Siyasal Yapım Sürecinde Müzakereci Yaklaşımlar

Yıl 2014, Cilt: 1 Sayı: 4, 57 - 75, 01.08.2014

Veysel Erat Fevzi Kaçer

https://doi.org/10.30803/adusobed.188825

Cited By: 1

Öz

Siyasa genel olarak hükümetin ya da yönetimin herhangi bir durumda fiili bir uygulama veya eylemsizlikten oluşan tavırlarının genelidir. Temelde bir soruna çözüm üretmek için üretilen siyasalar sorunun gündem oluşturması, buna karşı siyasanın formüle edilmesi, siyasanın uygulanması ve değerlendirilmesi aşamalardan oluşan bir süreç şeklinde işlemektedir. Etnik ve kültürel çeşitlilik, karmaşık toplumsal yapılar, uluslararası düzenlemeler ve bunların etkileri siyasa oluşturma süreçlerini etkilemektedir. Toplumsal ihtiyaçların çeşitliliğinden dolayı bu ihtiyaçları giderecek siyasaları formüle etmek zordur. Günümüzde çok daha bilinçli, ne istediğini bilen ve istekleri çok daha fazla olan bireylerden oluşan toplumlar söz konusudur. Oluşturulan siyasaların kapasitesi ile ilgili zorluklar tamamen bu yeni toplum, yeni birey ile alakalıdır. Bu açıdan siyasa oluştururken bütün toplum kesimlerinin enerjisinden, birikiminden, ortak aklından faydalanabileceğimiz, aynı zamanda ortaya çıkacak siyasanın meşruluğunu artıracak katılımcı yöntemlere, müzakereci anlayışlara ihtiyaç duyulmaktadır. Müzakereci modellerin, anlayışların, uygulamaların geliştirilmesi ve bunların yaygınlık kazanması ile etkili, verimli, akılcı siyasaların üretilmesi sağlanabilecektir. Bu toplumsal güven ve meşruiyeti de artıracaktır ancak bunun için elimizdeki modeller bu ihtiyaca yeterince cevap verememektedir

