Orman yangınlarının artan sıklığı ve şiddeti, yalnızca doğal ekosistemleri değil, aynı zamanda yakın çevresindeki tarımsal üretim sistemlerini de önemli ölçüde etkilemektedir. Yangın sonrası dönemde toprakta meydana gelen fiziksel ve biyokimyasal bozulmalar, tahıl verimliliğini düşürmekte ve üretim sürecinde daha fazla girdi kullanımını zorunlu kılmaktadır. Bu durum, özellikle buğday ve arpa gibi geniş alanlarda yetiştirilen tahıllarda, artan yakıt tüketimi, azotlu gübreleme ve yoğun toprak işleme gibi uygulamalarla karbon ayak izinde belirgin artışlara neden olmaktadır. Çalışmamızda, orman yangınlarına bağlı karasal karbon emisyonlarının tahıl tarımındaki dolaylı etkilerini disiplinlerarası bir bakış açısıyla ele alınmış, literatür destekli analizler ve örnek olaylar ışığında yangın sonrası dönemde uygulanabilecek karbon azaltım stratejileri değerlendirilmiştir. Ayrıca Hassas tarım teknolojileri, minimum toprak işleme ve karbon dengeleme mekanizmalarının entegrasyonu gibi çözüm önerileri sunulmuştur. Bu doğrultuda, politika yapıcılar ve araştırmacılar için yönlendirici bir çerçeve belirlemek içim rehber niteliği taşıyan araştırmamızda, elde edilen bulgular, yangın-tarım-karbon etkileşiminin bütüncül olarak ele alınması gerektiğini göstermekte ve iklim değişikliğiyle mücadelede tarımsal planlamanın yeniden yapılandırılması çağrısında bulunulmuştur.
The increasing frequency and intensity of forest fires significantly affect not only natural ecosystems but also the surrounding agricultural production systems. In the post-fire period, physical and biochemical degradation in the soil reduces cereal productivity and necessitates the use of additional inputs in the production process. This situation leads to a marked increase in the carbon footprint, particularly in cereals cultivated over large areas such as wheat and barley, due to intensified fuel consumption, nitrogen fertilization, and intensive soil tillage practices. In this study, the indirect impacts of wildfire-induced terrestrial carbon emissions on cereal agriculture are examined through an interdisciplinary perspective. Supported by literature-based analyses and case studies, post-fire carbon mitigation strategies are evaluated. Additionally, solution-oriented approaches such as the integration of precision agriculture technologies, minimum tillage, and carbon offset mechanisms are presented. Accordingly, this research provides a guiding framework for policymakers and researchers, emphasizing the need for a holistic understanding of the fire–agriculture–carbon nexus. The findings highlight the necessity of re-structuring agricultural planning as a crucial component in the fight against climate change.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Agronomi |
| Bölüm | Derleme Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 19 Ekim 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 30 Temmuz 2025 |
| Kabul Tarihi | 24 Eylül 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 6 Sayı: 2 |