BibTex RIS Kaynak Göster

Toplu Taşımada En Az Aktarma Kriterine Göre Seyahat Planlama İçin Matematiksel Model

Yıl 2015, Cilt: 8 Sayı: 2, 1 - 8, 24.06.2016

Öz

Her geçen gün trafi÷e çÕkan araç sayÕsÕnÕn artmasÕ
ve mevcut ulaúÕm alt yapÕsÕnÕn ihtiyaca cevap
verememesi gibi nedenlerden dolayÕ toplu taúÕma ile
seyahat planlama geliúmiú ve geliúmekte olan
úehirlerin gündem maddeleri arasÕnda ilk sÕralarda
yer almaktadÕr. Özellikle alt yapÕlarÕ çok eskilere
dayanan ve mevcut yerleúik düzenleri nedeniyle alt
yapÕlarÕnda yenilemeye gidemeyen úehirler, ulaúÕm
planlarÕnda radikal de÷iúiklikler yapmak zorunda
kalmaktadÕr. Bu úehirlerin eski ulaúÕm planlarÕnda
úehrin önemli noktalarÕ arasÕnda birçok paralel
otobüs hattÕ varken uzun ve geniú araçlarÕn neden
oldu÷u trafik sÕkÕúÕklÕ÷Õ nedeniyle, otobüsler yeni
planlarda metro, vapur v.b. ulaúÕm enstrümanlarÕna
besleme yapmak amacÕyla aktarma aracÕ olarak
kullanÕlmaktadÕr. DolayÕsÕyla en az aktarma kriteri,
yöneticiler için toplu taúÕma ile ulaúÕmÕ planlama
aúamasÕnda, yolcular için de ulaúÕm sistemini
kullanma aúamasÕnda çok önemli hale gelmiútir. Bu
çalÕúmada yukarÕda bahsedilen kritik öneminden
dolayÕ en az aktarma kriterine göre seyahat planlama
için yeni bir matematiksel model önerilecek ve bu
model uygulama örnekleri üzerinde test edilecektir.
Uygulama örnekleri gerçek hayat problemlerinde
karúÕlaúÕlacak durumlarÕ içerecek úekilde ele
alÕnacaktÕr.

Kaynakça

  • Bertolini, L., le Clercq, F. ve Straatemeier, T., 2008, Urban transportation planning in transition, Transport Policy, Vol. 15.
  • Muller, P.O., 2004, Transportation and urban form; Stages in the spatial evolution of the American metropolis, The Geography of Urban Transportation, The Guilford Press, New York, 86–112.
  • Crane, R., Boarnet, M., 2000, Travel by Design: The Influence of Urban Form on Travel, Oxford University Press, New York.
  • Vuchic, V.R., 1999, Transportation for Livable Cities, New Brunswick: Center for Urban Policy Research, Rutgers University.
  • Meyer, M.D., Miller, E.J., 2001, Urban Transportation Planning: A Decision-Oriented Approach, McGraw-Hill, New York.
  • Hanson, S., Giuliano, G., 2004, Geography of Urban Transportation, The Guilford Press, New York.
  • Yi-Min, D.,Zhuo, D., Chang-Ping, Y., 2013, The network model of urban subway networks with community structure, Acta Physica Sinica, Vol. 62, Issue: 9, May
  • Ying, Z., Jun, L., Hui, Z., 2013, Transit transfer optimization with capacity constraint consideration: Evidence from Chengdu bus, 2013 International Conference on Management Science & Engineering (20th), Harbin, P.R.China, July 17-19.
  • Zhao, F., Ubaka, I., 2004, Transit network optimization minimizing transfers and optimizing route directness, Journal of Public Transportation, Vol. 7, Issue: 1, 63-82.
  • Knoppers, P., Muller, T., 1995, Optimized transfer opportunities in public transport, Transportation Science, Vol. 29, Issue: 1, 101-105.
  • Wang, B., Yang, X.H., 2011, A transfer Method of Public Transport Network Based on Adjacency Matrix Multiplication Searching Algorithm, WSEAS Transactions on Circuits and Systems, Vol. 10, Issue: 3.
  • Li Z.W., Zhu M., 2010, Breadth-first Search Based Bus Transport Transfer Algorithm, Proceedings of the 9th WSEAS Int. Conference Applied Computer and Applied Computational Science.
  • Li Y., Meng L., 2010, Least Transfer Cost Model for Optimizing Public Transport Travel Routes, 2nd International Conference on Signal Processing Systems.
  • Wu, Q., Hartley, J., 2004, Using K-shortest Paths Algorithms to Accommodate User Preferences in the Optimization of Public Transport Travel, Seventh National Conference of the United Kingdom Simulation Society, Oxford – UK.
  • Antsfeld, L., Walsh, T., 2012, Finding Multi-criteria Optimal Paths in Multi-modal Public Transportation Networks using Transit Algorithm, Proceedings of ITS World Congress, Viyana-Avusturya.
  • Pallottino S., Scutella M. G., 1997, Shortest path algorithms in transportation models: classical and innovative aspects, Technical Report tr-97-06, Universita di Pisa.
  • Modesti P., Scimachen A., 1998, A utility measure for finding multi objective shortest paths in urban multimodal transportation networks, European Journal of Operational Research, Vol. 111, 495-508.
  • Han D.H., Yeong-Dae K., Lee J.Y., 2014, Multiple-criterion shortest path algorithms for global path planning of unmanned combat vehicles, Computers & Industrial Engineering, Vol. 71, 57–69.
  • Xuewu, S., Limin, Z., Pingping, G., 2010, A Bus Transfer Optimization Model Based on Genetic Algorithm, Proceedings of the 7th International Conference on Innovation & Management, P.R.China.
  • Xiaoyu, L.L.N., 2005, Researches on Railway Passenger Transit Transfer Model of Genetic Algorithm, Railway Transport and Economy, Vol.2, pp.86-89.