Anahtar Kelimeler

Kamu Politikası, Müzakereci Kamu Politikası, Katılım

Kaynakça

• ABELSONA, Julia, Forest, Pierre-Gerlier, Eylesa, John, Smitha, Patricia, Martinb, Elisabeth, and Gauvinb, Francois-Pierre, (2003), “Deliberations About Deliberative Methods: Issues In The Design And Evaluation Of Public Participation Processes” Social Science & Medicine Volume 57, Issue 2, ss. 239–251
• AKDOĞAN, A. A. (2013). Gündem Belirleme. M. Yıldız, & M. Z. Sobacı içinde, Kamu Politikası Kuram ve Uygulama (s. 210-227). Ankara : Adres Yayınları.
• AKDOĞAN, A. A. (2011). Türkiye'de Kamu Politikası Disiplininin Tarihsel İzleri. F. Kartal içinde, Türkiye'de Kamu Yönetimi ve Kamu Politikaları (s. 75-98). Ankara : TODAİE.
• ALLISON, G. T. (1969). Conceptual Models and the Cuban Missile Crisis. The American Political Science Review, 63 (3), 689-718.
• ALONSO, R. G. (2013). Why Deliberation? Challenges for an Epistemic Model of Democratic Legitimacy. Pap. Polít. Bogotá, 18 (1), 185-203.
• ANDERSON, J. E. (1994). Public Policymaking. Boston: Houghton Mifflin Company.
• ATEŞ, H. (2004). Kamu Yönetiminde Güven Problemi ve Halkın Devlete Güven Problemi. M. Acar, & H. Özgür içinde, Çağdaş Kamu Yönetimi II (s. 355-388). İstanbul: Nobel Yayın Dağıtım.
• BİRKLAND, T. A. (2011). An Introdiction to the Policy Process. New York: M. E. Sharpe.
• BİRKLAND, T. A. (2004). "The World Changed Today”: Agenda-Setting and Policy Change in the Wake of the September 11 Terrorist Attacks. Review of Policy Research, 21 (2), 179-200.
• BİRKLAND, T. A. (2008). Models of the Policy Process. E. M. Berman içinde, Encyclopedia of Public Anministration and Public Policy (s. 1260-1263). Boca Raton: CRC Press.
• BONE, Zelma, Crockett, Judith, and Hodge, Sandra (2006), Deliberation Forums: A Pathway For Public Participation, APEN International Conference, 6-8 March 2006 at Beechworth, Victoria, Australia
• BRYCE, H. J. (2005). Players Public Policy Process. Hampshire: Palgrave Macmillan.
• COCHRAN, C. E., Mayer, L. C., Carr, T., Cayer, N. J., Mckenzıe, M. J., & Peck, L. R. (2012). American Public Policy. Boston: Wadsworth.
• COHEN, M. D., March, J. G., & Olsen, J. P. (1972). A Garbage Can Model of Organizational Choice. Administrative Science Quarterly, 17 (1), 1-25.
• COLEBATCH, H., Hoppe, R., & Noordegraaf, M. (2010). Understanding Policy Work. H. Colebatch, R. Hoppe, & Conover, P. J., Searing, D. D., & Crewe, I. M. (2002). The Deliberative Potential of Political Discussion. B.J.Pol.S. , 21–62.
• COOTE, Anna and Lenaghan, Jo.(1997) “Citizens’ Juries: Theory Into Praktice”, The Institüde Public Policy Research, London.
• CUPPEN, Eefje (2014), “Consensus Conference”
• http://www.ivm.vu.nl/en/Images/PT3_tcm53-161508.pdf, (Erişim: 20.05.2014)
• ÇEVİK, H. H., & Demirci, S. (2012). Kamu Politikası. Ankara : Seçkin. Danish Board of Technology (2014), http://www.tekno.dk/subpage.php3? article=468&toppic =kategori12&language=uk, (Erişim Tarihi: 20.05.2014) The Consensus Conference,
• DEMİR, G. (2011). Habermas ve Foucault: Müzakereci Demokrasi ve Yönetimsellik . Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi (22), 48-71.
• DROR, Y. (1985). Elyordamı Yöntemi: "Bilim mi? Süredurum mu?". K. Saybaşılı içinde, Siyaset Biliminde Temel Yaklaşımlar (s. 181- 190). Ankara: Birey ve Toplum Yayınları.
• DRYZEK, John S. and Tucker, Aviezer (2008), Deliberative Innovation to Different Effect: Consensus Conferences in Denmark, France, andthe United States, Public Administration Review, Vol. 68, No. 5, pp. 864-876
• DUNN, W. N. (1994). Public Policy Analysis: An Introduction. New Jersey: Prentice Hall.
• DUYAR, İ. (1995). Kamu Politikası Uygulamalarında Birleştirici Bir Teoriye Doğru. AÜ Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 28 (2), 107-123.
