Bu çalışma çinkonun (Zn) toprak ve yapraktan beraber uygulanmasının Güneydoğu
Anadolu Bölgesinde yoğun ekim alanına sahip 7 adet durum buğdayı çeşidinin
verim, verim bileşenleri ve kalite özellikleri üzerine olan etkisinin
araştırılması amacıyla yapılmıştır. Çalışma 2013-14 ve 2014-15 buğday
yetiştirme sezonlarında sulu koşullarda Kızıltepe Meslek Yüksek Okulu Deneme
Alanında tesadüf blokları deneme deseninde üç tekerrürlü olarak yürütülmüştür.
Birinci yılda çinko kullanılan (+Zn) ve çinko kullanılmayan (-Zn) uygulamaların
tane verimi ortalaması sırasıyla 742
- 693 kg/da ve istatistiki olarak
önemsiz, ikinci yılda ise 751 - 659 kg/da ve istatistiki olarak önemli olarak
tespit edilmiştir. Varyans analiz sonuçlarına göre, ilk yılda başakta tane
sayısı, camsı tane oranı, sedimantasyon, protein oranı, yaş gluten özellikleri
için uygulamalar arasındaki farklar istatistiki olarak önemli bulunurken (P<0.05 ya da P<0.01), ikinci
yılda tane verimi, başak ağırlığı, camsı tane oranı, sedimantasyon, protein
oranı, ve yaş gluten özellikleri için önemli bulunmuştur. Çalışmada kullanılan çeşitlerin +Zn ve –Zn
uygulamalarındaki responsu farklı olmuş, her uygulamada da çeşitler arasındaki
farklar incelenen özellikler bakımından istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Çinko uygulaması
ile en yüksek tane verimi artışı birinci yılda G1 çeşidinde, ikinci yılda ise
G3 ve G5 çeşitlerinde gözlenirken, camsılık parametresi için birinci yılda
çinko uygulaması ile en yüksek artış G3 ve G4 çeşitlerinde, ikinci yılda ise G2
ve G5 çeşitlerinde belirlenmiştir. Çinko uygulaması ile protein oranında en
yüksek artış birinci yılda G7 çeşidinde ikinci yılda ise G6 çeşidinde
gerçekleşmiştir. Birinci yılda G6 ve ikinci yılda ise G2 çeşitleri dışında
çinko uygulaması ile bütün çeşitlerde SDS sedimantasyon değeri artış
gösterirken, irmik rengi (b) için uygulamalar arasında belirgin bir fark
gözlenmemiştir.
The
aim of this study was to determine the effect of zinc (Zn) application on yield
and some quality traits in seven durum wheat genotypes that commonly grown in
Southeast Anatolia Region, Turkey. The study was conducted in full irrigation
condition in 2013-14 and 2014-15 growing seasons at experimental area of
Vocational Scholl of Kızıltepe, Mardin. Experiments were designed in a
randomized complete block design with three replications. The mean grain yield
for zinc fertilize (+Zn) and unfertilized (-Zn) ranged from 742 to 693 kg/da
in first year, and
from 751 to 659 kg/da in second year. According
to analysis of variance, highly significant differences (P<0.05 or
P<0.01) were
determined for number seed per spike, vitreous, sedimentation value, protein
content and wet
gluten in first year and for grain yield, spike weight, vitreous,
sedimentation value, protein content and weight gluten in second year.
Genotypes showed different responses in zinc application and control plots. The
results showed that zinc application increased grain yield and all quality
traits compared with control in both years. The most grain yield increasing
observed in G1 for first year and in G3, G5 for second year with zinc
fertilize. The highest increasing value for vitreous was given by G3 and G4 in
first year, while G2 and G5 in second year. The most increasing for protein
content was determined in G7 in first year and G6 in second year. Application
of zinc increased SDS sedimentation value for all genotypes except G6 in first
year and G2 in second year, while zinc fertilize didn’t significant effect on
semolina color (b) for both years. This study showed that
using of zinc fertilize may contribute to increase yield and quality in
irrigated condition of the Southeast Region, Turkey.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Aralık 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 25 Sayı: 2 |