Türkiye'de Kültür Politikasının Kurumsallaşma Sürecine Genel Bir Bakış

Yıl 2018, Cilt: 3 Sayı: 2, 57 - 70, 29.10.2018

Erdem Ünal Demirci Ömer Faruk Gençkaya

Öz

Türkiye’nin kültür
politikalarına dönük kurumsallaşma çabalarını ele alacağımız bu makalede,
öncelikle kültür tanımından yola çıkarak zaman içinde değişen ve dönüşen
kültürel süreçleri irdelemeye çalıştık. Farklı zamanlarda farklı coğrafyalarda
değişkenlik arz eden kültürel süreçlerin kurumsal yapılar üzerindeki etkisi ve
toplumsal yapıyı dönüştürebilme gücü, kültür politikalarını ortaya çıkartan
zemini yaratmıştır. Böylelikle 1960’larda UNESCO kapsamında “kültür hakkı” ilk
kez ele alınmış ve devletlerin bu hakkı yükümlülük haline getirmesi
sağlanmıştır. “Kültürün demokratikleşmesi” adım adım “kültürel demokrasiye”
evirilerek kitleselleşmiş ve kültür politikalarının parametrelerini
değiştirmiştir. Diğer yandan Türkiye’de kültür politikaları Osmanlı’dan kalan
miras ile çeşitli evrelerden geçerek günümüze kadar etkisini hissettirmiştir.
Özellikle 2000’li yıllarda özel sektörün kültür yatırımlarını giderek artan
oranda teşvik etmesi ve 2013’te Avrupa Konseyi’ne sunulan Ulusal Rapor’un resmi
manada ilk kez kültür politikasını netleştirmesi kurumsal açıdan düşünüldüğünde
önemli hamleler olarak karşımıza çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kültür, Türkiye’de kültür politikaları

Kaynakça

• Öndin, Nilüfer. Cumhuriyet’in Kültür Politikası ve Sanat (1923-1950), İstanbul: İnsancıl Yayınları, 2003.
• Güvenç, Bozkurt. İnsan ve Kültür, 5. Baskı, İstanbul: Remzi Kitabevi, 1991.
• Ada, Serhan. “Bir Yeni Kültür Politikası İçin”, Türkiye’de Kültür Politikalarına Giriş içinde. Serhan Ada ve H. Ayça İnce (drl.), İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2009, ss. 81-109.