An Evaluation for Afyonkarahisar Province on Relationship of Feed Crops Subsidy with Bovine Livestock Activities

Yıl 2016, Cilt: 26 Sayı: 1, 52 - 60, 31.01.2016

Nurten Aksu , İlkay Dellal

https://doi.org/10.29133/yyutbd.236430

Cited By: 10

Öz

The purpose of this paper is the evaluation of relationship of feed crops subsidy with bovine livestock activities and impact of feed crops subsidy on these facilities. Afyonkarahisar Province was chosen in this study as having an important role in Turkey’s livestock and feed crops cultivation 2,5% and 2,3%, respectively. With the aim of evaluating the production of the most planted feed crops which are vetch, alfalfa, silage corn and sainfoin; a survey was carried out on the establishment subsidied with the feed crops subsidy. The survey applied to 12 villages selected from Merkez, Çay and İhsaniye districts representing the Afyonkarahisar province as regards natural factors, feed crops cultivation area and production techniques.  Participants divided into 3 groups with stratified sampling in terms of feed crops planting area size as 1-1.4 ha, 1.5-2.9 ha, 3+ ha. Chi-Square independence test was used to examine whether there is significant relationship between variables also frequency tables were used to evaluate the variables. Testing with Chi-Square, it was identified that there is a significant relationship between the increase in number of bovine after subsidies and the ratio of livestock’s income in total income, number of bovine livestock and feed crops planting area size. According to this study; to increase effectiviness of feed crop subsidy it will be useful during the determination of requirements for feed crops subsidy taking in to account of the ratio of livestock’s income in total annual income, number of bovine livestock and feed crops planting area size.

Anahtar Kelimeler

-

Afyonkarahisar İlinde Yem Bitkileri Desteğinin Büyükbaş Hayvancılık Faaliyetleri ile İlişkisinin Değerlendirmesi

Öz

Bu çalışmada amaç, yem bitkileri desteğinin büyükbaş hayvancılık faaliyetleri ile ilişkisi ve bu faaliyetlere etkisinin belirlenmesidir. Yem bitkileri yetiştiriciliği ve büyükbaş hayvancılık açısından Türkiye’de yaklaşık %2,3 ve %2,5 ile önemli paya sahip olması nedeniyle çalışma için Afyonkarahisar ili seçilmiştir. İl kapsamında en fazla ekilen fiğ, yonca, silajlık mısır ve korunga üretiminin değerlendirilmesi amacıyla veriler, yem bitkileri desteği alan işletmelere anket uygulanarak toplanmıştır. Doğal faktörler, yem bitkisi ekim alanı ve üretim tekniği bakımından ili temsil edebilecek Merkez, Çay ve İhsaniye ilçelerinden seçilen 12 köyde anket uygulanmıştır. Yem bitkileri ekim alanı büyüklükleri açısından işletmeler tabakalı örneklemle;  10-14 da, 15-29 da ve 30+ da olarak 3 gruba ayrılmıştır.  Değişkenler arasında anlamlı bir ilişkinin olup olmadığı ki-kare bağımsızlık testi ile incelenmiştir. Ayrıca değişkenlerin değerlendirilmesinde frekans tablolarından faydalanılmıştır. Yapılan ki-kare testine göre; yem bitkileri desteği alımından sonra büyükbaş hayvan sayısının artış durumu ile işletmelerin yıllık toplam gelirleri içindeki büyükbaş hayvancılığın payı, işletmelerin sahip olduğu büyükbaş hayvan sayısı ve yem bitkisi ekim alanı büyüklüğü arasında anlamlı ilişkilerin olduğu tespit edilmiştir.  Yem bitkileri desteğinin etkinliğini artırmak için destekleme kriterleri belirlenirken; büyükbaş hayvancılığın yıllık toplam gelir içindeki payının, büyükbaş hayvan sayısının ve yem bitkisi ekim alan büyüklüğünün değerlendirmeye alınmasının fayda sağlayacağı sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

