TCDD’de Çalışan Mühendislerin Hizmetiçi Eğitimlere Yönelik Görüşlerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi ve Eğitim İhtiyaçlarının Belirlenmesi

Yıl 2018, Sayı: 7, 1 - 13, 02.02.2018

Hasan Tanış Cüneyt Türkkuşu

Öz

Teknolojideki hızlı
değişim, alandaki yeni ürün ve hizmetler, kurum ve örgüte ait iş yapısındaki
değişimler her kademedeki çalışanlar için hizmet içi eğitimi önemli
yapmaktadır. Bu nedenle bu çalışmada, 
TCDD'de görev yapmakta olan mühendislerin hizmetiçi eğitimlere yönelik
görüşleri belirlenerek eğitim ihtiyaçlarının tespit edilmesi amaçlanmıştır.
Araştırmada betimsel araştırma yöntemlerinden tarama yöntemi kullanılmıştır.
İlk olarak Demiryolu Mühendisleri Derneğinden 2 kişi, TCDD Eğitim Şubesi’nden 3
kişi olmak üzere 5 kişilik bir ekip oluşturulmuş ve ihtiyaca uygun bir anket
hazırlanmıştır. Bu anket DEMUHDER (Demiryolu Mühendisleri Derneği) sitesinde 1
ay boyunca yayınlanmıştır. Araştırmanın katılımcıları, amaçlı örnekleme
yöntemlerinden kolay ulaşılabilir örneklem tekniğiyle seçilmiştir. 115 kişi
ankete eksik yanıt verdiği için çalışmaya dâhil edilmemiştir. Analiz için
frekans, yüzde ve kay kare istatistiksel tekniklerinden yararlanılarak
çözümleme yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, katılımcıların genel olarak
bugüne kadar yapılmış olan eğitimlerden memnun olmadıkları görülmektedir. Bir
diğer araştırma sonucuna göre eğitim seviyesi arttıkça hizmetiçi eğitimden
memnuniyet düzeyi arttığı söylenebilir. Ayrıca çalışanların çalışma yılı
arttıkça memnuniyet düzeylerinin de arttığı görülmüştür.  Bu araştırmanın sonuçları, TCDD’nin 2018 yılına
dönük hizmet içi eğitimlerin planlanması aşamasında kullanılmıştır.

Anahtar Kelimeler

hizmetiçi eğitim, mühendis eğitimi, eğitim ihtiyacı belirleme

Kaynakça

• [1] İ. Aydın, “Kamu ve özel sektörde hizmet içi eğitim el kitabı”, 2011, Pegem Akademi.
• [2] T. Baran ve S. Kahraman, “Mühendislik eğitiminde yeni yaklaşımlar”, 2004.
• [3] H. Bek, “İnsan kaynakları yönetiminde eğitim ve geliştirme etkinliği” (Örnek bir uygulama). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(17), 2007, sf.107-120.
• [4] K. U. Bilgin, A. Akay, E. Koyuncu ve E. Ç. Haşar, “Yerel yönetimlerde hizmet içi eğitim”, 2007, Ankara: TEPAV Yay.
• [5] F. Birinci ve V. Koç “Türkiye’de inşaat mühendisliği eğitiminin genel yapısı ve geliştirilmesi için yeni yaklaşımlar”, 2007, Sözel bildiri, 4.
• [6] Y. Budak, “Mesleki eğitimde ihtiyaç analizi ve işlevsel eğitim programı”, 2009.
• [7] Ö. Demirel ve Y. Budak, “Öğretmenlerin hizmetiçi eğitim ihtiyacı”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 2003, 33(33), sf. 62-81.
• [8] J. R. Fraenkel ve N. E. Wallen, How to design and evaluate research in education. McGraw-Hill Higher Education, 2003.
• [9] M. T. Gençoğlu ve M. Cebeci, “Türkiye'de mühendislik eğitimi ve öneriler”, Mühendislik-Mimarlık Eğitimi Sempozyumu, 1999, sf. 73-80.
• [10] M. L. McHugh, “The chi-square test of independence”, Biochemia medica: Biochemia medica, 23(2), 2013, sf. 143-149.
• [11] K. Peker, “Kamu kurum ve kuruluşlarında hizmet içi eğitim ve yöntemleri”, Mevzuat Dergisi, 13, 2010, sf. 156.