki okuduğunu anlama başarılarının cinsiyet ve yaşa göre incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu, İstanbul ili Avrupa yakasında bulunan Cemal Artüz ve Günebakan İlkokullarından 2. Sınıf düzeyinde 156 öğrenci oluşturmuştur. Bu çalışma tekil modeli ile yapılmış betimsel bir çalışmadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Ceran, Oğuzgiray ve Özdemir(2014) tarafından geliştirilen Türkçe dersi 2. Sınıf Okuduğunu Anlama Başarı Testi kullanılmıştır. Toplanan verilerin analizinde birbirinden bağımsız yaş gruplarının Türkçe dersi 2. Sınıf Okuduğunu Anlama Başarı Testi başarı ortalamaları arasında fark olup olmadığını test etmek amacıyla Kruskal-Wallis analizi, başarının cinsiyete göre değişip değişmediğini anlamak amacıyla ise Mann-Whitney U testi yapılmıştır. Analiz sonuçları, başarı testi uygulanan çocukların yaş gruplarına göre incelendiğinde, 86-92 ay olan çocukların lehine anlamlı bir fark olduğu tespit edilmiştir.  Cinsiyet değişkenine göre yapılan analizlerde ise kızların lehine anlamlı bir fark olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Okuma, Okuduğunu anlama, Türkçe dersi.

Kaynakça

• Albayrak, A.S., (2006), Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Asil Yayın Dağıtım: Ankara.
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Cemiloğlu, M. (2001). Türkçe Öğretimi. İstanbul: İstanbul Alfa.
• Çiftçi, Ö. ve Temizyürek, F. (2008). (2008). İlköğretim 5.Sınıf Öğrencilerinin Okuduğunu Anlama Becerilerinin Ölçülmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
• Demirel, Ö. (2000). Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Dökmen, Ü. (1994). Okuma Becerisi, İlgisi ve Alışkanlığı Üzerine Psiko-Sosyal Bir Araştırma. Ankara: MEB Yayınevi.
• Eğitim-Bir-Sen. (2013). 1. Yılını dolduran 4+4+4 Eğitim Sistemine İlişkin En Kapsamlı İzleme ve Değerlendirme Çalışması. İstanbul.
• Eğitim Reformu Girişimi. (2013). 4+4+4 Düzenlemesi ile Neler Değişti? Yeni Sisteme Geçişte Neler İzlenmeli? İstanbul: Eğitim Reformu Girişimi.
• Güneş, F. (2000). Uygulamalı Okuma Yazma Öğretimi. Ankara: Ocak Yayınları.
• Güneş, F. (2009). Türkçe Öğretiminde Günümüz Gelişmeleri ve Yaklaşımları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(11), 1-21.
• Gürses, R. (1996, Eylül). Okuma Anlama Üzerine. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Bülteni, 9(28), 98-103.
• Gündüz, F. & Çalışkan, M. (2013). 60-66, 66-72, 72-84 Aylık Çocukların Okul Olgunluk Ve Okuma Yazma Becerilerini Kazanma Düzeylerinin İncelenmesi, Turkish Studies - International Periodical Forthe Languages, Literatureand History Of Turkish Orturkic 8(8), 379-398.
• İlköğretim ve Eğitim Kanunu,. (1961). T.C. Resmi Gazete, 10705, 5 Ocak 1961.
• Karasar, N. (2000). Bilimsel Araştırma Yöntemi (10.Baskı b.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Sever, S. (1997). Türkçe Öğretimi: Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin. Ankara: Engin Yayıncılık.
• Kılıç, A., (2000). “İlk Okuma Yazma Öğretiminde Programlandırılmış Öğretitatlme Göre Metin Yönteminin Etkililiği”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kuşdemir Kayıran, B. ve Karabay, A. (2012, Güz). İlkokuma Yazmayı Farklı Yöntemlerle Öğrenen İlköğretim Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Okuduğunu Anlama Becerileri Üzerine Bir Çalışma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 2847-2860.
• MEB. (2012). 12 Yıl Zorunlu Eğitim Sorular ve Cevaplar. Ankara.
• Öz, F.M. ve Çelik, K. (2007). Uygulamalı İlkokuma Yazma Öğretimi. İstanbul: Anı Yayınevi
• Özçelik, D. A. (1987). Eğitim Programları ve Öğretim(Genel Öğretim Yöntemi). Ankara: ÖSYM Yayınları.
• Paul, R. (1995). Critical Thinking: How To Prepare Students For A Rapidly Changing World. (Cilt Appendi B). (F. F. Thinking, Dü.) Dillon Beach.
• Savaş, B. (2006). Okuma Eğitimi ve Çocuklarda Dil Gelişimi. İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.
• Sidekli, S. (2010). Eylem Araştırması: İlköğretim Dördüncü Sınıf Öğrencilerinin Okuma ve Anlama Güçlüklerinin Giderilmesi. TÜBAR, s. 563-580.
• Şengül , M. ve Yalçın, S. (2004, Güz). Okuma ve Anlama Becerilerinin Geliştirilmesine Yönelik Olarak Hazırlanan Bir Model Önerisi. Milli Eğitim Dergisi(164).
• Tatlıdil, H., (2002). Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistiksel Analiz, Ziraat Matbaacılık: Ankara.
• Tok, Ş., Tok, T. N. ve Mazı, A. (2008, Kış). İlkokuma Yazma Öğretiminde Çözümleme ve Ses Temelli Cümle Yönteminin Değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi(55), 123-144.
• Yılmaz, M. (2008). Türkçe'de Okuduğunu Anlama Becerilerini Geliştirme Yolları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9), 131-139.