Examination of the Games Played by 2nd and 3rd Grade Primary School Students

Yıl 2017, Cilt: 5 Sayı: 3, 797 - 822, 01.11.2017

Muhammet Übeydullah Öztabak

https://doi.org/10.18506/anemon.288906

Cited By: 2

Öz

The aim of this research is to examine the games played by the 2nd and 3rd grade primary school students. The research was conducted at a public school in Bakırköy district, Istanbul. In the research, "Case Study" was used as qualitative research method. The study group consisting of 80 students included 22 boys and 18 girls in 2nd grade, 22 boys and 18 girls in 3rd grade. The data of the study were obtained from the focus group interviews consisting of open-ended questions prepared by the researcher. According to the results of the research, male students were found to be more addicted to playstation, tablet and computer games than female students. Even though there is not much difference between the ages of 2nd and 3rd grade students, it is determined that there is a visible difference in the content of the games they play.

Anahtar Kelimeler

Games, Children's Games, Primary School Students, Virtual Games

İlkokul 2. ve 3. Sınıf Öğrencilerinin Oynadıkları Oyunların İncelenmesi

Öz

Bu araştırma, ilkokul 2. ve 3. sınıf öğrencilerinin günümüzde oynadıkları oyunların incelenmesini amaçlamaktadır. Araştırma, İstanbul ili Bakırköy ilçesinde bulunan bir devlet okulunda gerçekleştirilmiştir. Araştırmada, nitel araştırma yöntemlerinden “Durum Çalışması” deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2. sınıf öğrencisi 22 erkek, 18 kız; 3. sınıf öğrencisi 22 erkek, 18 kız olmak üzere toplam 80 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri, araştırmacı tarafından hazırlanan açık uçlu sorulardan oluşan odak grup görüşmeleriyle elde edilmiştir. Araştırmada sonuçlarına göre, erkek öğrencilerin play station, tablet ve bilgisayar oyunlarına kız öğrencilere oranla daha düşkün oldukları görülmüştür. 2. ve 3. sınıf öğrencilerinin arasında büyük bir yaş farkı olmamasına rağmen oynadıkları oyunların içeriğinde gözle görülür bir farkın olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Oyun, Çocuk Oyunları, İlkokul Öğrencileri, Sanal Oyunlar

Kaynakça

• Akandere, M. (2003). Eğitici Okul Oyunları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Akın, A., & Demirel, S. (2003). Toplumsal Cinsiyet Kavramı ve Sağlığa Etkileri. C. Ü. Tıp Fakültesi Dergisi, 25(4), 73-82.
• And, M. (1974). Oyun ve Bügü. İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Artan, İ., Çelebi Öncü, E., & Elibol, F. (2003). Alt Sosyo-Ekonomik Düzey Annelerin Ev Ortamındaki Materyalleri Çocuklarının Eğitiminde Kullanım Şekilleri. OMEP Dünya Konsey Toplantısı ve Konferansı Bildiri Kitabı I, 337-351.
• Aslantürk, S., & Saracaloğlu, A. S. (2010). Sınıf öğretmenlerinin ve sınıf öğretmeni adaylarının okuma ilgi ve alışkanlıklarının karşılaştırılması. Anadolu University Journal of Social Sciences, 11(1): 155- 176.
• Bal, A. (2005). Zonguldak Kenti Yeşil Alan Sistemindeki Çocuk Oyun Alanlarının Durumunun Peyzaj Mimarlığı İlkeleri Açısından İrdelenmesi, Yüksek Lisans tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
• Başal, H. A. (2007). Geçmiş̧ Yıllarda Türkiye’de Çocuklar Tarafından Oynanan Çocuk Oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(2), 243-266.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntem ve teknikleri (15. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Cengiz, S. (1998). Çocuk oyunlarının sınıflandırılması. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Dergisi, 38, 1-2.
• Cengiz, S. A. (1997). “Karadeniz Ereğli Örneğinde Çocuk Oyunlarının Halk Bilim Açısından Değerlendirilmesi”, Çocuk Kültürü, I. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri. Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları, 441-476.
• Cesarone, B. (1994). Video Games and Children. ERIC Clearinghouse on Elementary and Early Childhood Education. (Erişim: 18.12.2016), https://eric.ed.gov/?q=Cesarone+video+games&id=ED365477
• Colwell J., & Payne J. (2000). Negative correlates of computer game play in adolescents. British Journal of Psychology, 91, 295-310.
• Creswell, J.W. (2014). Research Design. (Çev. Y. Dede, Çev. Ed. Selçuk Beşir Demir). Ankara: Eğiten Kitap
• Çağdaş, A., & Seçer, Z. (2002). Çocuk ve Ergende Sosyal ve Ahlak Gelişimi. (Ed. Ramazan Arı) Birinci Basım. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Davey, L. (1991). The Application of Case Study Evaluations. Practical Assessment, Research & Evaluation,2(9).
• Doğanay, J. (1998). Anasınıfına devam eden çocukların ebeveynlerinin çocuk oyun ve oyuncakları hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Doğan, F. Ö. (2006). Video Games and Children: Violence in Video Games. New/Yeni Symposium Journal, 44(4), 161-164.
• Eylen, B. Ö. (2006). Cinsiyet. (Ed. Yıldız Kuzgun & Deniz Deryakulu). Eğitimde Bireysel Farklılıklar. 2. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. 

