A STUDY ON WELFARE AND LIVING CONDITIONS OF DISADVANTAGED GROUPS: THE CASE OF BURDUR PROVINCE

Yıl 2023, , 410 - 425, 14.10.2023

Mehmet Öçal , Özge Kutlu

https://doi.org/10.11611/yead.1333231

Öz

Leaving differences and variances aside, the ultimate intention of social states or welfare regimes, acting with the humanitarian pursuit of social policy, is to offer a standard, decent living condition to those under its banner. In this sense, welfare states often undertake constitutionally binding commitments to citizens and implement minimum, fair social policies not to undermine the citizens’ living conditions below the level of “worthy of human dignity.” Whereas these policies, introduced against any social risks to adversely affect one’s welfare, should be implemented equally for everyone, states may also adopt positive discrimination while implementing these policies for groups denoted as fragile or disadvantaged that are likely to be more affected by social risks to retain their welfare within “humane” standards. However, the effect of in-kind or cash social transfers within the mentioned policies to the aforementioned groups often remains veiled. Moreover, debates go on about targeting of these transfers.

The present descriptive survey research attempted to measure the effectiveness of social policies aimed at improving the living conditions of individuals by contributing to their welfare. We surveyed 582 Burdur-based individuals who could be denoted as disadvantaged due to some tangible reasons. Our findings demonstrated that the participants had worse health status, higher disability rates, and severe housing health-related problems compared to the general population. We also discovered that the participants considered poor had much more inadequate living standards and welfare than those not. The participants’ poverty - calculated based on their income levels – was 54.7% before receiving social assistance and became 39.5% after being opted for social assistance. In other words, we figured out that social assistance reduced the participants’ poverty by 15.1%.

