Bilgisayar Destekli Tasarım ve Animasyon Programında Eğitim Veren Öğretim Elemanlarının Animasyon Eğitimi Üzerine Düşünce ve Değerlendirmeleri

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 1, 68 - 80, 21.06.2019

Hakkı Bağcı Ersin Başaran

Öz

Türkiye’de animasyon sektörü
yeni gelişmekte olan, büyümeye devam eden ve hayatın her alanında yaygınlaşan
bir sektör haline gelmiştir. Ülkemizde animasyon eğitimi lisans, ön lisans ve
özel eğitim kurslarında verilmektedir. Özellikle meslek yüksekokullarında
animasyon eğitimi ile ilgili programların yaygınlaştığı göze çarpmaktadır.
Animasyon eğitiminde kaliteyi arttırmak için öğretim elemanlarının
düşüncelerinin değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu nedenle çalışmada bilgisayar
destekli tasarım ve animasyon eğitimi açısında bakıldığında öğretim
elemanlarının bu alandaki problemlere bakış açısının neler olduğunun bilinmesi
ve çözüm önerilerinin de belirlenmeye çalışılmıştır. Bu araştırma nitel
araştırma yöntemlerinden durum çalışması deseni ile yürütülmüştür. Çalışma
grubunu Türkiye’ deki farklı üniversitelerin Bilgisayar Destekli Tasarım ve
Animasyon Programında eğitim vermekte olan 10 öğretim elemanı oluşturmaktadır.
Öğretim elemanlarına göre animasyon eğitimini; 3b ürün oluşturma, sanal
ortamlar için modelleme ve karakter tasarımı, teknolojinin tasarıma dönüşmesi,
canlandırma ile ilgili programların öğretilmesi, desteklenmesi gereken bir
alan, sektörün yetişmiş eleman ihtiyacını sağlamak olarak belirtmişlerdir.
Ayrıca öğretim elemanları animasyon stüdyolarının sektör gelişimine katkıları
konusunda ve bu konudaki düşüncelerinde pahalı eğitimler, web üzerinden eğitim
ve tanıtım şeklinde olduğu yönünde görüş bildirmişlerdir. Öğretim elemanları
animasyon eğitimi alacak öğrencilerde sanatsal ruh yapısı ve yeteneği, hayal
gücü, çizim yeteneği, görsel yetenek, özgün düşünce, dil yeterliliği,
araştırmacı ve üretken, sayısal zekâ gibi özelliklerin olmasını gerektiğini
belirtmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Bilgisayar destekli tasarım, animasyon, öğretim elemanı

Kaynakça

• Abalı, N. (2012). Türkiye’de animasyonun dünü ve bugünü. Bilişim Dergisi, 147, 106-107.Akören, A. N. (2018). Çizgi film ve animasyon eğitiminde son eğilimler. Etkileşim Dergisi, 1 (2), 124-141.Alkan, R. M., Suiçmez, M., Aydınkal, M., Şahin, M. (2014). Meslek yüksekokullarındaki mevcut durum: sorunlar ve bazı çözüm önerileri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 4(3), 133-140.Bağcı, H. ve Başaran, E. (2018). Bilgisayar Destekli Tasarım ve Animasyon Programı Öğrencilerinin Animasyon Eğitimi Üzerine Düşüncelerinin İncelenmesi. IV. International Academic Research Congress. 30 Ekim -04 Kasım 2018. Alanya / Antalya, Türkiye.Bahşi, Ö. (2011). Meslek yüksekokullarının sorunları ve yöneticilerinin tutum ve davranışları üzerine bir araştırma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(2), 165-178.Best, J. W. & Kahn, J. V. (2017). Eğitimde araştırma yöntemleri. (O. Köksal, Ed.). (M. Durmuşçelebi, Çev.), Konya: Dizgi Ofset.Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, O. E., Karadeniz, S. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.Cohen, L., Manion, L. & Morrison, K. (2007). Research methods in education. London: Routledge Falmer.Tuzgöl-Dost, M. ve Cenkseven, F. (2007). Devlet ve vakıf üniversitelerinde çalışan öğretim elemanlarının mesleki sorunları. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2), 203-218.Esen, M. ve Esen, D. (2015). Öğretim üyelerinin performans değerlendirme sistemine yönelik tutumlarının araştırılması. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 5(1), 52-67.İçli, G. (2007). İşletmelerin meslek yüksekokulu mezunları ile ilgili görüşleri ve beklentileri. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, XXIII(2), 263-272.Karakuş, N. (2015). Okul öncesi döneme hitap eden tema içerikli çizgi filmlerin değerler eğitimine katkısı yönünden değerlendirilmesi (Niloya Örneği). Değerler Eğitimi Dergisi, 13(30), 251-277.Odabaşı, A. Y., Helvacıoğlu, Ş., İnsel, M. ve Helvacıoğlu, İ. H. (2010). Üniversite sanayi işbirliğinde örnek bir model, Gemi ve Deniz Teknolojisi Dergisi, 183, 20-25.Sağlam, H. (2011). Mesleki ve teknik yükseköğretimde endüstriye dayalı öğretim. Selçuk Üniversitesi, Teknik Bilimler Meslek Yüksekokulu Teknik-Online Dergi, 10(2), 156-168.Sarıbıyık, M. (2013). Meslek yüksekokullarında nitelikli işgücü yetiştirmek için 3+ 1 eğitim modeli. Academic Platform-Journal of Engineering and Science, 1(1), 39-41.Sevindik, O. (2016). Yükseköğretimde Grafik Tasarım Eğitimi ve Bir Model Önerisi. Sanatta Yeterlik Tezi. İstanbul: İstanbul Arel Üniversitesi.Toroğlu, A. ve İçingür, Y. (2007). Üç boyutlu bir animasyon sisteminin tasarımı ve teknoloji eğitiminde kullanılması. Politeknik Dergisi, 10(3), 247-252.Ulus, L., Tuncer, N. ve Sözen, Ş. (2015). Mesleki eğitim, gelişim ve yeterlilik açısından meslek yüksekokullarının önemi. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2015(5), 168-185.Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.