Meslekler Arası Eğitimin Yükseköğretim Müfredatına Dâhil Edilmesinin Önemi

Yıl 2014, Cilt: 4 Sayı: 1, 9 - 13, 01.04.2014

Türkiye Meslekler Arası Eğitim Tipe Grubu; Sezer Domaç Merih Bektaş Fidan Fatih Sobacı Ali Yıldırım Pınar Soydaş Türkan Özkent

Öz

Meslekler arası eğitim tıp, sağlık ve sosyal hizmet alanları içerisinde iki veya daha fazla sayıda profesyonelin bir araya gelerek birlikte bir öğrenme sürecine girmesini ifade etmektedir. Meslekler arası eğitim için ilk girişimler Birleşik Krallıkta (İngiltere, Galler, İskoçya, Kuzey İrlanda), 1960'lı yıllarda başlamıştır. Dünyanın önde gelen üniversitelerınde meslekler arası eğitim, sağlık ve sosyal hizmet müfredatları içerisinde yerini almış, tıp, sağlık bilimleri ve sosyal hizmetler alanında lisans ve yüksek lisans seviyelerinde zorunlu ders olarak verilmeye başlamıştır. Türkiye'deki sağlık ve sosyal hizmet öğrencilerinin, meslekler arası eğitim programı çerçevesinde ortak dersler alarak yeterliliklerini, kabiliyetlerini ve farkındalıklarını artırarak daha etkin bir biçimde ekiple çalışma becerileri kazanabilecekleri öngörülmektedir. Üniversitelerin gelişimi, modernizasyonu ve güçlü Avrupa Meslekler Arası Eğitim Ağına (European Interprofessional Education Network, EIPEN) katılabilmeleri, sağlık ve sosyal hizmet alanlarındaki işbirliği uygulama prensiplerini içeren meslekler arası eğitimin müfredata dahil edilmesiyle mümkün olabilecektir. Meslekler arası eğitimin özünde sağlık ve sosyal hizmet alanlarında eğitim alan öğrencilerin probleme dayalı öğrenme becerilerinin kazanılması yatmaktadır. Bu çalışmanın amacı, meslekler arası eğitim prensiplerini gözden geçirmek, açıklamak ve üniversitelerin ilgili bölümlerinde bu eğitim anlayışını müfredata dahil etmenin önemi vurgulanmaktır.

Anahtar Kelimeler

Meslekler arası eğitim, işbirlikçi çalışma, sağlık ve sosyal hizmet müfredatları, ekip çalışması.

The importance of amalgamating interprofessional education to the higher education curriculum in Turkey

Öz

Interprofessional education (IPE) involves members of two or more health and social work professions engaged in learning with, from and about each other to improve collaboration and quality of care. In the 1960s, IPE has started to be taught in the United Kingdom (England, Scotlang, Wales and Northern Ireland). Over the world the majority of the prestigous universities had incorporated IPE into their health and social work curriculums and they have begun to teach IPE as compulsory course at graduate and postgraduate levels. It is predicted that if IPE programmes started in Turkey, health and social work students will learn side by side and will be able to use their abilities more effectively and work collaboratively by raising their awareness and capabilities. The possibility of joining the well established European Interprofessional Education Network and modernising Turkish universities further is closely linked with the implementation of IPE curriculum which consists of collaborative principles in social and health care. Intrinsically, IPE enables health and social care students to obtain problem solving skills. The aim of this study is to emphasize the importance of incorporating IPE into Turkish universities' curriculum by reviewing and explaining the principles of IPE.

Anahtar Kelimeler

Interprofessional education (IPE), collaborative practice, health and social work curriculum, group work.