Anahtar Kelimeler

: Poverty, Social aid, Social policy, Humane standards of living

Destekleyen Kurum

-

Proje Numarası

-

Teşekkür

-

Kaynakça

• Ak, M. (2016) “Toplumsal Bir Olgu Olarak Yoksulluk”, Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, (54): 296-306.
• Aksan, G. (2012) “Yoksulluk ve Yoksulluk Kültürünün Toplumsal Görünümleri”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 27: 9-19.
• Aktan, C.C. and Vural, İ.Y. (2002) “Yoksulluk: Terminoloji, Temel Kavramlar ve Ölçüm Yöntemleri, Yoksullukla Mücadele Stratejileri”, Coşkun Can (ed), Hak-İş Konfederasyonu Yayınları, Ankara.
• Arpacıoğlu, Ö. (2012) “Dünyada ve Türkiye’de Yoksulluk ve Yoksullukla Mücadele”, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Gaziantep Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Gaziantep.
• Ayvaz Kızılgöl, Ö. and Demir, Ç. (2010) “Türkiye'de Yoksulluğun Boyutuna Iliskin Ekonometrik Analizler”, Business and Economics Research Journal, 21-32.
• Besiri, A. (2009) “Yoksulluk Ekseninde Engellilerin Eğitimi”, TBB Dergisi, 353-374.
• Braithwaite, J. and Mont, D. (2009) “Disability and Poverty: A Survey of World Bank Poverty Assessments and Implications”, European Journal of Disability Research, 219-232.
• Buettgen, A., Buettgen, A., Beckham, K., Richardson, K., Ward, M. and Riemer, M. (2012) “We Did It Together: A Participatory Action Research Study on Poverty and Disability”, Disability & Society, 27(5): 603–616.
• Çalışkan, Ş. (2007) “Eğitim-İşsizlik-Yoksulluk İlişkisi”. Selçuk Üniversitesi, İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 13: 284-308.
• Devlet Planlama Teşkilatı (2001) “Gelir Dağılımının İyileştirilmesi ve Yoksullukla Mücadele Özel İhtisas Komisyonu Raporu”, Erişim tarihi: 15.12.2022, https://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2022/08/Gelir-Dagiliminin-Iyilestirilmesi-ve-Yoksullukla-Mucadele-OIK-Raporu.pdf
• Durgun, Ö. (2011) “Türkiye’de Yoksulluk ve Çocuk Yoksulluğu Üzerine Bir İnceleme”. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 6(1), 143-154.
• Elwan, A. (1999) “Poverty and Disability: a Survey of the Literature”. Washington, DC.: Social Protection Discussion Paper, The World Bank.
• Ergül, Ş. (2004) “Yoksulluk Sağlık İlişkisi ve Hemşirelik Yaklaşımı”. Atatürk Üniversitesi, Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 8(2): 95-104.
• Eroğlu, N., Altaş, D., Turgut, Ü. N. and Ulu, M. İ. (2017) “OECD Ülkelerinde Sosyal Yardım Harcamalarının Gelir Dağılımına Etkisi: Panel Veri Analizi”, Uluslararası Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 3(3): 335-354.
• Fujiura, G. T. and Yamaki, K. (2000) “Trends in Demography of Childhood Poverty and Disability”, Exceptional Children, 66(2): 187-199.
• Gül, H. and Gül, S. (2008) “Poverty and Poverty Culture Debates. Poverty Studies in Turkey”, İzmir: Yakın Yayınevi.
• Isaac, R., Raja, B. W., and Ravanan, M. (2010) “Integrating People with Disabilities: Their Right – Our Responsibility”, Disability & Society, 627–630.
• İncedal, S. (2013) “Türkiye’de Yoksulluğun Boyutları: Mücadele Politikaları ve Müdahale Araçları”. (Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi), Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü. Ankara.
• İncedal, S., (2013) “Türkiye’de Yoksulluğun Boyutları: Mücadele Politikaları ve Müdahale Araçları”, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü Uzmanlık Tezi, Ankara.
• Karacan, R. (2017) “Kapitalist Ekonomide Gelir Dağılımı ve Yoksulluk: Türkiye Örneğiyle”, İstanbul: Yalın Yayıncılık.
• Karakaya, İ. (2012) “Bilimsel Araştırma Yöntemleri”, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Loeba, M., Eide, A. H., Jelsma, J., Toni, M. k., & Maar, S. (2008). “Poverty and disability in Eastern and Western Cape Provinces”, South Africa. Disability & Society, 23(4), 311-321.
• OECD (2009) “Poverty by Individual and Household Characteristics”, in OECD Factbook 2009: Economic, Environmental and Social Statistics, OECD Publishing, Paris.
• Özdemir, A. and İnce, G.D., (2021) “OECD Ülkelerinde Sosyal Yardımların Yoksulluk Üzerine Etkisi”, Çalışma ve Toplum, 4: 2633-2658.
• Polat, M. A. (2020) “Sosyal Amaçlı Transfer Harcamalarının Gelir Dağılımına Etkisi: OECD Ülkelerine Yönelik Panel Veri Analizi”, Business & Management Studies: An International Journal, 8(4): 764-796.
• Robson, C. (2015) “Bilimsel Araştırma Yöntemleri: Gerçek Dünya Araştırması”, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Şantaş, F. (2017) “Yoksulluğun Sağlık Statüsü ve Sağlık Hizmetleri Kullanımı ile İlişkisi”, Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (13): 545-591.
• Taş, Y. and Özcan, S. (2012) “Türkiye’de ve Dünyada Yoksulluk Üzerine Bir Araştırma”, Session 3D: Büyüme ve Gelişme, III. International Conference on Eurasion Economies, 423-430.
• Temiz, H. E., (2008) “Dünyada Kronik Yoksulluk ve Önleme Stratejileri”, Çalışma ve Toplum Dergisi (17): 61-100. TÜİK (2021) “Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması”, Erişim tarihi: 15.12.2022, https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Gelir-ve-Yasam-Kosullari-Arastirmasi-2021-45581#:~:text=5'i%20yoksul-,E%C5%9Fde%C4%9Fer%20hanehalk%C4%B1%20kullan%C4%B1labilir%20fert%20medyan%20gelirinin%20%50'si%20dikkate%20al%C4%B1narak,5'i%20yoksul%20olarak%20hesapland%C4%B1.
• UNDP (2019) “Gbal Multidimensional Poverty Index Iluminating Inequalties”, 1. United Nations Development Programme and Oxford Poverty and Human Development Initiative.
• United Nations (2022) “Ending Poverty”, Erişim tarihi: 10.12.2022, https://www.un.org/en/global-issues/ending-poverty
• World Bank, (2018). “Poverty and Shared Prosperity 2018: Piecing Together The Poverty Puzzle”, Erişim tarihi: 14.12.2022, https://openknowledge.worldbank.org/bitstream/handle/10986/30418/9781464813306_Ch05.pdf
• Yeo, R. and Moore, K. (2003) “Including Disabled People in Poverty Reduction Work: Nothing About Us,Without Us”, World Development, 31(3): 571–590.
• Yılmaz, S. (2006) “Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakıflarının Yoksullukla Savaşım Politikaları İçindeki Yeri (Eskişehir Örneği)”, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Eskişehir.
• Zülfikar, B. Ş. (2010) “Yoksulluk ve Yoksullukla Mücadele Yöntemleri: Katılımcı Bir Yaklaşımla Sosyal Riski Azaltma Projesi’nin Başarı Değerlendirmesi-Ankara İli Örneği”, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.