The Effect of Addition Dry Sugar Beet Pulp in Triticale Silage on Silage Quality

Yıl 2019, Cilt: 30 Sayı: 1, 57 - 61, 25.03.2019

Reşit Aldemir Duran Bolat

Öz

The objective of this study was to evaluate the effect of two different levels of dry sugar beet pulp addition (DSBP) into fresh triticale harvested at milk stage on silage quality. At the first, the concentration of nutritional matters were determined in triticale harvested at milk and dough stage in the experiment. Then, DSBP was added to triticale harvested at milk stage at the levels of 0 (Control=C), 5% and 10% based on natural weight (W/W) and these silages were incubated about 3 months in plastic barrel (about 5 lt. in volume).Triticale harvested at dough stage (Without DSBP) was also ensiled and the silage quality was determined. Silage pH and volatile fatty acids (VFA) were determined as soon as silos opened, and the other nutritional matters analyzes were determined later on. CP content was determined on both wet and dry samples. Addition of DSBP into silage linearly increased DM content of silage (P<0.01) and the highest DM content was observed in triticale harvested at dough stage. It was observed that ash content of triticale harvested at dough stage had significantly lower compared with other silages (P<0.01). The content of CP, EE and NDF were numerically different, but it was observed statistically non-significant. Triticale harvested at dough stage had significantly lower ADF concentration compared with other groups (P<0.01). While the lowest pH (4.62) and the highest lactic acid concentration (131.73 g/kgDM) were observed in C+5%DSBP, the highest pH (5.59) and the lowest lactic acid concentration (29.51 g/kg DM) were determined in the triticale harvested at dough stage(P<0.01). Butyric acid concentration was the highest (9.99 g/kg DM) in control group, and the lowest in the dough stage group (1.82g/kg DM) and the difference of the groups was determined significant (P<0.01). In the study, the highest acetic acid value was15.53 g/kg DM in control, while the minimum value was in 6.59 g/kg DM in dough stage and the difference among the groups were significant (P<0.01). The highest propionic acid concentrations was3.02 g/kg DM) in dough stage, the minimum value was (1.18 g/kg DM) in C+10% DSBP and the differences among the groups were found to be significant at P<0.05 level. As a result, it was concluded that addition of 5% or 10% dry sugar beet pulp into triticale haven’t improved silage quality in this study. Therefore, it was concluded that appropriate studies should be carried out in order to solve the problem of compression especially in the construction of triticale silage by determining the appropriate harvesting period.

Anahtar Kelimeler

Dry sugar beet pulp, Silage quality, Triticale

Tritikale Silajına Kuru Şeker Pancarı Posası Katılmasının Silaj Kalitesi Üzerine Etkisi

Öz

Bu araştırma süt olum döneminde biçilen tritikale hasılına iki farklı düzeyde melaslı kuru şeker pancarı posası (KŞPP) katılmasının silaj kalitesi üzerine etkisini incelemek amacıyla yapıldı. Araştırmada ilk olarak süt olum ve hamur olum dönemindeki tritikale hasılının ham besin madde analizleri yapıldı. Daha sonra süt olum döneminde biçilen tritikale hasılına ağırlık olarak %0 (Kontrol=K), %5 ve %10 oranında KŞPP katılıp, 5 kg’lık plastik kovalarda üç ay süre ile inkübasyona bırakıldı. Ayrıca hamur olum döneminde de tritikale hasılı biçilerek (KŞPP katılmadan) silajı yapıldı ve silaj kalitesine bakıldı. Silaj gruplarının pH ve uçucu yağ asitleri (UYA) kovalar açılır açılmaz, diğer besin madde analizleri ise daha sonra yapıldı. HP düzeylerine kuru ve yaş numunelerde ayrı ayrı bakıldı. Silaja katılan KŞPP katıldığı miktarla orantılı olarak silajda KM düzeyini arttırdı (P<0.01) ve en yüksek KM ise hamur olum dönemi silajından elde edildi. En düşük HK düzeyi, hamur olum döneminde gerçekleşti ve gruplar arasındaki farklılık istatistiksel olarak önemli bulundu (P<0,01). ADF değerlerinde ise diğer gruplara kıyasla hamur olum dönemi grubunda önemli bir azalma olduğu gözlendi (P<0.01). Silajlarda en düşük pH (4.62) ve en yüksek laktik asit miktarı (131.73 g/kg KM)’nin K+%5 KŞPP grubunda elde edilirken en yüksek pH (5.59) ve en düşük laktik asit değerinin (29.51 g/kg KM) ise hamur olum dönemi grubunda (P<0.01) ölçüldü. Bütirik asit bakımından en yüksek miktarın K grubunda (9.99 g/kg KM), en düşük miktarın ise hamur olum dönemi grubunda (1.82 g/kg KM) gerçekleştiği ve gruplar arasındaki farkın önemli (P<0.01) olduğu belirlendi. Çalışmada en yüksek asetik asit değeri K grubunda 15.53 g/kg KM, elde edilirken en düşük ortalama değer ise hamur olum dönemi grubunda 6.59 g/kg KM olarak gerçekleşti ve gruplar arasındaki fark önemli bulundu (P<0.01). Propionik asitin en yüksek değeri ise (3.02 g/kg KM) hamur olum dönemi grubunda, en düşük değeri (1.18 g/kg KM) ise K+%10 KŞPP grubunda tespit edildi ve gruplar arasındaki farklılık P<0.05 düzeyinde önemli bulundu. Sonuç olarak bu çalışmada tritikale silajına %5 veya %10 düzeyinde KŞPP katılmasının silaj kalitesi bakımından olumlu bir etkisinin olmadığı sonucuna varıldı. Bu nedenle, uygun hasat döneminin saptanarak tritikale silajının yapımında özellikle sıkıştırma sorununun giderilmesi konusunda yeni çalışmaların yapılması gerektiği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kuru şeker pancarı posası, Silaj kalitesi, Tritikale

