The Role and Importance of Recreation Activities in The Disabled (Qualitative Work on Down Syndrome)

Yıl 2020, , 149 - 160, 31.12.2020

Zühal Kılınç

https://doi.org/10.30769/usbd.773709

Öz

In this study, it was aimed to determine the effects of sports recreation activities in special education practice and rehabilitation centers in children with Down syndrome. Teachers from different branches who work in this kind of centers located in Tatvan, district of Bitlis province, formed the universe, and eight male and three female teachers who accepted to participate in the study in a voluntary base formed the sample of the study. The researcher, in the study conducted by qualitative method, used interview technique. Based on various scientific sources (periodicals, books etc.), laws and regulations the researcher created a draft interview form consisting of 18 items. The advisor of this thesis and the other two experts of the subject examined 18 items, andfive of them, whichwere not directly related to the purpose of the study, were excluded from the draft interview form. The form consists of 13 items. All items are in the type of “semi-structured open-ended” question. In addition, an “Information Form” prepared by the researcher to gather individual information about the teachers. “Descriptive analysis” method was used in the analysis of the data. According to the results of the study, the recreation activities has a positive effect on the health, level of perception and free behavior on their own on children with Down syndrome.

Anahtar Kelimeler

Disability, recreation, down syndrome, special education

Rekreasyon Faaliyetlerinin Engellilerde Yeri ve Önemi (Down sendromu Üzerine Nitel Çalışma)

Öz

Bu çalışmada, özel eğitim uygulama ve rehabilitasyon merkezlerinde sürdürülen sportif rekreasyon etkinliklerinin Down sendromlu çocuklardaki etkilerini belirlemek amaçlanmıştır. Bitlis ili Tatvan ilçesinde yer alan bu tür merkezlerde görev yapan farklı dallardaki öğretmenler çalışmanın evrenini, çalışmada yer almayı gönüllü olarak kabul eden 8 erkek 3 kadın öğretmen çalışmanın örneklemini oluşturmuştur. Araştırmacı, nitel yöntemle yapılan çalışmada, görüşme tekniğini kullanmıştır. Araştırmacı, çeşitli bilimsel kaynaklar (süreli yayın ve kitap vb.), yasa ve yönetmeliklere dayanarak 18 maddeden oluşan bir taslak “görüşme formu” hazırlamıştır. Bu tezin danışmanı ve konunun diğer iki uzmanı da 18 maddeyi incelemiş, amaca doğrudan yönelik olmayan 5 madde göz ardı edilmiştir. Form, 13 maddeden oluşmuştur. Tüm maddeler, “yarı yapılandırılmış açık uçlu” soru formundadır. Ayrıca, öğretmenler hakkında kişisel bilgi toplamak için, araştırmacı tarafından hazırlanmış “Bilgi Formu” kullanılmıştır. Verilerin çözümlemesinde “betimsel analiz” yöntemi kullanılmıştır. Çalışma sonuçlarına göre; rekreasyon etkinlikleri Down sendromlu çocukların sağlıklarına, algılama ve kendi başlarına özgür bir biçimde davranış sergileme düzeylerine olumlu etki yapmıştır.

