The Awareness of Instomental Education The Viola Student’s at The Music Teaching Program

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 2, 84 - 93, 30.08.2020

Hasan Okay Gökçem Bahar

Öz

Instrument education as an important aspect of the music teaching program has been the subject of many scientific researches for deeper recognition and development of various proposals. Although the researches carried out to date have taken many aspects about instrumental education, it can be said that the researches about the qualitative evaluation of the opinions of the individual instrument students towards the instrumental education have been limited. When considered as an instrumental training process, the acquisition of data on the self-evaluation of learners who are directly affected by the process may lead to new evaluation opportunities. It is known that studies on the viola education in particular have been limited in the field of instrument education. While researching the opinions of the viola students on various topics, it seems meaningful to evaluate the past, present and future thoughts of the viola students’ viola education. In this context, the research aims to determine the awareness of viola learners about musical instrument trainings. The research was conducted with 10 viola students who were educated in Balıkesir University Necatibey Education Faculty Music Teaching Program and the findings obtained by qualitative analysis method were interpreted.

Anahtar Kelimeler

Music teaching, individual instrument education, the viola education, mixed method

Müzik Öğretmenliği Programı Viyola Öğrencilerinin Çalgı Eğitimleri Hakkındaki Farkındalıkları

Öz

Müzik öğretmenliği programının önemli bir boyutu olarak çalgı eğitimi, daha derin tanınması ve çeşitli önerilerin de geliştirilmesi için birçok bilimsel araştırmanın konusunu oluşturmuştur. Bugüne kadar yapılan araştırmalar birçok açıdan konuyu ele alsa da, bireysel çalgı öğrencilerinin çalgı eğitimlerine dönük görüşlerinin nitel olarak değerlendirilmesine ilişkin araştırmaların sınırlı kaldığı söylenebilir. Çalgı eğitimi bir süreç olarak düşünüldüğünde, sürecin doğrudan etkisinde olan öğrenenlerin kendilerini değerlendirmelerine ilişkin verilerin alınması yeni değerlendirme olanakları doğurabilir. Çalgı eğitimi özelinde viyola eğitimi üzerine araştırmaların daha da sınırlı kaldığı bilinmektedir. Viyola öğrencilerinin çeşitli konularda görüşlerinin alındığı araştırmalar olmakla birlikte, viyola öğrencilerinin viyola eğitimlerine dönük geçmişe, şimdiye ve geleceğe dönük düşüncelerinin değerlendirilmesi anlamlı görünmektedir. Bu bağlamda araştırma müzik öğretmenliği programı viyola öğrencilerinin çalgı eğitimleri hakkındaki farkındalıklarını belirlemeyi amaçlamaktadır. Araştırmada Balıkesir Üniversitesi Necatibey Eğitim Fakültesi Müzik Öğretmenliği Programında eğitim alan 10 viyola öğrencisi ile yarı yapılandırma görüşme yapılarak, nitel analiz yöntemiyle elde edilen bulgular yorumlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Müzik öğretmenliği, bireysel çalgı eğitimi, viyola eğitimi, karma yöntem