• DYE, T. R. (2008). Understanding Public Policy. NJ: Prentice Hall.
• ERGUN, T. (2004). Kamu Yönetimi . Ankara: TODAİE.
• ETZIONI, A. (1985). Bağdaştırıcı Yaklaşım: Karar Almada Üçüncü Seçenek. K. Saybaşılı içinde, Siyaset Biliminde Temel Yaklaşımlar (s. 191-207). Ankara: Birey ve Toplum Yayınları.
• FISHKIN, James (2006), Consulting the People – Thoughtfully, Preconditions of Democracy (Tampere Club Series Volume 2) , (ed) (Brennan, Geoffrey), Tampere University Press., Tarihi:20.05.2014) (Erişim
• FISHKIN, J. S. (2011). Making Deliberative Democracy Practical: Public Consultation and Dispute Resolution. Ohıo State Journal On Dıspute Resolutıon, 26 (4), 611- 626.
• GHOLIPOUR, R., Jandaghi, G., & Fallah, M. R. (2012). Introducing a Model for Implementation of Industrial Policies: A Case Study in Qom Province, Iran. American Journal of Economics , 1-5.
• GOODIN, R. e., Rein, M., & Moran, M. (2006). The Public and its Policies. M. MORAN, M. REIN, & R. E. GOODIN içinde, The Oxford Handbook of Public Policy (s. 3-38). New York: Oxford University Press.
• GORDON, l., Lewis, J., & Young, K. (1993). Perspectives on policy analysis. M. Hill içinde, The Policy Process A Reader (s. 5-9). Exeter: Harvester Wheatsheaf.
• GUTMANN, A., & Thompson, D. (2004). Why Deliberative Democracy. New Jersey: Princeton University Press.
• HABERMAS, J. (2013). "öteki" Olmak "öteki"yle Yaşamak. (İ. Aka, Çev.) İstanbul: YKY.
• HARVEY, D. (2002). Toplumsal Adalet, Postmodernizm ve Kent. B. Duru, & A. Alkan içinde, 20. Yüzyıl Kenti (s. 215-248). Ankara: İmge.
• HEYWOOD, A. (2013). Siyaset. Ankara : Adres Yayınları.
• HEYWOOD, A. (2012). Siyasetin Temel Kavramları. (H. Özler, Çev.) Ankara: Adres Yayınları.
• HOGWOOD, B. W., & Gunn, L. A. (1984). Policy Analysis for the Real Word. London: Oxford University Press.
• HOWLETT, M., & Ramesh, M. (1995). Studying Public Policy: Policy Cycles and Policy Subsystems. New York: Oxford University Press.
• JANN, W., & Wegrich, K. (2007). Theories of the Policy Cycle. F. Fischer, G. J. Miller, & M. S. Sidney içinde, Handbook of Public Policy Analysis (s. 43-62). Boca Raton: CRC Prss.
• JENKINS, W. (1978). Policy Analysis: A Political and Organisational Perspective. London: Martin Robertson.
• KAPTI, A. (2013). Giriş: Kamu Politika Süreci. A. Kaptı içinde, Kamu Politikası Süreci (s. 17-23). Ankara: Seçkin.
• KAPTI, A. (2013). Kamu Politika Sürecinde Klasik Yaklaşım Modeli. A. Kaptı içinde, Kamu Politika Süreci (s. 34- 46). Ankara : Seçkin.
• KAPTI, A., & Alaç, A. E. (2013). Kamu Politikalarının Uygulama Aşaması. M. Yıldız, & M. Z. Sobacı içinde, Kamu Politikası Kuram ve Uygulama (s. 228- 243). Ankara: Adres.
• KILINÇ, Z. A. (2012). J. S. Mill ve Müzakereci Demokrasi. Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, 49 (566).
• KÖSEOĞLU, Ö. (2013). Kamu Politikası Sürecinde Karar Verme Modelleri. M. Yıldız, & M. Z. Sobacı içinde, Kamu Politikası Kuram ve Uygulama (s. 244-264). Ankara : Adres.
• KRANE, D., & Marshall, G. S. (2005). Democracy and Public Policy. J. Rabin içinde, Encyclopedia of Public Administration and Public Policy (s. 78-85). Boca Raton: Taylor & Francis Group.
• LASSWELL, H. D. (1971). A Pre- View of Policy Sciences. American Elsevier Publishing.
• LENAGHAN, Jo (1999), Involving The Public In Rationing Decisions. The Experience Of Citizens Juries, Health Policy,Volume 49, Issues 1–2, pp 45–61.
• LINDBLOM, C. E. (1985). "Elyordamıyla" Amaçları Gerçekleştirme Bilimi. K. Saybaşılı içinde, Siyaset Biliminde Temel Yaklaşımlar (s. 157- 179). Ankara: Birey ve Toplum Yayınları.
• LUSKIN, Robert C., Fishkin, James S., Jowell, Roger (2002), Considered Opinions: Deliberative Polling in Britain, British Journal of Political Science, Volume 32, Issue 03 , pp 455 - 487.
