Bu bildirinin amacı Beckett’in tutarlı olmasa da belli bir gelişim gösteren,
aşamalı olarak yeni katmanlar edinen karakterlerini nasıl oluşturduğunu
açımlamak. Beckett’in oyunları görece geleneksel biçimlerle kurulmuş
karakterler içeren ilk dönem oyunları ve dışsal referanslar taşımayan
son dönem oyunları olarak ikiye ayrılarak inceleniyor. Sonuç olarak
da karakterin bir sonul hedef olmadığı “yeni bir varoluş dili”ne sahip
kişisizleşmiş bir tiyatro ile karşı karşıya olduğumuz görülüyor. Bu gözlemin
sonucu olarak da yaşamın bıktırıcı tekrarlarla örülü doğasını ilan eden
“yok varlıkları” gösteren bir kısır döngüye ulaşılıyor.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2007 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Cilt: 23 Sayı: 23 |