The purpose of this study is to reveal the
views of the Democrat Party leader Adnan Menderes and other prominent party
members on the Middle East through analyzing the events in Syria and Iraq. The
Democrat Party followed the same foreign policy principles of the predecessor
founding power while it also attempted to carry out a more active diplomacy. In
the first days of his rule, Menderes put the NATO membership issue as the main
objective of his foreign policy, but after the country became a NATO member in
1952, Menderes tried to strengthen his influence under the Western security
umbrella by starting cooperating with the regimes in the Middle East. In the
same period, the effects of the rising Nasserism in the Middle East pushed
Turkey to see its southern borders as a threat. For instance, Turkey
experienced facing serious crises with the possibility to confront with both
Syria and Iraq while the regimes in the two countries were changed in favor of
the Soviets and Nasser. In this study, the perception of the Democrat Party
decision makers towards the Middle East will be examined via using the
discourse analysis method and its reflections on the Turkish foreign politics.
1957 Syria Crisis 1958 Iraq Crisis Democrat Party Foreign Policy Turkish Foreign Policy and Middle East Baghdad Pact
Bu çalışma, en temelde Demokrat
Parti iktidarının son dönemlerinde vuku bulan ve Soğuk Savaş kaynaklı iki kriz
olarak 1957 Suriye ve 1958 Irak olayları üzerinden, Menderes ve dış politikada
söz sahibi diğer Demokrat Partililerin Orta Doğu algısını ortaya koymayı
hedeflemektedir. 1950 yılında başlayan Demokrat Parti iktidarı döneminde, dış
politikada kurucu iktidarın takip ettiği esasların büyük bir kısmı devam
ettirilmiş fakat bazı açılımlar vasıtasıyla daha aktif bir diplomasi yürütülmeye
çalışılmıştır. Henüz iktidarının başında NATO üyeliğini dış politikanın esas
hedefi haline getiren Menderes, söz konusu üyeliğin gerçekleşmesinin ardından
Orta Doğu'daki rejimlerle işbirliğine giderek Batı güvenlik şemsiyesinin
altında nüfuz alanını güçlendirmeye çalışmıştır. 1957'de Suriye'de, 1958'de ise
Irak'ta yaşanan iktidar değişiklikleri sonrasında Türkiye, her iki ülkeyle de
askeri çatışma ihtimali de masada olmak üzere ciddi krizler yaşamış fakat iki
olayda da gerilim, ABD'nin girişimiyle düşürülmüştür. Bu çalışmada söylem
analizi aracılığıyla Demokrat Parti karar alıcılarının Orta Doğu’ya dönük
algılamaları incelenecek ve bunun 1950’lerin ikinci yarısında Türk dış
politikasına yansımaları çözümlenecektir.
1957 Suriye Krizi 1958 Irak Krizi Demokrat Parti Dış Politikası Türk Dış Politikası ve Orta Doğu Bağdat Paktı.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Aralık 2018 |
Kabul Tarihi | 19 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 5 Sayı: 2 |
TOÇD'nde yayınlanan makaleler Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.