Kaynakça

• Acay, S. (2007). Türkiye’de eğitim fakültelerinin güzel sanatlar eğitimi bölümü, müzik eğitimi anabilim dallarında keman eğitimi için öğrenci seçiminde ölçütler. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu, Türkiye.
• Akbulut, C. (2014). Flüt eğitiminde temel tekniklerin kazandırılmasında kullanılan etütlerde karşılaşılan problemlere ilişkin öğrenci görüşleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli, Türkiye.
• Anguera, M. T., Blanco-Villaseñor, A., Losada, J. L., Sánchez-Algarra, P., & Onwuegbuzie, A. J. (2018). Revisiting the difference between mixed methods and multimethods: Is it all in the name? Quality & Quantity, 52(6), 2757–2770. http://doi.org/10.1007/s11135-018-0700-2.
• Avcı, A. (2018). Animasyon destekli piyano öğretim yöntemi materyallerine ilişkin öğrenci görüşleri. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2(1), 14-37.
• Birgül, Y., Nacakcı, Z. (2017). Güzel sanatlar liseleri viyola eğitiminde kullanılan repertuvara yönelik öğrenci ve öğretmen görüşleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 22(9), 413-427.
• Çalışkan, T. (2008). Müzik öğretmeni adaylarının bireysel çalgı eğitimine güdülenme düzeyleri ve başarı durumları arasındaki ilişki. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, Türkiye.
• Dikici, M.M. (2014). Viyolonsel eğitiminde karşılaşılan entonasyon probleminin çözümüne yönelik yöntemlere ilişkin öğrenci görüşleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli, Türkiye.
• Erdem, B. (2013). Müzik öğretmeni adaylarının bireysel çalgı eğitimine dönük motivasyon düzeylerinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum, Türkiye.
• Ersoy, A.F. (2016). Fenomenoloji. Eğitimde Nitel Araştırma Desenleri. Ahmet Saban ve Ali Ersoy (Ed.). (ss 81-134). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Ferm, C., & Thorgersen, K. (2007). Aesthetic communication in music education : student’s awareness. In International Society for the Philosophy of Music Education Symposium. Retrieved from http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:ltu:diva-27124
• Gordon, E.E. (1984). Instrument Timbre Preference Test. Chicago: GIA.
• Kurtçu, (2012). Güzel sanatlar fakülteleri müzik bölümü müfredatlarında bulunan keman eğitimi derslerinde yaşanan sorunların öğrenci ve öğretmen görüşleri doğrultusunda incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum, Türkiye.
• Kutlu, G. (2011). Güzel sanatlar ve spor liseleri 9. sınıf öğrencilerinin keman eğitimi başlangıcındaki hazır bulunuşluk düzeylerine ilişkin öğretmen ve öğrenci görüşlerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
• Maxwell, J. A. (2010). Using numbers in qualitative research. Qualitative Inquiry, 16(6), 475–482. https://doi.org/10.1177/1077800410364740.
• Merriam, S.B. (2013). Nitel Araştırma Desen ve Uygulama için Bir Rehber. (Çev.Ed. S. Duran). Nobel Yayınları.
• Okay, H.H. (2005). Anadolu güzel sanatlar liselerinde verilmekte olan viyola eğitiminin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa, Türkiye.
• Özay, S. (2013). Müzik öğretmeni yetiştirme sürecinde çalgı eğitiminin sorunları (Gazi Üniversitesi Örneği). (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
• Özdemir, M. (2014). Nitel veri analizi: Sosyal bilimlerde yöntembilim sorunsalı üzerine bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,11(1), 323-343.
• Özder, Z. (2009). Anadolu güzel sanatlar liseleri viyolonsel eğitiminde motivasyonun yeri ve önemine ilişkin öğretmen ve öğrenci görüşleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
• Parasız, G. (2001). Türkiye’de eğitim fakülteleri güzel sanatlar eğitimi bölümlerinde öğretim elemanı ve öğrenci görüşlerine göre ana çalgı keman eğitiminde karşılaşılan sorunların incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum, Türkiye.
• Soytok, S. (2012). Güzel sanatlar ve spor liselerindeki flüt eğitiminin öğrenci ve öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir, Türkiye.
• Şahin, P., Akpınar, M. (2017). Güzel sanatlar liselerinde piyano öğretimi sürecinde öğretmen ve öğrenci görüşlerinin karşılaştırılması. Ihlara Eğitim Araştırmaları Dergisi. 2(2), 39-49.
• Tebiş, C., Okay, H. H. (2013). Türkiye’de müzik sanatı ve eğitiminde keman ve viyola konulu lisansüstü tezlerin konu ve yöntem olarak incelenmesi. International Journal Of New Trends in Arts, Sports & Science Education (Ijtase), 2(2).
• Tepe, S. (2010). Müzik öğretmenliği programında bireysel çalgı eğitimi-gitar öğrencilerinin mesleki yeterlik algılarının değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, Türkiye.