Kaynakça

• Barr, H. (2000). New NHS, new collaboration, new agenda for education. Journal of Interprofessional Care, 14, 81-86.
• Barr, H., Freeth, D., Hammick, M., Koppel, I., and Reeves, S. (2000). Evaluations of interprofessional education: A United Kingdom review of health and social care. London: CAIPE & the British Educational Research Association.
• CAIPE (2012). The Centre for the Advancement of Interprofessional Education. 20 Ağustos 2013 tarihinde <http://www.caipe. org.uk> adresinden erişildi.
• CIPW (2007). Creating an interprofessional workforce: An education and training framework for health and social care in England. In: Hughes L, (Ed). (2007). Department of Health Project. CAIPE. 12 Ocak 2011 tarihinde <http://www.cipw.org.uk> adresinden erişildi.
• Curran, V. R., Deacon, D.R., and Fleet, L. (2005). Academic administra- tors’ attitudes towards interprofessional education in Canadian schools of health professional education. Journal of Interprofessional Care, 19(2 Supp 1), 76-86.
• Department of Health (DoH). Birleşik Krallık Sağlık Bakanlığı (2001a). Working together, learning together: a framework for lifelong learning for the NHS. London: Department of Health.
• Department of Health (DoH). Birleşik Krallık Sağlık Bakanlığı (2001b). Learning from Bristol: The Report of the Public Inquiry into Children’s Heart Surgery at the Bristol Royal Infirmary 1984-95. London: Department of Health.
• Department of Health (DoH). Birleşik Krallık Sağlık Bakanlığı (2007). New ways of working in mental health. Creating capable teams approach (CCTA) best practice guidance to support the implementation of new ways of working (NWW) and new roles. London: Department of Health.
• Domaç, S., and Anderson, E. S. (2012). Is this the right time to join Turkey to the European interprofessional education community? Journal of Interprofessional Care, 26(2), 83-84.
• Domaç, S., and Dokuztuğ-Uçsular, F. (2011). New horizons for interprofes- sional education in Turkey. Uluslararası Yüksekögretim Kongresi (Turkish Higher Education Congress Book) Yeni Yönelişler ve Sorunlar (UYK-2011). 27-29 Mayıs 2011, İstanbul. Cilt 2, Bölüm XI, s. 1399-1404.
• EIPEN (2012). European Interprofessional Education Network. 20 Ağustos 2013 tarihinde <http://eipen.org> adresinden erişildi.
• Gilbert, H. V. J. (2005). Interprofessional learning and higher education structural barriers. Journal of Interprofessional Care, 19(Suppl 1), 87-106.
• Hammick, M., Freeth, D., Koppel, I., Reeves, S., and Barr, H. (2007). A best evidence systematic review of interprofessional education. Medical Teacher, 29(8), 735-751.
• Hargreaves, D., Beere, J., Swindells, M.., Wise, D., Desforges, and C., Goswami, U. (2005). About learning: Report of the Learning Working Group. Demos: London.
• House of Commons Education and Skills Committee (2005). Every child matters. Ninth Report Session 2004-2005. Volume 1. Report, together with formal reports. House of Commons. London: The Stationery Office Limited.
• Oandasan, I., and Reeves, S. (2005). Key elements for interprofessional education. Part 1: The learner, the educator and the learning context. Journal of Interprofessional Care, 19, 21-38.
• Rice, K., Zwarenstein, M., Gotlib Conn, L., Kenaszchuk C., Russell A., and Reeves, S. (2010). An intervention to improve interprofessional collaboration and communications: A comparative qualitative study. Journal of Interprofessional Care, 24(4), 350-361.
• World Health Organisation (WHO). Dünya Sağlık Örgütü (1973) Continuing education for physicians. Technical Report Series No. 534. Geneva: WHO.
• World Health Organisation (WHO). Dünya Sağlık Örgütü (1979) Formulating strategies for health for all by the year 2000: guiding principles and essential issues. Geneva: WHO.
• World Health Organization (WHO). Dünya Sağlık Örgütü (1988). Learning together to work together for health. Geneva: WHO.
• World Health Organization (WHO). Dünya Sağlık Örgütü (2010). Framework for action on interprofessional education & collaborative practice. Geneva: Department of Human Resources for Health.