The Relationship Between Academicians' Complementary Life Skills And Organizational Virtue With Employee Performance

Yıl 2024, , 373 - 385, 27.12.2024

Murat Kalfa , Selda Kocamaz Adaş , Yusuf Günaydın

https://doi.org/10.54979/turkegitimdergisi.1571377

Öz

Academicians are among the main actors of the education system who train teachers who educate the society. Supplementary life skills are the basic competencies that individuals need to be able to continue both their private and business lives at a good level. Organizational virtue, on the other hand, covers the value judgments and behavioral norms of employees within the organization. In this context, the aim of the study is to examine the relationship between academicians' supplementary life skills and organizational virtue and employee performance. The study was designed in a relational and descriptive design in the screening model within the scope of the quantitative method. The research group of the study consists of a total of 329 academicians (88 female + 241 male). The measurement tools are; Life Skills Scale consisting of 5 dimensions and 30 items developed by Bolat and Balaman (2017), Organizational Virtue Scale consisting of 3 dimensions and 15 items adapted to Turkish by Erkmen and Esen (2012), and Employee Performance Scale consisting of a single dimension and 7 items developed by Erdoğan (2011). When the relationships between the sub-dimensions of complementary life skills and employee performance were examined, it was seen that there was a positive relationship with all sub-dimensions and this relationship was statistically significant. When the relationships between the dimensions of organizational virtuousness and employee performance were examined, it was seen that there was a positive relationship between all sub-dimensions and employee performance and this relationship was statistically significant. As a result, it was seen that life skills and organizational virtuousness were factors related to employee performance. It was determined that the increase in life skills and organizational virtuousness also increased employee performance.

Anahtar Kelimeler

Complementary Life Skills, Organizational Virtuousness, Employee Performance, Organizational Behavior, Academicians

Akademisyenlerin Tamamlayıcı Yaşam Becerileri ve Örgütsel Erdemliliğin Çalışan Performansıyla İlişkisi

Öz

Akademisyenler, toplumu eğiten öğretmenleri yetiştiren, eğitim sisteminin baş aktörleri arasında yer alır. Tamamlayıcı yaşam becerileri ise bireylerin hem özel hem de iş yaşamlarını iyi seviyede sürdürebilmeleri için ihtiyaç duydukları temel yeterliliklerdir. Örgütsel erdem ise çalışanların örgüt içindeki değer yargılarını ve davranış normlarını kapsar. Bu doğrultuda çalışmanın amacı akademisyenlerin tamamlayıcı yaşam becerileri ve örgütsel erdemliliğin çalışan performansıyla ilişkisini incelemektir. Çalışma nicel yöntem kapsamında tarama modelinde ilişkisel ve betimsel bir desende tasarlanmıştır. Çalışmanın araştırma grubunu toplam 329 akademisyen (88 kadın + 241 erkek) oluşturmaktadır. Ölçme araçları; Bolat ve Balaman’ın (2017) geliştirdiği 5 boyut 30 maddeden oluşan Yaşam Becerileri Ölçeği, Erkmen ve Esen (2012) tarafından Türkçeye uyarlanan 3 boyut 15 maddeden oluşan Örgütsel Erdemlilik Ölçeği; Erdoğan (2011) tarafından geliştirilen tek boyut 7 maddeden oluşan Çalışan Performansı Ölçeğidir. Tamamlayıcı yaşam becerilerinin alt boyutlarıyla çalışan performansı arasındaki ilişkiler incelendiğinde, tüm alt boyutlarla pozitif yönde bir ilişki bulunduğu ve bu ilişkininde istatistiksel açıdan anlamlı olduğu görülmüştür. Örgütsel erdemliliğin boyutlarıyla çalışan performansı ilişkilerine bakıldığında ise tüm alt boyutlarla çalışan performansının arasında pozitif bir ilişki olduğu ve bu ilişkinin istatistiksel açıdan anlamlı olduğu görülmüştür. Sonuç olarak, yaşam becerileri ve örgütsel erdemliliğin çalışan performansıyla ilişkili faktörler oldukları görülmüştür. Yaşam becerileri ve örgütsel erdemlilikteki artışın çalışan performansını da artırdığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Tamamlayıcı Yaşam Becerileri, Örgütsel Erdemlilik, Çalışan Performansı, Örgütsel Davranış, Akademisyenler