• LUKE, J. S. (2000). Policy Leadership. J. M. Shafritz içinde, Defining Public Administration (s. 43-64). Oxford: Westview Press.
• MAJONE, G. (2006). Agenda Setting. M. MORAN, M. REIN, & R. E. GOODIN içinde, The Oxford Handbook of Public Policy (s. 228- 250). Norfolk: Oxford University Press.
• National Issues Forums (2011), “About NIF Forums”, http://nifi.org/forums/about.aspx, (Erişim: 20.05.2014)
• NCDD Resource Center (2014), “National Issues Forums”, http://ncdd.org/rc/item/1589, (Erişim Tarihi: 20.05.2014)
• NWAGBOSO, C. I. (2011). Public Policy and the Challenges of Policy Evaluation in the Third World. British Journal of Humanities and Social Sciences, 5 (1), 59-76.
• POGGI, G. (2009). Modern Devletin Gelişimi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• PÜLZL, H., & Treib, O. (2007). Implementing Public Policy. F. Fischer, G. J. Miller, & M. S. Sidney içinde, Handbook of Public Policy Analysis (s. 89-108). Boca Raton: CRC Press.
• RAINEY, H. G., Ronquillo, J. C., & Avellaneda, C. N. (2010). Decision Making in Public Organisation. P. C. Nutt, & D. C. Wilson içinde, Handbook of Decision Making (s. 349- 378). New Delhi: Wiley.
• RIBKA, A., & Wijaya, A. F. (2013). Role of Actors in Policy Formulation Process in Development Plan for Land Transport Study Case in Tuban Regency. J-PAL, 4 (2), 1-9.
• SAPRU, R. K. (2011). Public Policy. New Delhi: PHI Learning.
• SAYBAŞILI, K. (1985). Siyaset Biliminde Temel Yaklaşımlar. Ankara: Birey ve Toplum Yayınları.
• SCHEUFELE, Dietram A (2011). Modern Citizenship Or Policy Dead End? Evaluating The Need For Public Participation In Science Policy Making, And Why Public Meetings May Not Be The Answer. Joan Shorenstein Center on the Press, Politics and Public Policy Research Paper Series, Paper #R-34.
• SIMON, H. A. (1997). Administrative Behavior. New York: Free Press.
• SIMON, H. A. (1985). Örgütlü Davranışta Ussallık. K. Saybaşılı içinde, Siyaset Biliminde Temel Yaklaşımlar (s. 145-155). Ankara: Birey ve Toplum Yayınları.
• SMITH,Graham (2005), Beyond And Ballot: 57 Democratic Innovations from Around the World, The Power Inquiry, London.
• SMITH, G., & May, D. (1993). The Artificial Debate Between Rationalist and Incrementalist Models of Decision Making. M. Hill içinde, The Policy Process A Reader (s. 197-211). Exeter: Harvester Wheatsheaf.
• SMITH, K. B., & Larimer, C. W. (2009). The Public Policy Theory Primer. Colorado: Westview Press.
• STEWART, J., Hedge, D. M., & Lester, J. P. (2008). Public Policy An Evolutionary Approach. Bostom: Thomson Wadsworth.
• SIU,Alice (2012), DeliberativePolling, http://www.pgexchange.org/images/toolkits/PGX_B_ Deliberative%20Polling.pdf, (Erişim Tarihi:20.05.2014)
• TURPIN, S., & Marais, M. (2004). Decision-making: Theory and practice. ORiON, 20 (2), 143–160.
• TUTUI, V. (2011). Democratic Deliberation Procedures : Theoretical and Practical Issues. Journal the Seminar of Discursive Logic , 121-134.
• WALTER, R. (2008). Foucault and Radical Deliberative Democracy. Australian Journal of Political Science, 43 (3), 531–546.
• WARD, H., Norval, A., Landman, T., & Pretty, J. (2003). Open Citizens’ Juries and the Politics of Sustainability. Political Studies (51), 282-299.
• WEBER, M. (2013). Bürokrasi ve Otorite. Ankara: Adres Yayınları.
• YILDIZ, M., & Sobacı, M. Z. (2013). Kamu Politikası ve Kamu Politikası Analizi. M. Yıldız, & M. Z. Sobacı içinde, Kamu Politikası Kuram ve Uygulama (s. 16-42). Ankara: Adres Yayınları.
• YOUNG, I. M. (1990). Justice and Politics. NJ: Princeton University Press.
• WIKLUND, Hansi and Viklund, Per (2010), Legitimizing Public Policy: Citizen’s Juries in Municipal Energy Planning, Jibs Working Paper Series No: 2010-1, Jönköping, Sweden.