Political Ideologies and Ecologism from Rhetoric to Practice: Major Factors in Their Nexus

Yıl 2023, , 78 - 95, 25.02.2023

Korkmaz Yıldırım

https://doi.org/10.21076/vizyoner.1102862

Öz

The aim of the study is to explore the level of relationship between the idea of ecologism and sociopolitical, demographic, and cultural factors. In particular, how the relationship between the political preferences adopted by individuals and the tendency towards ecological worldview varies between cultures, and how it affects the policies developed for dealing with ecological problems are among ones discussed in the academic and political field. In addition, it is argued that political and cultural values such as the significance of democracy, property issues, postmaterialist values, and demographic factors as gender, age, education, income level and country have a determining effect on the ecological privileges. In this context, considering the results of the 7th Wave World Values Research Survey (2017-2021), the level of relationship between the variables is tried to be estimated with the Chi-Squre (X2) analysis. As a result of the study, it is concluded that sociopolitical, and cultural factors such as political ideologies, view of property status, postmaterialist values, and democracy have a more determinant level of relationship in orientations to ecologism and political support compared to demographic factors.

Anahtar Kelimeler

Green Politics, Political İdeologies, Ecologism, Environmentalism, Political Support

Retorikten Pratiğe Siyasal İdeolojiler ve Ekolojizm: Bağlantıları Üzerindeki Temel Unsurlar

Öz

Bu çalışmanın amacı ekolojizm düşüncesi ile sosyopolitik ve demografik unsurlar arasındaki ilişkiyi incelemektir. Özellikle bireylerin politik tercihleri ile ekolojizm düşüncesine verilen önem düzeyi arasındaki ilişkinin kültürler arası nasıl değişim gösterdiği ve bu durumun ekolojik sorunlara yönelik geliştirilen politikaları nasıl etkilediği akademik ve politik alanda tartışılan konular arasındadır. İdeolojilerin yanı sıra demokrasinin önemi, mülkiyet haklarına bakış ve postmateryalist değerlere yönelim gibi siyasal ve kültürel unsurlar ile cinsiyet, yaş, eğitim, gelir düzeyi ve ülke gibi demografik etmenlerin bireylerin ekolojik tercihleri ve politik yönelimleri üzerinde belirleyici bir etkiye sahip olduğu düşünülmektedir. Bu kapsamda 7. Dalga Dünya Değerler Araştırmalar (2017-2021) anketi sonuçları dikkate alınarak ilişki düzeyi Ki-Kare (X2) Analizi ile tahmin edilmeye çalışılmıştır. Çalışma sonucunda siyasal ideolojiler, mülkiyet, postmateryalist değerler ve demokrasi gibi sosyopolitik ve kültürel bileşenlerin demografik etmenlerden daha fazla ekolojik düşünce ve politik destek üzerinde belirleyici bir etki düzeyine sahip olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yeşil Siyaset, Siyasal İdeolojiler, Ekolojizm, Çevrecilik, Politik Destek

