Öz
Dünyada her ülke kendi tarımsal üretimini arttırmak için gerekli düzenlemeleri yapmaktadır. Gelişmiş ülkelerin AR-GE çalışmalarına
ve desteklemelere önemli kaynaklar ayırdığı görülmektedir. Bitkisel üretimi arttırmanın yolu üretimde karlılığı etkin kılmaktan
geçmektedir.
Türk tarımının en büyük çıkmazı üreticilerin kendi kaderine terk edilmişliğidir. Ülkemizde tarımda yapılan destekler üreticilerimizi
küresel pazarda güçlendirecek ve birikmiş sorunları çözecek düzeyde değildir. Tarımsal destekler genel ekonomik politikalar çerçevesinde
üreticilerimizin kendi varlığını sürdürebilmesi yönünde yapılmaktadır.
Her ülke kendi tarımsal yapısına göre tarım politikalarını oluşturmaktadır. Ülkemiz tarımında küçük üreticiler ağırlıklı paya sahiptir.
Küçük üreticilerin üretimden çekilmesi bitkisel üretimin azalmasına neden olacaktır. Tarımsal yapı değiştirilemediği sürece küçük
üreticilerin desteklenmesi ülkemiz için bir zorunluluktur.
Tarımsal üretimi arttırmanın en önemli yollarından birisi ekim alanlarını arttırmak diğeri ise birim alandan sağlanan verimi
arttırmaktır. Ülkemizde tarıma uygun ekim alanları son sınırına ulaşmıştır. Endüstrileşme baskısı altında ekim alanlarında önemli bir
daralmadan dahi söz edilebilir.
Türkiye’de bitkisel üretimi arttırmada kara nadas ve ikinci ürün alanlarının değerlendirilmesi, sorunlu arazilerin ıslahı önemli bir
fırsat oluşturmaktadır. Bitki ıslahının, yetiştirme önlemlerinin ve ekim nöbetinin üretime olan etkileri kaçınılmazdır. Türkiye’de bu
alanlarda yıllardır çalışmalar yapılmasına karşın elde edilen çıktıların uygulamaya aktarılmasında aksaklıklar yaşanmaktadır. Üretim
planlanması yapılırken bitkilerin iklime, toprağa ve suya bağlılığının birlikte düşünülmesi gerekmektedir. Bu bağlamda Türkiye iklim ve
bitki etkileşimi incelenerek 15 iklim bölgesine ayrılmıştır. Her bölge gerek iklim gerekse toprak özellikleri bakımından bölgeye özgü
bitkisel ürünleri yetiştirme olanağı sunmaktadır.
Küreselleşmenin her alanda etkili olduğu günümüzde en büyük baskı tarımsal üretim üzerinedir. Verimlilik ve kar, küreselleşmede en
önemli olgu durumundadır. Dünyada tarım ürünleri ticaretinin serbestleşmesi ile soyadan kiviye, muzdan çaya kadar her ürün raflarda
yerini almıştır. Bu durum Türkiye için fırsat olabileceği gibi riskleri de taşımaktadır. Artık kendine yeterli üretim politikaları iflas etmiş
durumdadır. Yedi milyara yaklaşan nüfusu ile dünya en büyük pazardır. Bu pazarda söz sahibi olmak Türkiye tarımında yeni bakış
açılarını zorunlu kılmaktadır. Türkiye tarımında bitkisel üretimi artırmanın yolu tarımsal ar-ge çalışmalarına ağırlık verilmesi ve
sürdürülebilir tarım politikalarının uygulanması ile gerçekleştirilebilecektir
Anahtar Kelimeler
Öz
In the world every country makes required arrangements to increase agricultural production. The developed countries allocate resources to research and development (R&D) projects. The way of increasing the plant production depends on the effectivity of the production profitableness. The dilemma for the Turkey’s agriculture is leaving the producers to their destiny. The agricultural supports in Turkey are not sufficient. Agricultural supports have been made in the framework of general economic policies for the existence of producers. The countries set up their own agricultural policies according to their agricultural structure. In Turkey small producers have a large proportion and their withdrawal of production will cause decreasing of plant production. Therefore small producers have to be supported unless the agricultural structure changes. The most important ways of increasing agricultural production are to increase cultivation areas and yield per unit area. Cultivation areas suitable for agriculture almost became exhausted under industrialization suppression. Evaluation of bare fallows and second crop areas and breeding of problematic lands are important opportunities for increasing the plant production of Turkey. Plant breeding, cultivation precautions and rotation have many effects on production. The outputs obtained have not been put into practice easily. The relationships between plant, climate, soil and water are very important in planning production. Turkey is divided into 15 climate zones according to interaction between climate and plant. Specific crops can be grown in these regions that are different in terms of climate and soil characteristics Today globalization is efficient on especially agricultural production. Productivity and profitability are the most important cases in globalization. Many crops now are on shelves from soybean to kiwi, from banana to tea since free trade is possible for agriculture products. This situation is an opportunity for Turkey but also has some risks. The self-sufficient production policies have been exhausted. The world is a big market with its population near 7 billion. Therefore new viewpoints are necessary in Turkey’s agriculture to integrate into this market. To increase plant production in Turkey’s agriculture, it is necessary to give importance to research and development (R&D) studies and applications of sustainable agriculture policies
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA28ER82RY |
|---|---|
| Bölüm | Bildiri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Şubat 2012 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Sayı: 1 - Yıl: 2012 Sayı: 1 |