Kaynakça

• Akbolat M., Durmuş A., & Özgün, Ü. (2017): Örgütsel Erdemliliğin Personel Güçlendirmeye Etkisi ve Otantik Liderliğin Aracı Rolü. İşletme Bilimi Dergisi, 5 (2), 71-88.
• Argon, T., & Eren, A. (2004). İnsan Kaynakları Yönetimi, Ankara: Nobel.
• Balasundari, B. R., & Benjamin, E. A. (2014). Correlation of life skills and academic achievement of high school students. Indian Journal of Applied Research, 4(4), 147-148.
• Bolat, Y., & Balaman, F. (2017). Yaşam becerileri ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(4), 22-39.
• Cameron, K. S., Bright, D., & Caza, A. (2004). Exploring the relationships between organizational virtuousness and performance. American behavioral scientist,47(6),766-790
• Caza, A., Barker, B.A., & Cameron K.S. (2004). Ethics and ethos: The buffering and amplifying effects of ethical behavior and virtuousness. Journal of Business Ethics, 52 (2), 169-178.
• Chowhan, J., Pries, F., & Mann, S. (2017). Persistent innovation and the role of human resource management practices, work organization, and strategy. Journal of Management & Organization, 23(3), 456-471.
• Creswell, J. W., & Creswell, J. D. (2017). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches. Sage publications.
• Çalık, T. (2003). Performans Yönetimi: Ankara: Gündüz Eğitim Yayınları.
• Demircioğlu, H. (2016). Yaşam Becerileri (Etkinlik Kitabı). http://mebk12.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/51/01/189506/dosyalar/2016_01/06094504_yaambecerilerietkinlikkitab6.pdf Erişim Tarihi: 12.11.2023
• Düz, S., & Açak, M. (2018). Sporun Yaşam Becerilerine Etkisi Ölçeğinin Türk Kültürüne Uyarlanması. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 5(9), 74-86.
• Erawan, P. (2010). Developing Life Skills Scale for High School Students through Mixed Methods Research. European Journal of Scientific Research, 47 (2), 169-186.
• Erdoğan, E. (2011). Etkili Liderlik Örgütsel Sessizlik ve Performans İlişkisi. Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Gebze.
• Erkmen, T., & Esen, E. (2012). Örgütsel Erdemlilik Ölçeğinin Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Business and Economics Research Journal, 3 (4), 107-121.
• Fındıkçı, İ. (1999). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.
• Fraenkel, J. R., Wallen, N. E., & Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education (8. bs.). New York: McGraw-Hill.,
• Fuentes-Fuentes, M. M., Albacete-Sáez, C. A., & Lloréns-Montes, F. J. (2004). The impact of environmental characteristics on TQM principles and organizational performance. Omega, 32(6), 425-442.
• Gazioğlu, A. E. İ., & Canel, A. N. (2015). Bağımlılıkla Mücadelede Okul Temelli Bir Önleme Modeli: Yaşam Becerileri Eğitimi. Addicta: The Turkish Journal on Addictions, 2(2), 5-44.
• George, D., & Mallery, M. (2010). SPSS for Windows Step by Step: A Simple Guide and Reference, 17.0 update (10a ed.) Boston: Pearson.
• Hair, J., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010) Multivariate data analysis (7th ed.). Upper Saddle River, New Jersey: Pearson Educational International.
• Helvacı, M. A. (2002). Performans Yönetimi Sürecinde Performans Değerlendirmenin Önemi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1), 155-169. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.5bfda0309c5ee0.98562859 Erişim Tarihi: 01.11.2023
• Ibarraran, P., Ripani, L., Taboada, B., Villa, J. M., & Garcia, B. (2014). Life skills, employability and training for disadvantaged youth: Evidence from a randomized evaluation design. IZA Journal of Labor & Development, 3(1), 10-34.
• Isa, A. H. (2017). Effectiveness of Life Skill Training towards Improvement of Self-Business of Society. 9th International Conference for Science Educators and Teachers (ICSET). Advances in Social Science, Education and Humanities Research, 118, 369-373.