Anahtar Kelimeler

engellilik, rekreasyon, down sendromu, özel eğitim

Kaynakça

• Ahmetoğlu, E., Canarslan, H., Vatansever, Ü. & Kutlu, K. (2005). Zihin ve hareket engelli çocuklar için eğitim araştırma ve uygulama merkezinde izlenen olguların demografik özellikleri. Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 22: 88-92.
• Akandere, M. & Tekin, A. (2002). The effect of physical exercise on anxiety. The Sport Journal, 5(2). https://thesportjournal.org/article/the-effect-of-physical-exercise-on-anxiety/, [Erişim Tarihi: 6 Ocak 2019].
• Arent, S.M., Landers, D.M. & Etnier, J.L. (2000). The effects of exercise on mood in older adults: A meta-analytic review. Journal of aging and physical activity, 8: 407-430. doi: 10.1123 / japa.8.4.407.
• Aşçı, F.H. (2003). The effects of physical fitness training on trait anxiety and physical self-concept of female university students. Psychology of Sport and Exercise, 4: 255-264. https://doi.org/10.1016/S1469-0292(02)00009-2.
• Aydın, İ. & Sarol, H. (2014). Otizmli bireylerin fiziksel aktivite programlarına katılımını engelleyen faktörlerin incelenmesi. International Journal of Science Culture and Sport, 1, 870-880. doi:10.14486/IJSCS162.
• Bayazıt, B., Fil, H., Son, M., Çolak, S., Eskiyecek, C. G. & Çolak, E. (2014). Eğitilebilir zihinsel engelli kız çocuklarda cimnastik çalışma programının denge gelişimine etkisinin incelenmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(8), 370-377. https://doi.org/10.16992/ASOS.441.
• Chasey, W. & Wyrick, W. (1971). Effects of a physical development program on psychomotor ability of retarded children. American Journal of Mental Deficiency, 75, 566-570.
• Cicero, S., Avgidou, K., Rembouskos, G., Kagan, K.O. & Nicolaides, K.H. (2006). Nasal bone in first-trimester screening for trisomy 21. American Journal of Obstetrics and Gynecology, 195: 109-14. doi: https://doi.org/10.1016/j.ajog.2005.12.057.
• Dükkancı, Y. (2008). Çocuklarda fiziksel aktivite ve sağlık ilişkili fiziksel uygunluk özelliklerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Muğla.
• Esatbeyoğlu, F. & Karahan, B. (2014). Engelli bireylerin fiziksel aktiviteye katılımlarının önündeki engeller. Spor Bilimleri Dergisi, 25(2), 43-55. https://doi.org/10.17644/sbd.171307.
• Gençöz, F. (1997). The effects of basketball training on thema adaptive behaviours of trainable mentally retarded children. Research in Developmental Disabilities, 18, 1-8.
• Hodapp, R. M., Urbano, R.C. & So, S. A. (2006). Using an epidemiological approach to examine outcomes affecting young children with Down Syndrome and their families. Down Syndrome Research and Practice, 10 (2), 83-93. doi: 10.3104 / perspectives.309.
• Ilkım, M., Kalaycı, M., Güleroğlu, F. & Gündoğdu, C. (2018). Down sendromlu çocuklarda sportif etkinliklere katılma durumuna göre sosyal uyum ve beceri düzeyinin incelenmesi. İnönü University International Journal of Social Sciences (INIJOSS), 7(1), 162-172. https://dergipark.org.tr/tr/pub/inijoss/issue/38239/430192.
• İlhan, L. (2008). Eğitilebilir zihinsel engelli çocuklarda beden eğitimi ve sporun sosyalleşme düzeylerine etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 16(1), 315-324.
• Khoury, M. J. & Erickson, D. J. (1992). Improved ascertainment of Cardiovascular malformations in infants with Down’s Syndrome: Atlanta 1968 through 1989. American Journal of Epidemiology, 136: 1457-1464.
• Kılıçaslan, Ç. (2008). Ortaca kenti rekreasyon alanlarının mevcut durumu ve Muğla Üniversitesi Ortaca Meslek Yüksekokulu öğrencilerinin rekreasyon alanlarına yönelik beklentileri. Düzce Üniversitesi Ormancılık Dergisi, 4 (1-2), 3-16.
• Landers, D.M. & Arent, S.M., (2001). Physical activity and mental health. In R.N. Singer, H.A. Hausenblas, & C.M. Janelle (Eds.). Handbook of Sport Psychology, 2nd ed. New York: John Wiley & Sons: 740-765.
• Lau, T. K., Fung, H.Y.M., Rogers, M. S. & Cheung, K.L. (1998). Racial variation in ıncidence of trysomy 21. American Journal of Medicine Genetics, 75: 386-88. doi: 10.1111 / j.1471-0528.1986.tb07961.x.
• Leonard, S., Msall, M., Bower, C., Tremont, M. & Leonard, H. (2002). Functional Status of School-Aged Children with Down Syndrome. Journal of Paediatrics and Child Health, 38: 160-65. https://doi.org/10.1046/j.1440-1754.2002.00736.x.
• Martin, K.A. & Sinden, A.R. (2001). Who will stay and who will go? A review of older adults’ Adherence to randomized controlled trials of exercise. Journal of Aging and Physical Activity, 9: 91-114. https://doi.org/10.1123/japa.9.2.91.
• McAuley, E., Blissmer, B., Katula, J., Duncan, T.E. & Mihalko, S.L. (2000). Physical activity, self-esteem, and self-efficacy relationships in older adults: A randomized controlled trial. Annals of Behavioral Medicine, 22: 131-139. doi: 10.1007 / BF02895777.
• Milli Eğitim Bakanlığı. (2007). Çocuk gelişimi ve eğitimi zihinsel engelliler. Ankara: Milli Eğitim Basımevi: 28.
• Odabaş, C. (2016). Eğitilebilir otizmli çocuklarda düzenli spor eğitiminin bireysel beceriler üzerine etkilerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
• Öztürk, M. A. (2019). Üniversite öğrencilerinin rekreasyonel fiziksel aktivitelere katılım engellerinin karşılaştırılması. Gelecek Vizyonlar Dergisi, 3, 12-19. doi: 10.29345/futvis.68.
• Sarı, H. Y. (2010). Zihinsel yetersiz bireylerin sağlık sorunları. TAF Preventive Medicine Bulletin, 9(2), 145-50.
• Tekin, A. & Kaldırımcı, M. (2008). The effect of recreational physical exercise on physical condition and depression levels of elderly. Turkish Journal of Geriatrics, 11(1), 18-25.
• Tekin, G., Amman, M. T. & Tekin, A. (2009). The effect of recreational physical exercise on depression and assertiveness levels of university students. Journal of Human Sciences, 6(2), 148-159.
• Toker, M. (2016). Down sendromlu çocuğa sahip annelerin aile gereksinimlerinin belirlenmesi ve sosyal destek algılarına yönelik görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hasan Kalyoncu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
• Ville, Y. (2005). How to improve the screening and diagnosis of fetal aneuploidy?. Bulletin of the New York Academy of Medicine, 189: 1773-84.
• Volman, M.J., Visser, J.J. & Lensvelt -Mulders, G.J. (2007). Functional status in 5 to 7-year-old children with Down Syndrome in relation to motor ability and performance. Mental Ability, Disability and Rehabilitation, 29: 25-31.
• Wiedeman, H.R. & Kunze, J. (1997). Clinical Syndromes. 3rd ed. London: Mirror International Publisher Limited: 49. Yılmaz, A., Şentürk, U. & Demir, E. (2015). Zihinsel engellilerde fiziksel aktiviteye yönelik uygulamaların içerik analizi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 13, 312-327.