Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Analysis of Cartoons as a Form of Storytelling with Empowerment Approach

Yıl 2024, Cilt: 35 Sayı: 4, 581 - 604, 30.10.2024
https://doi.org/10.33417/tsh.1363710

Öz

Storytelling is a narrative tradition as old as humanity, and it has changed with technological developments. It is feasible to think about cartoons as a type of story since they can not be examined in isolation from their scenario. For this reason, they should be handled with an empowerment approach. In this context, the aim of the research is to determine the power layers and dimensions in cartoons. In the research, six cartoons determined by purposeful sampling were analyzed with the content analysis method. The study’s findings revealed that cartoons predominately convey messages about the personal level of power and the form of power that comes from one’s essence.

Kaynakça

  • Abay Alyüz, S. B. (2022). Sosyal Hizmet Perspektifiyle Yaşlının Yaşam Alanlarında Arkadaşlık Ağları: Güle Güle Filmi Örneği. Turkish Studies – Religion, 17(1), 1-19. (Erişim:https://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.57717)
  • Akgül Gök, F. (2018). Şizofreni Tanısı Olan Bireylerin Ebeveynlerinin Yaşantılarının Güçlendirme Yaklaşımı Çerçevesinde İncelenmesi. (Yayınlanmış Doktora Tezi.) Ankara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
  • Akgül, M. ve Hekimoğlu Toprak, H. (2021). Yakınsama Kültürü ve Transmedya Hikâye Anlatıcılığı Üzerine Bir Çalışma: Eltilerin Savaşı Filmi. Aksaray İletişim Dergisi, 3(1), 43-61.
  • Anderson, K. E. (2010). Storytelling. J. H. Birx (Ed.). 21st Century Anthropology: A Reference Handbook içinde (syf 277–286). Thousand Oaks: Sage. (Erişim: https://scholarship.libraries.rutgers.edu/esploro/outputs/bookChapter/991031549936204646

Bir Hikâye Anlatıcılığı Biçimi Olarak Çizgi Filmlerin Güçlendirme Yaklaşımı ile Analizi

Yıl 2024, Cilt: 35 Sayı: 4, 581 - 604, 30.10.2024
https://doi.org/10.33417/tsh.1363710

Öz

Hikâye anlatıcılığı, insanlık kadar eski bir anlatım geleneğidir ve teknolojik gelişmeler ile birlikte biçimsel değişikliklere uğramıştır. Çizgi filmlerin senaryolarından bağımsız düşünülemeyecek olması, onları bir hikâye anlatım biçimi olarak ele almayı mümkün kılmaktadır. Çizgi filmlerin verdikleri mesajlar çocukları çeşitli biçimlerde etkilemektedir. Bu nedenle çizgi filmleri güçlendirme yaklaşımı ile ele almak oldukça önemlidir. Bu bağlamda araştırmanın amacı çizgi filmlerdeki güç düzeylerinin ve türlerinin belirlenmesidir. Araştırmada amaçsal örneklem yoluyla belirlenen altı çizgi film, içerik analizi yöntemi ile analiz edilmiştir. Araştırmanın sonucunda çizgi filmlerde en çok kişisel düzey güç ile özden gelen güç türüne ilişkin mesajların verildiği görülmüştür.

Kaynakça

  • Abay Alyüz, S. B. (2022). Sosyal Hizmet Perspektifiyle Yaşlının Yaşam Alanlarında Arkadaşlık Ağları: Güle Güle Filmi Örneği. Turkish Studies – Religion, 17(1), 1-19. (Erişim:https://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.57717)
  • Akgül Gök, F. (2018). Şizofreni Tanısı Olan Bireylerin Ebeveynlerinin Yaşantılarının Güçlendirme Yaklaşımı Çerçevesinde İncelenmesi. (Yayınlanmış Doktora Tezi.) Ankara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
  • Akgül, M. ve Hekimoğlu Toprak, H. (2021). Yakınsama Kültürü ve Transmedya Hikâye Anlatıcılığı Üzerine Bir Çalışma: Eltilerin Savaşı Filmi. Aksaray İletişim Dergisi, 3(1), 43-61.
  • Anderson, K. E. (2010). Storytelling. J. H. Birx (Ed.). 21st Century Anthropology: A Reference Handbook içinde (syf 277–286). Thousand Oaks: Sage. (Erişim: https://scholarship.libraries.rutgers.edu/esploro/outputs/bookChapter/991031549936204646
Toplam 4 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Danışmanlık, Refah ve Toplum Hizmetleri
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Gökşen Sena Soydemir 0009-0007-5471-7882

Fulya Akgül Gök 0000-0003-3657-8704

Yayımlanma Tarihi 30 Ekim 2024
Gönderilme Tarihi 20 Eylül 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2024 Cilt: 35 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Soydemir, G. S., & Akgül Gök, F. (2024). Bir Hikâye Anlatıcılığı Biçimi Olarak Çizgi Filmlerin Güçlendirme Yaklaşımı ile Analizi. Toplum Ve Sosyal Hizmet, 35(4), 581-604. https://doi.org/10.33417/tsh.1363710