Avlanma, Altay Türklerinin hayatında en eski dönemlerden beri önemli geçim
kaynakları arasında yer almıştır. Altay Türklerinin doğadaki her unsuru canlı birer
varlık olarak tasavvur etmeleri ve hayvanların, bulundukları dağa, taygaya, ormana
ait olduklarını düşünmeleri, avcılıkla ilgili türlü pratiklerin oluşmasına yol açmıştır.
Ava çıkmanın bir ritüel olarak gerçekleştirildiği Altay Türklerinde bu pratikler, ava
çıkmadan önce başlamakta, avlanma esnasında ve sonrasında da devam etmektedir.
Bunlardan bir kısmı, avcının yerine getirmesi gereken pratiklerken, bir kısmı da sakınması gereken davranışlar, yani yasaklardır. Avcı, ancak tüm bu pratikleri yerine
getirdiği takdirde başarılı bir şekilde avlanabilmektedir. Makalemizde avcılıkla ilgili
tüm bu pratikler, “Ava Çıkmadan Önce Uygulanan Pratikler”, “Avlanma Esnasında
Uygulanan Pratikler” ve “Avdan Sonra Uygulanan Pratikler” olarak üç başlık altında
incelenecek, ardından avlanmanın efsanelerde nasıl yer aldığı hususuna değinilecektir
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mayıs 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Sayı: 45 |