A Mathematical Model for Travel Planning According to Least Transfer Criteria in Public Transportation

Yıl 2015, Cilt: 8 Sayı: 2, 1 - 8, 24.06.2016

Öz

Travel planning with public transportation is the first priority in the agenda of developed and developing countries because the number of vehicles in traffic increases day by day and the existing public transportation infrastructure cannot satisfy the current needs. Especially, the cities of which the infrastructures are very old and cannot undergo reconstruction due to their current permanent settlements must make radical changes in their public transportation plans. While there were many parallel bus lines between the important locations of these cities in their former public transportation plans, in their new public transportation plans, the buses are used as transfer vehicles to other public transportation instruments such as metros or ferries, etc. since the long and large vehicles cause traffic congestions. Therefore, the least public transfer criterion has become very important for managers in the process of planning public transportation and for passengers using this public transportation system. In this study, because of its critical importance mentioned above, a new mathematical model for travel planning according to the least public transfer criteria will be proposed the model will be tested on experiment examples. These examples will be taken into account as they include the cases encountered in real-life problems.

Kaynakça

  • Bertolini, L., le Clercq, F. ve Straatemeier, T., 2008, Urban transportation planning in transition, Transport Policy, Vol. 15.
  • Muller, P.O., 2004, Transportation and urban form; Stages in the spatial evolution of the American metropolis, The Geography of Urban Transportation, The Guilford Press, New York, 86–112.
  • Crane, R., Boarnet, M., 2000, Travel by Design: The Influence of Urban Form on Travel, Oxford University Press, New York.
  • Vuchic, V.R., 1999, Transportation for Livable Cities, New Brunswick: Center for Urban Policy Research, Rutgers University.
  • Meyer, M.D., Miller, E.J., 2001, Urban Transportation Planning: A Decision-Oriented Approach, McGraw-Hill, New York.
  • Hanson, S., Giuliano, G., 2004, Geography of Urban Transportation, The Guilford Press, New York.
  • Yi-Min, D.,Zhuo, D., Chang-Ping, Y., 2013, The network model of urban subway networks with community structure, Acta Physica Sinica, Vol. 62, Issue: 9, May
  • Ying, Z., Jun, L., Hui, Z., 2013, Transit transfer optimization with capacity constraint consideration: Evidence from Chengdu bus, 2013 International Conference on Management Science & Engineering (20th), Harbin, P.R.China, July 17-19.
  • Zhao, F., Ubaka, I., 2004, Transit network optimization minimizing transfers and optimizing route directness, Journal of Public Transportation, Vol. 7, Issue: 1, 63-82.
  • Knoppers, P., Muller, T., 1995, Optimized transfer opportunities in public transport, Transportation Science, Vol. 29, Issue: 1, 101-105.
  • Wang, B., Yang, X.H., 2011, A transfer Method of Public Transport Network Based on Adjacency Matrix Multiplication Searching Algorithm, WSEAS Transactions on Circuits and Systems, Vol. 10, Issue: 3.
  • Li Z.W., Zhu M., 2010, Breadth-first Search Based Bus Transport Transfer Algorithm, Proceedings of the 9th WSEAS Int. Conference Applied Computer and Applied Computational Science.
  • Li Y., Meng L., 2010, Least Transfer Cost Model for Optimizing Public Transport Travel Routes, 2nd International Conference on Signal Processing Systems.
  • Wu, Q., Hartley, J., 2004, Using K-shortest Paths Algorithms to Accommodate User Preferences in the Optimization of Public Transport Travel, Seventh National Conference of the United Kingdom Simulation Society, Oxford – UK.
  • Antsfeld, L., Walsh, T., 2012, Finding Multi-criteria Optimal Paths in Multi-modal Public Transportation Networks using Transit Algorithm, Proceedings of ITS World Congress, Viyana-Avusturya.
  • Pallottino S., Scutella M. G., 1997, Shortest path algorithms in transportation models: classical and innovative aspects, Technical Report tr-97-06, Universita di Pisa.
  • Modesti P., Scimachen A., 1998, A utility measure for finding multi objective shortest paths in urban multimodal transportation networks, European Journal of Operational Research, Vol. 111, 495-508.
  • Han D.H., Yeong-Dae K., Lee J.Y., 2014, Multiple-criterion shortest path algorithms for global path planning of unmanned combat vehicles, Computers & Industrial Engineering, Vol. 71, 57–69.
  • Xuewu, S., Limin, Z., Pingping, G., 2010, A Bus Transfer Optimization Model Based on Genetic Algorithm, Proceedings of the 7th International Conference on Innovation & Management, P.R.China.
  • Xiaoyu, L.L.N., 2005, Researches on Railway Passenger Transit Transfer Model of Genetic Algorithm, Railway Transport and Economy, Vol.2, pp.86-89.
Toplam 20 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Diğer ID JA37NM83JJ
Bölüm Makaleler(Araştırma)
Yazarlar