Kaynakça

• Akıltepe H, Malkoç S, Molbay İ (1964). Türkiye Şeker Sanayi ve Şeker Pancarı Ziraatı. Mars Matbaası. Ankara.
• Akkılıç M, Sürmen S (1979). Yem Maddeleri ve Hayvan Besleme Laboratuvar Kitabı. AÜ Basımevi. Ankara.
• Alçiçek A, Asyalı N (1997). Silo yemlerinde meydana gelen besin madde kayıpları ve düzeyini etkileyen faktörler. Türkiye Birinci Silaj Kongresi (16-19 Eylül 1997), Hasad Yayıncılık. İstanbul.
• Alpan O (1992). Sığır Yetiştiriciliği ve Besiciliği. AÜ Veteriner Fakültesi Zootekni Anabilim Dalı, 3. Baskı. Ankara.
• Anonim (1999a). Et ve Et Ürünleri Sektörü, SA/99-1-7. Türkiye Kalkınma Bankası A.Ş. Araştırma Müdürlüğü. Ankara.
• Anonim (1999b). Süt ve Süt Ürünleri Sektörü, SA/99-4-10. Türkiye Kalkınma Bankası A.Ş. Araştırma Müdürlüğü. Ankara.
• Ashbell G (1997). Whole wheat plants for silage in sub-tropical climate. Türkiye Birinci Silaj Kongresi (16-19 Eylül 1997). Hasad Yayıncılı. İstanbul.
• Carnide V, Mascarenhas-Ferraıra A, Guedes Pınto H (1988). A. Comparative study of triticale lines as a farage crop. Tag-Beer. Akad Landwirtsch-Wiss D.D.R. Berlin, 266, 591-604.
• Church DC (1977). Livestok feeds and feeding, O and B Books, Oregon, USA.
• Çölkesen M, Yağbasanlar T ve Genç İ (1990). Çukurova ve Şanlıurfa koşullarında bazı tritikale hatlarının verim ve verim unsurları üzerinde bir araştırma. ÇÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 5 (2): 125-140.
• D’urso G, Lıcıtra G, Avonoo M, Sınatra MC (1989). Effeti dell’ammonica anidra sulle carateriche di fermentazione e sulla digeribilita del triticale ınsilato in rotoballe. Agr. Med., 119, 478-483.
• Demir İ, Aydem N, Korkut KZ (1981). İleri tritikale hatlarının bazı agronomik özellikleri üzerinde araştırmalar. EÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 3, 227-239.
• Deniz S, Tuncer Ş, Demirel M ve ark. (1999).Değişik şekillerde üretilen şeker pancarı posası silajının kuzu ve süt ineği rasyonlarında kullanılma olanakları, TÜBİTAK VHAG-1200 No’lu Proje Sonuç Raporu.
• Dunkerken G, Bleumer E (1998). Triticale offers good prospect on dry sands soils. Proktijkonderzoek Rund vee, Schapen en Paarden. 11 (6)8-10: (Abstract).
• Düzgüneş O, Kesici T ve Gürbüz F (1983). İstatistik Metodları I. AÜ Ziraat Fakültesi Yayınları, No: 861. Ankara.
• Ergül M (1988). Yemler Bilgisi ve Teknolojsi. EÜ Ziraat Fakültesi Yayınları, No: 487. İzmir.
• Etgen WVW, James RE, Reauer PM (1987). Dairy Catle, Feeding and Management John Wiley Sons. Inc., New York.
• İptaş S, Avcıoğlu R (1997). Mısır, sorgum, sudanotu ve sorgum sudanotu melezi bitkilerinde farklı hasat devrelerinin silo yemi niteliğine etkileri. Türkiye Birinci Silaj Kongresi (16-19 Eylül 1997). Hasad Yayıncılık. İstanbul.
• Kaplan O, Deniz S (2000). Ruminant rasyonlarına katılan bazı tampon etkili maddelerin süt verimi ve kompozisyonu ile besin maddelerinin sindirilme dereceleri ve azot birikimi üzerine etkisi. Y.Y.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, (Doktora Tezi). Van.