• Açıkgöz E, Hatipoğlu R, Altınok S, Sancak C, Tan A ve Uraz D (2005). Yem bitkileri üretimi ve sorunları. Türkiye Ziraat Mühendisliği 6. Teknik Kongresi, 3-7 Ocak, Ankara, pp. 503-518.
• Aksoy A ve Yavuz F (2008). Hayvancılık İşletmelerinin Avrupa Birliğine Uyumu ve Rekabet Edebilirliği; Doğu Anadolu Örneği. Tarım Ekonomisi Dergisi. 14 (1): 37 – 45.
• Alçiçek A (1995). Silo yemi; önemi ve kalitesini etkileyen faktörler. E.Ü.Z.F. Tarımsal Uygulama ve Araştırma Merkezi Yayını No. 22, İzmir.
• Anonim 2014a. Web Sitesi: http://www.tuik.gov.tr/hayvancilikapp/hayvancilik.zul (Erişim Tarihi: 27 Aralık 2014).
• Anonim 2014b. Web Sitesi: http://www.bugem.gov.tr/. (Erişim Tarihi: 04 Kasım 2014)
• Anonim 2014c. Web Sitesi: http://tarim.gov.tr/SGB/Belgeler/Bakanl%C4%B1k_Faaliyet_Raporlar%C4%B1/2013%20YILI.pdf (Erişim Tarihi: 27 Aralık 2014).
• Anonim 2014ç. Web Sitesi: http://www.tarim.gov.tr/Belgeler/basin_toplantisi.pdf (Erişim Tarihi: 27 Aralık 2014).
• Anonim 2014d, Web Sitesi: https://www.tarim.gov.tr/Yem%20Bitkileri%20Politikaları-Ahmet%20.ppt (Erişim tarihi: 02 Aralık.2014)
• Bilgen H, Alçiçek A, Sungur N, Eichhorn H, Walz O.P (1996). Ege Bölgesi Koşullarında Bazı Silajlık Kaba Yem Bitkilerinin Hasat Teknikleri ve Yem Değeri Üzerine Araştırmalar. Hayvancılık'96 Ulusal Kongresi, Cilt 1, 781-789, İzmir
• Cevher C, Köksal Ö ve Ceylan C (2012). Tarımsal Desteklerin Yem Bitkisi Üretimi ve Sürdürülebilirliğine Etkisi: Kayseri İli Örneği. 10. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi 5-7 Eylül 2012, Konya.
• Çelik A ve Şahin Demirbağ N (2013). Türkiye’de tarımsal desteklemelerin yem bitkileri ekiliş ve üretim üzerine etkileri, Yayın No: 215 ISBN: 978-605-4672-40-0, Ankara.
• Çiçek H, Cevger Y ve Tandoğan M (2008). Socio-economic factors affecting the level of adoption of innovations in dairy cattle enterprises. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 55: 183-187.
• Erdal G, Erdal H ve Gürkan M (2013). Türkiye’de Uygulanan Tarımsal Desteklerin Üretici Açısından Değerlendirilmesi (Kahramanmaraş İli Örneği). Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi ISSN: 1307-1149, 3 (2): 92-98.
• Güneş T ve R Arıkan (1985). Tarım Ekonomisi İstatistiği. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayını. No: 924, Ankara.
• Serin Y ve Tan M Yem Bitkileri Kültürüne Giriş (2001). Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, No: 206, s. 217
• Tandoğan M (2006). Afyonkarahisar İli Süt Sığırcılığı İşletmelerinde Karlılık Analizi ile İşletmelerde Karşılaşılan Üretim ve Pazarlama Sorunları, Yüksek Lisans Tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Afyon.
• Vural H ve Fidan H (2007). Türkiye’de Hayvansal Üretim ve Hayvancılık İşletmelerinin Özellikleri. Tarım Ekonomisi Dergisi. 13(2): 49 – 59, Ankara
• Yavuz G ve Ceylan İC (2005). Polatlı İlçesinde Üreticilerin Yem Bitkileri Üretimine Karar Verme Sürecinde Etkili Faktörlerin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Tarım Bilimleri Dergisi. 11(2): 133-138.
• Yılmaz H ve Maç H (2012). Türkiye’de Yem Bitkisi Üretimini Destekleme Politikalarının Üretime Etkilerinin Değerlendirilmesi. Department of Business Administration Faculty of Business and Economics Eastern Mediterranean University, http://www.icndbm.com/pdf/378.pdf (Erişim Tarihi: 15 Aralık 2014).
• Yolcu H ve Tan M (2008). Ülkemiz Yem Bitkileri Tarımına Genel Bir Bakış, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi. 14 (3): 303-312, Ankara.