Efendi Nasiboğlu Bu kişi benim

Murat Erşen Berberler Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 24 Haziran 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2015 Cilt: 8 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Nasiboğlu, E., & Berberler, M. E. (2016). Toplu Taşımada En Az Aktarma Kriterine Göre Seyahat Planlama İçin Matematiksel Model. Türkiye Bilişim Vakfı Bilgisayar Bilimleri Ve Mühendisliği Dergisi, 8(2), 1-8.
AMA Nasiboğlu E, Berberler ME. Toplu Taşımada En Az Aktarma Kriterine Göre Seyahat Planlama İçin Matematiksel Model. TBV-BBMD. Haziran 2016;8(2):1-8.
Chicago Nasiboğlu, Efendi, ve Murat Erşen Berberler. “Toplu Taşımada En Az Aktarma Kriterine Göre Seyahat Planlama İçin Matematiksel Model”. Türkiye Bilişim Vakfı Bilgisayar Bilimleri Ve Mühendisliği Dergisi 8, sy. 2 (Haziran 2016): 1-8.
EndNote Nasiboğlu E, Berberler ME (01 Haziran 2016) Toplu Taşımada En Az Aktarma Kriterine Göre Seyahat Planlama İçin Matematiksel Model. Türkiye Bilişim Vakfı Bilgisayar Bilimleri ve Mühendisliği Dergisi 8 2 1–8.
IEEE E. Nasiboğlu ve M. E. Berberler, “Toplu Taşımada En Az Aktarma Kriterine Göre Seyahat Planlama İçin Matematiksel Model”, TBV-BBMD, c. 8, sy. 2, ss. 1–8, 2016.
ISNAD Nasiboğlu, Efendi - Berberler, Murat Erşen. “Toplu Taşımada En Az Aktarma Kriterine Göre Seyahat Planlama İçin Matematiksel Model”. Türkiye Bilişim Vakfı Bilgisayar Bilimleri ve Mühendisliği Dergisi 8/2 (Haziran 2016), 1-8.
JAMA Nasiboğlu E, Berberler ME. Toplu Taşımada En Az Aktarma Kriterine Göre Seyahat Planlama İçin Matematiksel Model. TBV-BBMD. 2016;8:1–8.
MLA Nasiboğlu, Efendi ve Murat Erşen Berberler. “Toplu Taşımada En Az Aktarma Kriterine Göre Seyahat Planlama İçin Matematiksel Model”. Türkiye Bilişim Vakfı Bilgisayar Bilimleri Ve Mühendisliği Dergisi, c. 8, sy. 2, 2016, ss. 1-8.
Vancouver Nasiboğlu E, Berberler ME. Toplu Taşımada En Az Aktarma Kriterine Göre Seyahat Planlama İçin Matematiksel Model. TBV-BBMD. 2016;8(2):1-8.

https://i.creativecommons.org/l/by-nc/4.0Makale Kabulü

 

Çevrimiçi makale yüklemesi yapmak için kullanıcı kayıt/girişini kullanınız.

Dergiye gönderilen makalelerin kabul süreci şu aşamalardan oluşmaktadır:

1.       Gönderilen her makale ilk aşamada en az iki hakeme gönderilmektedir.

2.       Hakem ataması, dergi editörleri tarafından yapılmaktadır. Derginin hakem havuzunda yaklaşık 200 hakem bulunmaktadır ve bu hakemler ilgi alanlarına göre sınıflandırılmıştır. Her hakeme ilgilendiği konuda makale gönderilmektedir. Hakem seçimi menfaat çatışmasına neden olmayacak biçimde yapılmaktadır.

3.       Hakemlere gönderilen makalelerde yazar adları kapatılmaktadır.

4.       Hakemlere bir makalenin nasıl değerlendirileceği açıklanmaktadır ve aşağıda görülen değerlendirme formunu doldurmaları istenmektedir.

5.       İki hakemin olumlu görüş bildirdiği makaleler editörler tarafından benzerlik incelemesinden geçirilir. Makalelerdeki benzerliğin %25’ten küçük olması beklenir.

6.       Tüm aşamaları geçmiş olan bir bildiri dil ve sunuş açısından editör tarafından incelenir ve gerekli düzeltme ve iyileştirmeler yapılır. Gerekirse yazarlara durum bildirilir.

 88x31.png   Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.