Kaynakça

• Abu-Bader, S. H. (2021). Using statistical methods in social science research: With a complete SPSS guide. Oxford University Press, 3th. Edt.
• Anderson, T.L. ve Leal, D. (2015). Free market environmentalism for the next generation: Palgrave Macmillan.
• Arbuthnott, K. D. (2009). Education for sustainable development beyond attitude change. International Journal of Sustainability in Higher Education.10/2. 152-163.
• Baradat, P. L. (2012). Siyasal ideolojiler: Kökenleri ve etkileri, (A. Aydın, Çev.). Siyasal Kitabevi.
• Benlisoy, S. (2012). Ekososyalist alternatif ve ekolojik devrim. O. İmga ve H. Olgun (Ed.), Yeşil ve siyaset: Siyasal ekoloji üzerine yazılar içinde (s 242-271). Lotus Yayınevi.
• Betto, F. ve Löwy, M. (2010). Ecosocialism and spirituality. Capitalism Nature Socialism, 21(2), 87–99.
• Biehl, J. (1991). Rethinking ecofeminist politics South End Books.
• Bookchin, M. (1982). The ecology of freedom. the emergence and dissolution of hierarchy. Cheshire Books.
• Bookchin, M. (1996). Philosophy of social ecology, essays on dialectical naturalism, Montreal, Black Rose Books.
• Buckingham, S. (2004). Ecofeminism in the twenty‐first century. Geographical Journal, 170(2), 146-154.
• Campion, K. (2021). Defining ecofascism: Historical foundations and contemporary interpretations in the extreme right. Terrorism and Political Violence, 1-19.
• Carter, N. (2007). The politics of the environment: Ideas, activism, policy. Cambridge University Press.
• Çetin, O. (2005). Ekofeminizm: Kadın doğa ilişkisi ve ataerkillik. Sosyoekonomi, 1(1).
• Çoban, A. (2012). Çevreciliğin ideolojik unsurların eklemlenmesi. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 57(3).
• Cruz, S. M. (2017). The relationships of political ideology and party affiliation with environmental concern: A meta-analysis. Journal of Environmental Psychology, 53, 81-91.
• Dietz, T., Dan, A. ve Shwom, R. (2007). Support for climate change policy: Social psychological and social structural influences. Rural sociology, 72(2), 185-214.
• Dobson, A. (2007). Green political thought. Routledge.
• Dunlap, R. E., Xiao, C. ve McCright, A. M. (2001). Politics and environment in America: Partisan and ideological cleavages in public support for environmentalism. Environmental politics, 10(4), 23-48.
• Engert, K., Balta, E. ve Doğan, A. E. (2011). Ekolojik krize yanitlar. İstanbul, Praxis, (25), 5-10.
• Fobissie, E. N. (2019). The role of environmental values and political ideology on public support for renewable energy policy in Ottawa, Canada. Energy Policy, 134, 110918.
• George, D. ve Mallery, P. (2019). IBM SPSS statistics 26 step by step: A simple guide and reference. Routledge.
• Görmez, K. (2015). Çevre sorunları. Nobel Akademi Yayıncılık.
• Gray, J. (1993). An agenda for green conservatism, in Beyond the New Right: Markets, Government and the Common Environment by J. Gray. Routledge.
• Gromet, D. M., Kunreuther, H. ve Larrick, R. P. (2013). Political ideology affects energy-efficiency attitudes and choices. Proceedings of the National Academy of Sciences, 110(23), 9314-9319.
• Harring, N. (2016). Reward or punish? Understanding preferences toward economic or regulatory instruments in a cross-national perspective. Political Studies, 64(3), 573-592.
• Harrison, K. ve Boyd, T. (2018). Environmentalism and ecologism. Understanding political ideas and movements, Manchester University Press.
• İmga, O ve Olgun, H. (2012). Yeşil ve siyaset, Lotus.
• Inglehart, R., C. Haerpfer, A. Moreno, C. Welzel, K. Kizilova, J. Diez-Medrano, M. Lagos, P. Norris, E. Ponarin, B. Puranen et al. (2014). World values survey: All rounds-country-pooled datafile version. https: //www.worldvaluessurvey.org/WVSDocumentationWVL.jsp adresinden 21 Aralık 2021 tarihinde alınmıştır.
