SINIF ÖĞRETMENİ ADAYLARININ BAĞIŞLAMA İSTEKLİLİĞİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ: OMÜ ÖRNEĞİ

Yıl 2017, Cilt: 10 Sayı: 1, 114 - 125, 31.03.2017

Yücel Öksüz Melek Baba Öztürk

Öz

Bireyin psikolojik iyi oluş sürecinde son derece önemli bir kavram olan bağışlama, en genel anlamda bireyin kişilerarası
ilişkilerinde yaşadığı olumsuzluklar sonucu oluşan öfke ve intikam duygusundan vazgeçmesi olarak tanımlanmaktadır. Gerek
onarıcı adalet açısından taşıdığı önem gerekse kişilerarası ilişkiler üzerindeki rolü düşünüldüğünde kavramın önemi bir kez daha
ortaya çıkmaktadır. Ancak literatür incelendiğinde kavrama ilişkin çalışmaların son derece yetersiz olduğu görülür. Özellikle
iletişim ve etkileşim açısından yoğun süreçler yaşayan ve bu konudaki yeterlikleriyle ön planda olması gereken eğitimcilerin
bağışlama isteklerinin ne düzeyde olduğu hala bilinmemektedir. Bu sebeple söz konusu araştırmada sınıf öğretmeni adaylarının
bağışlama istekliliğinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Tarama modelinde hazırlanan araştırmaya 2015-
2016 eğitim öğretim yılı güz döneminde Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Anabilim Dalı’nda
öğrenim gören öğretmen adayları katılmıştır. Araştırmanın verileri, DeShea (2003) tarafından geliştirilip Çoklar ve Dönmez(2015)
tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Bağışlama İstekliliği Ölçeği” yardımıyla toplanmıştır. Öyküsel bir test olan ölçekten elde edilen
veriler, bir istatistik paket programıyla analiz edilmiştir. Verilerin analizinde aritmetik ortalama, standart sapma, yüzde, frekans
gibi betimsel istatistiklerin yanı sıra ilişkisiz örneklemler t testi ve varyans analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda sınıf
öğretmeni adaylarının bağışlama istekliliklerinin düşük olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca cinsiyet, sınıf düzeyi ve anne eğitim
durumunun bağışlama istekliliği üzerinde anlamlı bir fark yaratmadığı buna karşın baba eğitim durumunun bağışlama istekliliğini
önemli ölçüde etkilediği görülmüştür. 

Anahtar Kelimeler

Bağışlama, bağışlama istekliliği

Kaynakça

• [1] M. E., McCullough, K.I., Pargament, C.E., Thoresen, “Forgiveness: Theory, Research and Practice”, Newyork: Guilford Press, (2000).
• [2] N., Park, C., Peterson, M.E.P., Seligman, “Strenghts of Character and Well-Being”, Journal of Social and Clinical Psychology, 23, 5, 603-619, (2004).
• [3] A., Bugay, A., Demir, “Affetme Arttırılabilinir mi?: Affetmeyi Geliştirme Grubu”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4, 37, 96-106, (2012).
• [4] B. L., Brush, E. M., McGee, B., Cavanagh, & M., Woodward, “Forgiveness: A concept analysis”, Journal of Holistic Nursing, 19, 27–41, (2001), doi:10.1177/089801010101900104.
• [5] S., Freedman, R.D., Enright, J. Knutson, “A Progress Report on the Process Model of Forgiveness”. Everett L. Worthington, Jr. (Ed.), In Handbook of Forgiveness, Newyork: Routledge, 393-406, (2005).
• [6] D., Gündüz, “Üniversite Öğrencilerinde Affetmeyi Yordayan Değişkenlerin Belirlenmesi”,Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, (2014).