• Kaplan M, Kökten K, Akçura M (2014). Determination of silage characteristics and nutritional values of some triticale genotyps. Turkish Journal of Agricultural and Natural Sciences.1(2):102-107.
• Kılıç A (1986). Silo Yemi (Öğretim, Öğrenim ve Uygulama Önerileri). Bilgehan Basımevi. İzmir.
• Kirchgessner M (1996). Tierernährung. DLG-Verlag-Frankfurt (Main).
• Kün E (1983). Serin İklim Tahılları. AÜ Ziraat Fakültesi Yayınları. 875, Ders Kitabı 240, AÜ Basımevi. Ankara.
• Meyer H, Bronsch K, Leibedseder J (1985). Suplamente zu vorlesungen und übengen in der tierernahrung. Hannover, Berlin, Wien.
• Moore CA, Kenedy SJ (1994). The effect of sugar beet pulp-based silage additives on efffuent production, fermentation, in-silo losses, silage ıntake and animal performance. Grass and Forage Science. 49, 54-64.
• Muruz H, Baytok E (1999). Değişik vejetasyon dönemlerinde biçilen karışık çayır otlarına kimi katkı maddeleri katılmasının silaj kalitesi ile rumende ham besin maddelerinin yıkılması üzerine etkisi, Y.Y.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü (Doktora Tezi).Van.
• O’kiely P (1991). A note on the ınfluence of five absorbants on silage composition and efluent retention in small-scale silos.Irish Journal of Agricultural Research, 30 153-158.
• Özpınar H (1993). Süt sığırlarının beslenmesi ve rasyon düzenleme tekniği. Bayer Türk Veteriner İlaçları, Yayın No: 2. İstanbul.
• Sevgican FS (1974). Ruminantların beslenmesi. EÜZiraat Fakültesi Ofset Atelyesi. Bornova-İzmir.
• Shamma M (1992). Comparative evuluation of triticale and barley silage fermentation and its nutritional effect in sheep feeding. J Fac Vet Üniv Tehran, 49, No: 1-2.
• Siefers MK, Bolsen KK (1997). Agronomic and silage quality traits of winter cereals. Türkiye Birinci Silaj Kongresi (16-19 Eylül 1997), Hasad Yayıncılık İstanbul.
• Şahin K, Çerçi İH, Güleş T, Şahin N, Kalander H, Çelik S (1999). Farklı silaj katkı maddelerinin yaş şeker pancarı posası silajı kalitesine etkileri. Tr J Vet and Anim Sci23 (3) 285-292.
• Şenel HS (1974). Saman ve mısır silajlarının süt üretiminde karşılaştırmalı değerleri. AÜ Veteriner Fakültesi Dergisi, 21 (1-2)130-138.
• Tosun M, Sağsöz S (1994). Tritikalenin yem bitkisi olarak önemi ve değerlendirilmesi. Ata Ü Zir Fak Derg 25 (4): 655-664.
• Ülger AC, Yağbasanlar T, Genç İ (1987). Çukurova’da tritikale yetiştirme olanakları. Çiftçi Dergisi, (Adana Ziraat Odası Yayını). 5, 14-15.
• Van Soest PJ (1967). Development of a comperehensive system of feed analysis and its aplication to forages. J Anim Sci26: 119-128.
• Yağbasanlar T, Ülger AC (1989). Tritikale’nin besin değeri ve önemi. ÇÜ Zir Fak Derg 4, (14): 121-128.
• Yıldız S, Demirel M. (1999). Hamur olum döneminde biçilen arpa hasılına kimi katkı maddeleri katılmasının silaj kalitesi ve rumende ham besin maddelerin yıkılımı üzerine etkisi. YYÜ Fen Bilimleri Enstitüsü. Zootekni Anabilim Dalı (Yüksek Lisans Tezi). Van.