Gübrelemenin Sakız Fasulyesinin [Cyamopsis tetragonoloba (L.) Taub.] Ot Verimi ve Bazı Özelliklerine Etkisi

Yıl 2017, Cilt: 4 Sayı: 1, 79 - 87, 06.01.2017

Müge Batırca Fırat Alatürk Ahmet Gökkuş

Öz

Ülkemizde yetiştirilebilecek yazlık
baklagil yem bitkileri türü oldukça sınırlıdır. Bu bakımdan sakız fasulyesi
önemli bir seçenek olabilir. Bu çalışmada sakız fasulyesinde farklı gübre
çeşidi ve dozlarının yetiştiricilikle ilgili bazı özellikler üzerindeki
etkileri belirlenmiştir. Araştırma Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Dardanos
Yerleşkesi Ziraat Fakültesi uygulama alanında 2015 yılında yürütülmüştür.
Tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulan denemede, 3
azot (0, 3, 6 kg/da) ve 5 fosfor (0, 3, 6, 9, 12 kg/da) dozu uygulanmıştır.
Araştırmadan elde edilen verilere göre, gübre dozlarının kuru madde oranı, dal
sayısı, sap kalınlığı ve yaprak/sap oranı üzerine etkisi istatistiki olarak
önemli olmazken, yeşil ve kuru ot verimi, bitki boyu ve yaprak sayısına etkisi
önemli olmuştur. 6 kg N + 9 kg P₂O₅ ve 3 kg N + 6 kg P₂O₅
gübre dozlarında en yüksek yeşil ot (2710.0 kg/da) ve en yüksek kuru ot verimi
(713.1 kg/da) gözlenmiştir. En yüksek bitki boyu 114.7 cm ile dekara 3 kg N + 9
kg P₂O₅, en fazla yaprak sayısı 144.0 adet ile 6 kg N + 6
kg P₂O₅ gübre dozlarında belirlenmiştir. Sonuç olarak,
Çanakkale ve benzeri çevrelerde ot üretimi amacıyla sakız fasulyesi
yetiştiriciliğinde dekara 3 kg N ve 9 kg P₂O₅ verilmesi
uygun olacaktır.

Anahtar Kelimeler

Sakız fasulyesi, Cyamopsis tetragonoloba, gübre, ot verimi

Kaynakça

• Açıkgöz, E. 1991. Yem Bitkileri. Uludağ Üniversitesi. Basımevi, Bursa.
• Açıkgöz, E., Uzun, A., Bilgili, U. and Sıncık, M. 2004. Yield and quality performances of forage type pea strains contrasting leaf types. European J. Agronomy, 22: 85-94.
• Alatürk, F. 2012. Gübrelemenin Çanakkale İli ve Meralarında Verim ve Otun Kimyasal Bileşimine Etkileri (Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Çanakkale.
• Altın, M. ve Gökkuş, A. 1998. Erzurum sulu koşullarında bazı yem bitkileri ile bunların karışımlarının değişik ekim şekillerindeki kuru ot verimleri üzerinde bir araştırma. Doğa Tarım ve Orman Dergisi, 12(1): 24-3.
• Altın, M., Gökkuş, A. ve Koç, A. 2005. Çayır Mera Islahı. TKB, TÜGEM, Çayır-Mera Yem Bitkileri ve Havza Geliştirme Daire Başkanlığı, Ankara, 468s.
• Anderson, E., 1949. Endosperm mucilages of legumes. Ind. Eng. Chem., 41: 2887-2890.
• Anlarsal, A.E. ve Gülcan, H., 1988. Çukurova koşullarında fiğ (Vicia sativa L.) çeşitlerinde önemli bazı karakterlerde genetik ve çevresel varyabilitenin saptanması üzerinde bir araştırma. Ç.Ü. Ziraat Fak. Dergisi, 3(2): 101-107.
• Arora, R.N. and Pahuja, S.K. 2008. Mutagenesis in guar (Cyamopsis tetragonoloba (L.) Taub.). Plant Mutation Reports, 2(1): 7-9.
• Ayub, M., Nadeem, M.A., Naeem, M., Tahir, M., Tariq, M. and Ahmad, W. 2012. Effect of different levels of P and K on growth, forage yield and quality of cluster bean (Cyamopsis tetragonolobus L.). The Journal of Animal and Plant Sci., 22(2): 479-483.