• Keleş, R., Hamamcı, C. ve Çoban, A., (2012). Çevre politikası (7. Baskı). İmge Kitabevi.
• Kılıç, S. (2006). Modern topluma ekolojik bir yaklaşim. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (12), 108-127.
• Kılıç, S. (2016). Ki-Kare testi. Journal of Mood Disorders, 6(3).
• Kılıç, S. ve Tok, N. (2013). Çevrecilikte yeni bir kimlik: Ekolojizm. Akademik İncelemeler Dergisi, 8(2), 223-250.
• Lang, K. B. (2011). The relationship between academic major and environmentalism among college students: Is it mediated by the effects of gender, political ideology and financial security? The Journal of Environmental Education, 42(4), 203-215.
• Lawton, G. (2019). The rise of real eco-fascism. New Scientist, 243(3243), 24.
• Löwy, M. (2005). What is ecosocialism?. Capitalism Nature Socialism, 16(2), 15–24.
• Luke, T. W. (2009). An apparatus of answers? Ecologism as ideology in the 21st century. New Political Science, 31(4), 487-498.
• Martell, L. (1994). Ecology and Society, Cambridge: Polity Press.
• McCright, A. M. ve Dunlap, R. E. (2011). The politicization of climate change and polarization in the American public's views of global warming, 2001–2010. The Sociological Quarterly, 52(2), 155-194.
• Olgun, H. (2012). Ekofeminizm, kadın doğa ilşkisi ve ataerkil tahakküm. O. Imga ve H. Olgun (Ed.), Yeşil ve siyaset: Siyasal ekoloji üzerine yazılar içinde (s. 357-385). Lotus Yayınevi.
• Önder, T. (2003). Ekoloji, toplum ve siyaset. Odak.
• Pilbeam, B. (2012). Doğal müttefikler mi? Muhafazakârlık ve çevrecilik ilişkisinin haritasi O. Imga ve H. Olgun (Ed.), Yeşil ve siyaset: Siyasal ekoloji üzerine yazılar içinde (s. 195-219). Lotus Yayınevi.
• Ryle, M. (1988). Ecology and Socialism, London: Radius.
• Şahin, Y. (2012). Çevre sorunları ve liberalizm. O. İmga ve H. Ongun (Ed.), Yeşil ve siyaset içinde (s. 179-194), Lotus Yayınevi.
• Scruton, R. (2007). Political Philosophy: Arguments for Conservatism. London and New York: Continuum International.
• Şenses, M. (2018). Eko-logos mu, eko-logic mi? Muhafazakar Düşünce Dergisi 50. Sayı: Ekolojik Düşünce, 11.
• Serter, G. (2021). Neoliberal İdeolojinin Çevresel Yüzü: Ekoliberalizm. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 64-77.
• Stern, P. (2000). Toward a coherent theory of environmentally significant behavior. Journal of Social İssues, 56(3), 407-424.
• Stern, P. C., Kalof, L., Dietz, T. ve Guagnano, G. A. (1995). Values, beliefs, and proenvironmental action: Attitude formation toward emergent attitude objects 1. Journal of Applied Social Psychology, 25(18), 1611-1636.
• Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2019). Using multivariate statistics. Pearson Education.
• Tong, R. ve Botts, T. F. (2018). Feminist thought: A more comprehensive introduction. Routledge.
• Türk, S. M. (2018). Eko-muhafazakârlığın doğası. Muhafazakar Düşünce Dergisi, 14(53), 243-257.
• United Nations Environment Programme-UNEP. (2019). Global Environmental Outlook (GEO). Cambridge University Press.
• Wallis, V. (2001). Toward ecological socialism. Capitalism Nature Socialism, 12(1), 127-145.
• Warren, K. J. (1990). The power and the promise of ecological feminism. Environmental Ethics, 12(2), 125-146.
• Wissenburg, M. L. J. (2006). Liberalism. A. Dobson ve R. Eckersley (Ed.). Political theory and the ecological challenge içinde (s. 20-34). Cambridge University Press.
• Yıldırım, K. (2021a). Tarihsel süreç içerisinde çevre hareketlerinde ortaya çıkan farklılıklar üzerine bir incelenme. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, 6(16), 360-382.
• Yıldırım, K. (2021b). Çevre politikalarında siyasal ve toplumsal gündem: Medya etkisi. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(2), 389-418.
• Zimmerman, M. E. (1995). The threat of ecofascism. Social Theory and Practice, 21(2), 207-238.