• Gander, M. J., & Gardiner, H. W. (1993). Çocuk ve Ergen Gelişimi. Üçüncü Baskı. Yayıma Hazırlayan: B. Onur. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları, 1993.
• Goldstein, J.H. (1994). Sex Differences in Toy Play And Use of Video Games, Toys, Play and Child Development. First Published, Australia: Cambridge University Pres,110-129.
• Hanbaba, B. (2011). Oyunla Öğretim Yönteminin Hayat Bilgisi Dersi Başarısı ve Tutumuna Etkisi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans tezi.
• Harman, J. P., Hansen, C. E., Cochran, M. E., & Lindsey, C. R. (2005). Liar, liar: Internet faking but not frequency of use affects social skills, self-esteem, social anxiety, and aggression. Cyber Psychology & Behavior, 8(1), 1-6.
• Hauge, M. R., & Gentile, D. A. (2003). Video game addiction among adolescents: Associations with academic performance and aggression. Poster presented at the 2003 Society for Research in Child Development Biennial Conference, Tampa, FL. 2010-05-26 from hhhp://www.psychology.iastate.edu/FACULTY/dgentile/ SRCD%20Video%20Game%20Addiction.fdf
• Horzum, M. B. (2011). İlköğretim öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılığı düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 36(159), 56-68.
• Hughes, B. (2002). A Playworker’s Taxonomy of Play Types, 2nd edition, London: PlayLink.
• Kukul, V. (2013). Eğitsel Dijital Oyunlar. Mehmet Akif Ocak (Ed.), Oyunla ilgili tarihsel gelişimler ve yaklaşımlar. Ankara: Pegem Akademi.
• Kula, A., & Erdem, M. (2005). Öğretimsel bilgisayar oyunlarının temel aritmetik işlem becerilerinin gelişimine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 127-136.
• Malone, T. W. (1980). What makes things fun to learn? A study of intrinsically motivating computer games. California: Palo Alto Research Center.
• Nicolopoulou, A. (1993). Oyun, Bilişsel Gelişim ve Toplumsal Dünya: Piaget, Vygotsky ve sonrası (çev: Melike Türkan Bağlı). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2004, 37(2), 137-169.
• Onay, P. D., Tüfekçi, A., & Çağıltay, K. (2005). Türkiye’deki öğrencilerin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıkları ve oyun tercihleri: ODTÜ ve Gazi Üniversitesi öğrencileri arası karşılaştırmalı bir çalışma. Bilişim Teknolojileri Işığında Eğitim Konferansı, Ankara.
• Özbakır, İ. (2009). Geleneksel Türk çocuk oyunlarında fonksiyonel oyuncu "Ebe". Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (6), 481- 492.
• Öztemiz, S., & Önal, İ. (2013). İlkokul öğrencilerinin oyun tekniği ile okuma alışkanlığı kazanmasına yönelik öğretmen görüşleri: Ankara Beytepe İlkokulu örneği. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(1), 65-79.
• Pala, F. K., & Erdem, M. (2011). Dijital Oyun Tercihi ve Oyun Tercih Nedeni ile Cinsiyet, Sınıf Düzeyi ve Öğrenme Stili Arasındaki İlişkiler Üzerine Bir Çalışma. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 53-71.
• Pehlivan, H. (2005). Oyun ve Öğrenme. Ankara: Anı Yayınları.
• Poyraz, H. (2003). Okulöncesi Dönemde Oyun ve Oyuncak. (2. Basım), Ankara: Anı Yayıncılık.
• Prensky, M. (2001). Digital Game-Based Learning. McGraw-Hill. New York.
• Prensky, M. (2002). The motivation of game play or, the real 21st century learning revolution. On the Horizon, 10(1), 1-14.

• Sağlam, T. (1997). Türk Çocuk Oyunlarında Ritüel Ögeler, Çocuk Kültürü I. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri. Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları, 416-441.
• Şahin, S., Özdemir, K., Ünsal, A., & Temiz, N. (2013). Evaluation of mobile phone addiction level and sleep quality in university students. Pakistan Journal Of Medical Sciences, 29(4), 913-918.
• Selçuk, Z. (1996). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Pegem Özel Eğitim Hizmetleri. 

• Tarafdar, M., Gupta, A., & Turel, O. (2013). The dark side of information technology use. Information Systems Journal, 23(3), 269-275.
• Wigfield, A., Guthrie, J. T., Perencevich, A. T., Klauda, S. L., Mcrae, A., & Barbosa, P. (2008). Role of reading engagement in mediating effects of reading comprehension instruction on reading outcomes. Psychology in the Schools, 45(5), 432-445.
• Yavuzer, H. (1993). Ana-baba ve Çocuk. Yedinci Baskı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yavuzer, H. (2003). “Doğal Harika Bir Tedavi: Oyun”. Evde ve Okulda Mutlu Çocuk Yetiştirmenin Temelleri. Dördüncü Baskı. İstanbul: Çocuk ve Aile Kitapları.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Dokuzuncu Baskı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, B. (2002). Ankara'daki ilköğretim öğretmenlerinin okuma ve halk kütüphanesi kullanma alışkanlıkları üzerine bir araştırma. Türk Kütüphaneciliği, 16(4), 441- 460.
• Yılmaz, S., & Bulut, Z., (2003). Kentsel Mekanlarda Çocuk Oyun Alanlarının Yeri ve Önemi: Erzurum Örneği, Millî Eğitim Dergisi, 158.
• Yörükoğlu, A. (2004). Çocuk Ruh Sağlığı. 27. Basım, Ankara: Özgür Yayınları