• James, L. (2014). Yaşam Becerileri (Çev. Alican Pınarbaşı). İstanbul: Beyaz Yayınları.
• Kennedy, F., Pearson, D., Brett-Taylor, L., & Talreja, V. (2014). The Life Skills Assessment Scale: Measuring Life Skills of Disadvantaged Children in the DevelopingWorld. Social Behavior and Personality: An International Journal, 42(2), 197-209.
• Kirkman, B.L., & Rosen, B. (1999). Beyond Self-Management: Antecedents and Consequences of Team Empowerment. Academy of Management Journal, 42 (1), 58-74.
• Kolburan G., & Tosun Ü. (2011). İlköğretim II. Kademe Öğrencileri Arasında Yaşam Becerileri Eğitimi Yoluyla 1. Kademede Edinilmiş Değerleri Pekiştiren Gelişimsel Bir Model Önerisi. Değerler Eğitimi Sempozyumu (Sosyal ve Kurumsal Yönleriyle Değerler Eğitimi), Bildiri Özetleri Kitabı, ss. 246-247, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, 26-28 Ekim, Eskişehir
• Kurtdede-Fidan, N., & Aydogdu, B. (2018). Life Skills from the Perspectives of Classroom and Science Teachers. International Journal of Progressive Education, 14(1), 32-55.
• Laud, R., Arevalo, J., & Johnson, M. (2016). The changing nature of managerial skills, mindsets and roles: Advancing theory and relevancy for contemporary managers. Journal of Management & Organization, 22(4), 435-456.
• Mangrulkar, L., Whitman, C. V., & Posner, M. (2001). Life skills approach to child and adolescent healthy human development. Pan American Health Organization.
• Manz, C., Cameron, K., Manz, K., & Marx, R. (2006): Values and Virtues in Organizations: An Introduction. Journal of Management, Spirituality & Religion, 3 (1-2), 1-12, DOI: 10.1080/14766080609518608
• Pettigrew, A. M. (1979). On studying organizational cultures. Administrative science quarterly, 24(4), 570-581.
• Pierce, S., Gould, D., & Camiré, M. (2017). Definition and Model of Life Skills Transfer. International Review of Sport and Exercise Psychology, 10(1), 186-211.
• Pugh, D. (1991). Organizational Behaviour. London: Prentice Hall International Ltd. Rahman, S. U., & Bullock, P. (2005). Soft TQM, hard TQM, and organisational performance relationships: an empirical investigation. Omega, 33(1), 73-83.
• Rego, A., Ribeio, N., Cunha, M.P., & Jesuino, J.C. (2011). How happiness mediates the organizational virtuousness and affective commitment relationship. Journal of Business Research, 64, 524–532.
• Rego, A., Ribeiro, N., & Cunha M.P. (2010). Perceptions of Organizational Virtuousness and Happiness as Predictors of Organizational Citizenship Behaviors. Journal of Business Ethics, 93, 215–235.
• Schober, P., Boer, C., & Schwarte, L. A. (2018). Correlation coefficients: appropriate use and interpretation. Anesthesia & Analgesia, 126(5), 1763-1768.
• Şahin, M.Y., Akyel, Y., & Çolakoğlu, T. (2013). Örgütsel Vatandaşlık: Kamu ve Bağımsız Spor Örgütleri Yöneticileri Üzerine Bir Araştırma. The Journal Of Academic Social Science Studies, 6(8), 1067-1083.
• Tabachnick, L., & Fidell, L, S. (2013). Using Multivariate Statistics (sixth ed.) Pearson, Boston.
• Tunçer, P. (2013)., Örgütlerde Performans Değerlendirme ve Motivasyon. Sayıştay Dergisi, 88 (1), 87-108.
• UNESCO (2001). Life Skillls on Adolescent Reproductive Health. Bangkok: UNESCO Regional Clearing House on Population Education and Communication. http://unesdoc.unesco.org/images/0012/001251/125112Eo.pdf Erişim: 13.11.2023
• WHO (1997). Life Skills Education for Children and Adolescents in Schools. http://unipd-centrodirittiumani.it/en/diritti_umani_disabili/Life-skills-education-in-schools-Programme-on-mental-health/55 Erişim Tarihi: 12.11.2023
• Yazıcıoğlu, Y., & Erdoğan, S. (2015). Yaşam Becerileri. Ankara: Detay Yayınları.
• Yelboğa, A. (2006). Kişilik Özellikleri ve İş Performansı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. İş, Güç: Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 8(2), 196-211.