Eğlence Reklamlarının Viral Uygulamaları ve Z Kuşağı Üzerinden Bir Değerlendirme

Yıl 2016, Cilt: 1 Sayı: 1, 210 - 229, 07.06.2016

Aslı Tuncer Mehmet Umut Tuncer

Öz

Yaşam biçiminin reklama dair etkilerini ele alan bu makalede, dijital toplumun bir ürünü olan Z kuşağının yeni reklam biçimlerine yönelik algılarını ortaya koymak amaçlanmıştır. Bunun için eğlence reklamları olan viral uygulamalar ele alınmıştır ve Z kuşağının bu uygulamalara olan yaklaşımı derinlemesine görüşmelerle analiz edilmiştir. Araştırmada Z kuşağından seçilen örneklemin, viral uygulamaları reklam olarak değil, bir eğlence ögesi olarak algıladığı ve viral uygulamaların, marka tanınırlığını arttırma ve hedef kitle ile duygusal bağlantı oluşturma konusunda etkin bir rol üstlendiği görülmüştür. Sonuç olarak bu makalede, viral reklamların Z kuşağıyla markanın arzuladığı etkileşimi gerçekleştirilebileceğine yönelik güçlü kanıtlar elde edilmiştir

Anahtar Kelimeler

Eğlence Reklamları, Kuşak Teorisi, Viral Uygulamalar, Habitus ve Reklamlar

Viral Applications of Entertainment Advertisements and Their Effects on Z Generation

Öz

In this study dealing with the effects of the lifestyle it shapes on advertisement, the purpose is to put forward the perceptions of Z generation, product of the digital society, towards new advertisement kinds. Hence, the new games (toys) of the advertisement, viral applications were discussed and the approach of Z generation towards these applications were examined closely with deep conversations. The study results indicated that the Z generation perceives the viral applications not as an advertisement but a means of entertainment. Also it was observed that the viral applications have an effective role in increasing the brand recognition and creating an emotional link with the target audience. It was seen strong evidence that the viral advertisements achieves the interaction with the Z generation in the way the brand desires

Anahtar Kelimeler

Entertainment Advertisement, Generation Theory, Viral Application, Habitus and

Kaynakça

• Adorno, T. W. ve M. Horkheimer. (2010). Aydınlanmanın Diyalektiği. (Çev. Nihat Ülner-Elif Öztarhan Karadoğan). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Althusser, L. (2003). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları. (Çev. Alp Tümertekin). İstanbul: İthaki Yayınları.
• Avşar, Z. ve M. Elden. (2004). Reklam ve Reklam Mevzuatı. Ankara: Rtük Yayınları.
• Aziz, A. (1982). Toplumsallaşma ve Kitlesel İletişim. Ankara: Ankara Üniversitesi Basın Yayın Yüksekokulu Yayınları.
• Balcı, Ş. (2007) “Bir Siyasal Kültür Yaratıcısı Olarak Siyasal Toplumsallaşma ve Siyasal Toplumsal- laşma Sürecinde Medyanın İşlevleri”, Medya ve Ötesi içinde. (Der. Bilal Arık, Musta- fa Şeker). Konya: Tablet Yayınları.
• Bourdieu, P. ve W. Loic. (2003). Düşünümsel Bir Antropoloji İçin Cevaplar. (Çev. Nazlı Ökten). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Broadbent, S. (1999). Hesap Verebilen Reklam. (Çev. H. Mesci). İstanbul: Reklamcılık Vakfı Yayınları.
• Fiske, J. (1999). Popüler Kültürü Anlamak. (Çev. S. İrvan). Ankara: Ark Yayınları.
• Flueckiger, B. (2009). “Lifestyle, Aesthetics and Narrative in Luxury Domain Advertising”, Popu- lar Narrative Media. 2.2, 195-212.
• Groombridge, B. (1995). Televizyon ve İnsanlar. (Çev. İ. Şener). İstanbul: Der Yayınları.
• Hammill, G. (2005). “Mixing and Managing Four Generations of Employees”, FD Magazine Online, 12(2). http://fdu.edu/newspubs/magazine/05ws/generations.htm.
• Holstein, A. ve F. Gubrium. (2004). The Active Interview, Qualitative Research Theory Method and Practice (Ed. David Silverman), London: Sage Publications.
• Howe, N. ve W. Strauss. (1992). Generations. Quill Publications.
• Hudson, F. (1873). Journalism in the United States, from 1690 to 1872. https://books.google.com.tr
• Joshi A. ve M. D. Hanssens. (2010). “The Direct and Indirect Effects of Advertising Spending on Firm Value”, Journal of Marketing. Vol. 74, ss. 20-33.
• Köse, H. (2009). “‘Neoliberal Estetik’ten ‘Habitus’a Bourdieu ve Popüler Kültür”, Galatasaray Dergisi. Sayı: 10.
• Kümbetoğlu, B. (2005). Sosyolojide ve Antropolojide Niteliksel Yöntem ve Araştırma. İstanbul: Bağlam Yayınları.
• Marx, K. ve F. Engels. (1999). Alman İdeolojisi. (Çev. Sevim Belli). Ankara: Sol Yayınları.
• Mora, N. (2008). “Medya ve Kültürel Kimlik”, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. Cilt: 5, Sayı: 1.
• Peterson, T. ve A. Kantrowitz. (2015). The CMO's Guide to Programmatic Buying: Nine Things Every Advertiser Should Know. http://adage.com.
• Punch, F. K. (2005). Sosyal Araştırmalara Giriş: Nitel ve Nicel Yaklaşımlar. (Çev. Dursun Bayrak, Bader Arslan). Ankara: Siyasal Kitapevi.
• Russell, C. A. (2007). Advertainment: Fusing Advertising and Entertainment. http://www.bus.umich.edu/facultyresearch/researchcenters/centers/yaffe/downl oads/Advertainment_teaching_materials.pdf.
• Senbir, H. (2004). Z Son İnsan mı?, İstanbul: Okuyan Us Yayınları.
• Simmel, G. (1999). Çatışma Fikri ve Modern Kültürde Çatışma. (Çev. Ahmet Aydoğan). İstanbul: İz Yayıncılık.
• Storey, J. (2000). Popüler Kültür Çalışmaları. (Çev. K. Karaşahin). İstanbul: Babil Yayınları.
• Sugarman, J. (2004). Reklam Yazarının Elkitabı: Etkili Reklam ve Pazarlama Metni Yazma Teknik- leri. (Çev. A. Özer). İstanbul: MediaCat.
• Thompson, E. P. (1994). Teorinin Sefaleti. (Çev. Ahmet Fethi Yıldırım). İstanbul: Alan Yayınları.
• Trampe, D. ve D. A. Stapel, F. W. Siero. (2009). “The Self-Activation Effect of Advertisements: Ads Can Affect Whether and How Consumers Think About the Self”, Advances in Consumer Research. Vol. 36.
• Williams, S. (2010). “Welcome To Generation Z”, B&T Magazine. Cilt: 60, Sayı: 2731.